Hallo allemaal, Mijn man heeft een paar jaar geleden de diagnose y-deletie gekregen. Wat betekend dat hij geen spermacellen aan maakt. Hierdoor waren wij dus aangewezen op een donor om onze kinderwens te vervullen. Ik ben op het moment zwanger van mijn 2e zoon die ik via een deense spermadonor heb kunnen krijgen. Mijn oudste zoon is nu pas 1 dus ik hoef me nog geen zorgen te maken over het stukje: vertellen over de donor. Maar over een paar jaar zullen we het toch echt moeten vertellen. Ik zou echt niet weten hoe ik dit aan moet pakken. Soms schiet ik er zelfs van in de stress. Straks denken ze nog dat de donor hun vader is ipv mijn man. Heeft iemand tips/ervaring op dit gebied?
Meis, kinderen zijn daar zó makkelijk in. Van mijn oudste ben ik door de pil heen zwanger geraakt, van een andere man. Die wilde er niets mee te maken hebben en is dus ook nooit in beeld geweest. Een paar jaar later kwam ik mijn man tegen en onze zoon ziet hem als vader. Inmiddels heeft m'n man hem ook erkend, dus het is ook op papier vastgelegd. Wij zijn vanaf het begin eerlijk geweest. Onze zoon weet dat er iemand anders is die hem heeft verwekt, maar dat papa gewoon papa is. Ik vind dat echt een nog veel zwaarder verhaal dan een kindje van een donor Van ons meisje ben ik zwanger geraakt met behulp van donorzaad. Ze is nu te klein om er iets over te zeggen, maar ik vind het in deze situatie echt heel simpel; papa en mama wilden héél graag nog een kindje, maar de zaadjes van papa werken niet goed. Daarom hebben we gebruikgemaakt van andere zaadjes. Klaar. Juist omdat kinderen niet anders gewend zijn, nemen ze dit zo makkelijk op. Je hoeft je écht niet druk te maken. Als je het makkelijker vindt, zijn er ook boekjes van 'WereldKinderen' (als ik het goed heb) over deze onderwerpen. Ook over eiceldonatie etc. Daar staat het op eenzelfde manier uitgelegd Ik kan je als tip alleen maar geven dat je juist niet jaren moet wachten. Je maakt het voor jezelf véél moeilijker en op die manier wordt het ook veel lastiger voor je kind. Begin vanaf een jaar of 2,5 a 3 gewoon met het voorlezen van die boekjes. Voor onze zoon is het niet meer dan normaal dat de situatie is zoals hij is en omdat wij er niet moeilijk over doen, doet hij dat ook niet
Geen tips/ervaringen nog. Maar ik zou wel open zijn naar het kindje van jongs af aan. Ik hoor wel eens dat ouders bewust niks zeggen en dat ze het verzwijgen. Maar kindje gaat er ooit toch wel achter komen. Ik zit zelf op een forum met alleenstaande mama's die dus gebruik maken van kid. Vaak wordt er iets in de richting verteld van mama wilde zo graag een kindje. Maar mama heeft nog geen papa ontmoet. En toen was er een lieve meneer die zijn zaadjes aan mama wilde geven zodat mama een heel lief en mooi kindje kon krijgen. In jouw geval kan je zeggen dat van de zaadjes van de papa kindjes erg ziek worden. En omdat jullie dat niet willen hebben jullie een meneer gevonden die gezonde zaadjes wilt geven. Zodat jullie toch papa en mama konden worden. Er is een speciaal boekje voor deze kindjes: KID - Mvs Creations
Wij hebben na een mislukt traject met eigen materiaal ook de stap gezet naar een donor en inmiddels ben ik ruim 30 weken zwanger, dus daar krijgen we straks ook mee te maken. Tips heb ik dus nog niet en ik weet nog niet exact hoe we het gaan aanpakken. Wat ik wel weet, is dat we er niet lang mee willen wachten en dat was ook het advies van de psycholoog voordat we zijn gestart. Zij gaf aan dat je er het beste direct na de geboorte (of zelfs ervoor) tegen je kindje over kan kletsen. Hoe vroeger je er over begint te praten, hoe makkelijker je daar zelf mee omgaat en hoe normaler het is voor je kindje. Het voelt een beetje gek, maar ik doe het nu ook af en toe.
Ook wij zullen ooit dit onderwerp moeten aansnijden. Geen KID, maar ECD. Vorig jaar hebben mijn twee jongsten een boek gekregen over twee toekans die graag papa en mama wilden worden maar waarvan de eitjes het niet deden. En uiteindelijke eitjes van een andere toekan kregen. Ik wil binnenkort gaan starten met het voorlezen (ze zijn nu 21 maanden). En ondanks dat ik volledig achter openheid sta, vind ik het wel een dingetje... Daarom vind ik het fijn om met jullie mee te lezen.