Hoi allemaal, mijn dochtertje van 26 maanden lijkt zich te schamen als ze praat. Ja, nee dat gaat nog wel, maar als je haar iets vraagt om na te zeggen dan verstopt ze zich en schudt 'nee' met haar hoofdje. Mocht ze op een onverwacht moment toch een keer iets nazeggen dan raakt ze er na die tijd helemaal verlegen van en wil ze het niet nog eens proberen. Is dit herkenbaar? Zo ja, hebben jullie tips? Noor is een pienter meisje. Begrijpt/ verstaat alles en is echt niet dom, maar dit is een klein struikelblokje. Zou het kunnen zijn dat we er te veel nadruk op hebben gelegd? Op het praten? *edit: het is helemaal geen verlegen kindje verder.
mijn dochter (was wel wat jonger) kende in het begin ook niet veel woorden (wel begrijpen maar zelf zeggen ho maar) Was ook uit onzekerheid. Oefende voor zichzelf en toen ze zeker was dat ze het goed zei, zei ze het pas hard op. Wij hebben haar gewoon laten gaan, en haar wel geprezen als ze iets nieuws zei. Zou er geen druk opleggen. Is bij ons helemaal goed gekomen hoor! Als je twijfeld gewoon even overleggen met cb
Hier ook een kind dat woorden pas zegt als ze het weet/kan. In het begin ging het leren praten dus vrij langzaam, maar inmiddels kletst ze genoeg. Wij hebben haar ook lekker laten gaan, ik geloof dat dat soort dingen in de meeste gevallen vanzelf wel goed komen. Als je twijfelt zou ik inderdaad even met het CB of de huisarts overleggen.
Mijn dochtertje is wel heel verlegen en reageerde in het begin net zo. Waarschijnlijk heel onzeker of ze het wel goed deed. Inmiddels praat ze de hele dag door. Bij ons thuis dan he. In een andere omgeving fluistert ze of zegt ze gewoon nog niet zo veel.
Wat fijn dat er toch meer meiden zijn die het herkennen. Ik leg er al maanden geen druk meer op. Mocht ze eens een woordje toevoegen. Zoals van de week het cijfer 1, dan zijn we wel enthousiast natuurlijk. Ik twijfel niet aan haar vermogen om te praten. Ik merk namelijk wel dat haar klanken/ uitdrukkingen veranderen. Ik had eigenlijk nooit gedacht dat het nog een optie zou zijn dat ze bijv. zou kunnen wachten tot ze het daadwerkelijk onder de knie zou hebben. Het is dus nog steeds een kwestie van afwachten. Bedankt voor jullie antwoorden.
Dat was hier ook bij Eva, op het kdv praatte ze ook haast niet, zeiden ze op een gegeven moment van goh, ze begint wat meer te praten nu hè? Terwijl ze thuis de oren van m'n hoofd kletste . Bij Lisa merk het nu ook, ze praat nog niet veel, maar als we haar vragen om iets te zeggen als er anderen bij zijn, zegt ze niets. Zelfs Eva heeft het nog wel eens.
Daan, je beschrijft mijn zoon nu dies ook verlegen als het om praten gaat en duikt weg als je vraagt om het te herhalen wat je zelf net zei. Als hij t wel keer nazegt (perongeluk ) en je zegt dat ie het goed heeft gedaan, praat ie weer een week niet want o jee als mama te trots is hoor De makkelijkere woorden gaan prima. papa mama opa oma balletje boom en een tiental dieren geluiden en zijn favoriet: paadjíé en aapie Ik heb tijdje goed met hem zitten oefenen, bij elk boekje vragen of hij bepaalde woordjes wil zeggen, maar dan doet ie t boek dicht en gaat wat anders doen. Net als jouw uk weet hij werkelijk alles. maar dan ook echt álles! Vraag wat een krokodil is en hij weet het. of ene vlinder, klok, sok, een bij, afstandsbediening, fiets, auto en ga zo maar door. Er is niks wat hij niet snapt, tot nu toe iig nog niks gevonden dat ie niet snapt Nu laat ik t er maar beetje bij zitten en vraag zo nu en dan of ie een woordje wilt zeggen. Hij zegt sinds kort 'ies' (vis) We halen regelmatig op de woensdag een bakje kibbeling en krijgt dan altijd een stukje als we moeten wachten bij de kraam. Maar net bij het eten een stuk vlees en dat noemde hij ook vis dus tja idem met potje trouwens, als hij plasje erop heeft gedaan gaat ie zelf klappen en is ie blij maar als mama of papa dan trots is en zegt dat het goed is, dan is ie weer verlegen en dan gebruikt ie m meteen een tijd niet meer. laatste keer was een maand geleden ofzo. Ook geprobeerd niet te trots te zijn, dus rustig compliment geven om aan te geven dat het goed is wat ie heeft gedaan, maar ook dan duikt ie weg en laat ie t erbij
Sommige kindjes reageren er heeel trots op en kletsen iedereen de oren van het hoofd, ook al is het soms onverstaanbaar. Andere kindjes zijn juist wat verlegener en houden het liever nog even voor zichzelf (en papa en mama). Een neefje van me ook, die kletste in bed tegen zijn knuffel wat af, echt duidelijk woordjes oefenen. Ook heel veel woordjes die zijn moeder nog niet eerder had gehoord, en op een dag ging hij ze dan ineens ook gebruiken tegen iemand anders dan zijn knuffel. Zo leuk om te horen hoe hij in bedje lag te oefenen met klanken en intonaties Maar 't kan zeker geen kwaad (Ik was zelf een erg verlegen kind, waardoor er zelfs soms gedacht werd dat ik doof was of niet kon praten, maar thuis was er dus niets aan de hand. Ik ben er zelfs voor naar een kinderarts gestuurd door school, maar toen die kinderarts een bandje hoorde van hoe ik thuis sprak, zei hij meteen;'Ach, dat is gewoon een heel verlegen meisje, daar is niets mis mee!' En inderdaad, verlegenheid werd vanzelf wel minder en toen trok ik m'n mond gewoon overal open )