Oh ja en dat ze dan rond 13u uiteindelijk gaat jengelen is idd omdat ze dan te lang wakker is geweest. De enige oplossing is dan toch eerder naar bed. Heb je geen (schoon)ouders op wie je af en toe terug kan vallen? Mijn moeder is in de eerste weken vaak wat dagjes geweest zodat ik er even uit kon. Als ons meisje eenmaal sliep dan sliep ze door tot de volgende voeding nl.
Wij zijn gezegend met een heel makkelijk mannetje maar vrienden van ons hebben een zoontje die ook alleen maar in z'n eigen bedje sliep en snel overprikkeld was. Hij is nu een jaar en inmiddels wel wat makkelijker maar tot voor kort gingen ze amper weg en werden boodschappen en afspraken aangepast gedaan en gemaakt en zijn wij altijd daarheen gegaan, m'n vriendin had het daar ook niet altijd makkelijk mee maar ze heeft zich erbij neergelegd...je hebt volgens mij weinig keus. En ipv er tegen te vechten kan je het misschien beter proberen te accepteren en haar de rust geven wat ze nodig heeft...word jij uiteindelijk ook rustiger van. En ze is 6 weken, waar hebben we het over Is er niet iemand die de hond uit kan laten of even kan oppassen zodat jij de hond kan uitlaten en een boodschap kan doen, met die uitjes moet je het voorlopig misschien even doen
Ieder kindje is anders, jij hebt een prikkelbaar kindje. En gingen deze kennissen en vrienden allemaal ontspannen winkelen en lunchen met een 6-weken oude baby? Dat lijkt op het eerste gezicht zo maar, als je doorvraagt kom je erachter dat er meer speelt dan 'het plaatje' waar jij naar streeft. En winkelen en lunchen, ik heb het nooit geprobeerd met beide dochters op die leeftijd. Eén etentje vanwege een feestje van mijn schoonouders...brrr.. oudste dochter huilde óf lag bij mij aan de borst. Dus de bedoeling? Het is nu wel de bedoeling dat jij je leven aanpast aan je baby. That's the way it works... Mijn visie: voeden op verzoek, ontspannen, genieten van het nú. Vrienden/vriendinnen thuis uitnodigen, met baby op de bank dutten, en de buitenlucht in op momenten waarop je dochtertje rustig is.
Dan heb ik een vraag; hoe doe jij het als je om 8 uur moet werken , je kindje moet naar de opvang en je kindje is nog niet wakker? Ze moet toch eten, aangekleed worden en in bad voordat je haar wegbrengt? Bel je dan je baas op dat je een paar uur later komt 'omdat je dochter nog niet wakker wil worden'? Ik vind dat echt raar en op mijn werk gaan ze dat ook zeker niet leuk vinden! En ik vind het niet zo leuk dat je mij afschildert als een slechte moeder die haar kind als last ziet. Ik wil gewoon mijn kind bijbrengen dat ze mee moet draaien in ons gezin. Ik ben zelf nooit verwend en heb geleerd me aan te passen aan anderen en dat wil ik mijn dochter ook bijbrengen. En misschien is ze nu nog wat jong maar ik hou er niet van om mijn kind te verwennen en op haar wenken te bedienen. Zo blijft ze huilen als ze steeds maar weer aandacht krijgt voor haar gehuil. Het houd een keer op toch? Als jij haar verschoond hebt, gevoed, geknuffeld en alles in je macht al gedaan hebt, dan houd het toch op? Of blijf je dan net zo lang aandacht geven tot ze stil is? Dan heb je waarschijnlijk heel veel mensen om je heen die voor jou boodschappen doen, je huis doen, hond uitlaten, naar de dokter/tandarts/dierenarts. Bij mij houd het op als ik alles heb geprobeerd om haar happy te maken en als ze huilt van moeheid.. Dan ben ik maar een rotmoeder maar ik heb tenminste geen kind dat continu loopt te huilen omdat ze weet dat ze dan aandacht krijgt. Een kind moet ook leren zichzelf te vermaken en zelf in slaap te komen. Maargoed dat is mijn mening, de mening van die negatieve rotmoeder...
Als je na 6 weken al zo praat wens ik je heel veel succes voor waar je nog allemaal tegenaan gaat lopen, je hebt het over een baby die 9 maanden bij je heeft gezeten...jij bent het enige wat ze kent. Even ontspannen!
Kijk, hierheb ik wat aan! We doen dus al RRR en puckababy. Dat gaat erg goed op de dagen dat we gewoon thuis blijven en verder geen rare dingen doen. En inderdaad laat ik ook de meeste mensen gewoon bij ons thuis langs komen. Het gaat alleen mis op dagen dat ik even iets anders doe dan anders; even op de koffie bij opa/oma/oom/tante, boodschapje doen, hond uitlaten etc.. Dus als ik jou ervaring zo hoor kan ik het beste nog even alleen RRR thuis doen en niet de deur uitgaan en dan met een paar weken weer proberen om erop uit te gaan? Of denk je dat ik moet proberen een klein uitje dagelijks in te bouwen om haar te laten wennen aan prikkels?
Anoukje: je dochter is 6 weken jong. Je kan haar op deze leeftijd nog niet verwennen en 'haar op haar wenken bedienen'. Ze is namelijk een 6 weken jonge baby. Mijn dochter van 5 jaar kan ik verwennen en op haar wenken bedienen. Ik kan haar leren dat ze meedraait in ons gezin. En dan nog tot op zekere hoogte, want ik vind het belangrijk dat ook háár gevoel en haar mening meetelt. Ik geef de grenzen aan en daarbinnen is veel in overleg mogelijk. Ik begrijp je onrust en onzekerheid. Met zo'n eerste kindje is het een zoektocht en vooral als het een prikkelbare baby is. Ik heb het ook meegemaakt. Maar verzetten tegen je baby heeft geen zin. Het enige wat het oplevert is meer gehuil en onrust. Dat zijn mijn ervaringen en ik wil ze graag met je delen. En ik hoop dat je er iets mee gaat doen. Als laatste wil ik graag kwijt: Hoe jezelf bent opgevoed, is niet altijd de beste manier. En het wil zeker niet zeggen dat jij het op dezelfde manier moet doen.
euhm, ik begrijp je gevoel maar je kindje is nog maar 6 weekjes. Die kún je nog niet verwennen. Ze huilt niet om jou te pesten of om jou te laten komen/ aandacht te krijgen, dat besef heeft ze nog niet. Als mijn uk huilt neem ik hem altijd bij me, ongeacht de reden. Ik vind het zelf ook niet prettig dat als ik huil ik genegeerd wordt. Uiteraard moet ze leren mee te draaien in jou gezin maar ook daar is ze nu nog een beetje te jong voor. Ik begrijp dat je haar in een ritme wil hebben, dat heb ik ook, maar ik merk dat hoe harder ik dat probeer des te minder goed het gaat. Mijn tip is om het toch een beetje los te laten, hoe moeilijk en lastig dat ook is. Geloof me, dat maakt het voor beide iets makkelijker. Ik zeg ook echt geen afspraak af als hij net wakker is of juist slaapt. Neem wél een fles mee en als hij dan huilt, dan is dat maar even zo. Dit zou ik ook zo doen als ik werk en hem naar een opvang oid breng. En uiteraard ben je geen rotmoeder! Iedereen doet zijn best en meer kun je niet doen.
Onze dochter was ook erg prikkelbaar toen ze zo jong was. Wij hebben er naar gestreefd om zoveel mogelijk in haar ritme mee te gaan. Zeker in het begin is dat moeilijk omdat ze zoveel slapen dat je geen tijd overhoudt om iets te doen buitenshuis. Maar als ze wat ouder worden en wat langer wakker zijn krijg je steeds weer een stukje van je vrijheid terug. Nog steeds proberen we ons leven zoveel mogelijk op haar af te sremmen. Hierdoor krijgt ze het zo door haar gewenste ritme en regelmaat krijgt en zit ze zo lekker mogelijk in haar vel. Ik vind het een genot om haar vrolijk en blij te zien. Het wil helemaal niet zeggen dat je eigen leven afgelopen is, maar wel dat je het misschien anders moet inrichten. Het kost tijd om daaraan te wennen, maar in mijn ogen is dat wel een consequentie van het ouderschap.
Maar dat plannen rondom de fles dat doe ik dus juist! Morgen heb ik bijv een afspraak bij de vk om 10:40. Haar fles tijd is 11:00 dus ik ga het zo plannen dat ik na mijn afspraak daar in de wachtkamer even kan voeden, neem dus melk in een thermoskan mee voor haar. Maar met voeden op aanvraag is dat niet mogelijk. Je hebt niet altijd een magnetron of een bedje voorhanden.. Speentje vind ze niks. Dat helpt heel soms als ze huilt maar als ze zich eigenlijk al overgeeft aan de vermoeidheid. Speentje helpt dan om rustig te worden. Maar voor ze in slaap valt spuugt ze m alweer uit.. En het is mij bekend dat ik pas op plek 68542686 kom en zij op 1, maar ik hou niet van een verwend kind. Ik doe alles voor mijn dochter en ik ga dood voor haar en ik plan mijn leven ook om haar heen. Maar om haar te laten slapen, eten en spelen wanneer zij dat wilt gaat me iets te ver. Ik wil ook een afspraak kunnen maken bij de tandarts zonder die te hoeven afzeggen. Of hoe zit het met werk dan? Ik kan toch niet opbellen dat ik later kom omdat mijn dochter nog slaapt??
Ho ho, ik noem niemand hier een slechte moeder of een rot moeder! Dus geen woorden in mijn mond gaan leggen. Een kindje onder de 6 maanden kun je niet verwennen, dus ja, als hij huilt, ondanks voeding, schone luier of wat dan ook, krijgt hij aandacht. Hij moet echt wel eens een minuutje wachten oid, want ik heb er nog 2 rondlopen, maar ook niet langer dan dat. Verwende kinderen, nee hoor, helemaal juist niet. Een kind, zeker onder de 6 maanden, huilt niet om aandacht te vragen, maar om aan te geven dat hij/zij iets mist. Dat hoeft helemaal niet perse voeding te zijn, maar kan ook gewoon behoefte aan nabijheid van moeder zijn. Ik wil je echt niet als slechte moeder afschilderen, echt niet. Ik weet nog heel goed hoe frusterend het was toen ik bij oudste mij net zo voelde als ik denk dat jij je nu voelt. Opgesloten in je eigen huis, snakken naar een moment voor jezelf. Maar zo werkt het nu eenmaal met sommige kinderen en ik probeer alleen je te laten inzien dat aanpassing soms het enige is dat echt helpt. En ja, het leven is hier soms echt een gepuzzel. Afspraak bij de dokter, komt nooit handig uit nee. Altijd een gevlieg, boodschappen doe ik in de avond of in het weekend, in elk geval als mijn man thuis is en voor het werken maak ik hem wel wakker mocht dat nodig zijn (niet dat dat nodig is, want ze zijn hier allemaal wel rond half 7 wakker), maar op verzoek voeden betekent ook wel eens voeden op mijn verzoek. En ja, ik weet dat het soms lastig is, want ik heb dus 3 kleintjes, maar toch laat ik ze hier niet huilen, dat vind ik gewoon geen optie. Mijn leven is gewoon niet meer zoals het was voor ik kinderen kreeg, het is alleen jammer dat niemand je erover heeft ingelicht dat dat ook kon gebeuren en dat je niet alle kinderen overal mee naar toe kan nemen. Tuurlijk word ik soms ook wel eens moe van het feit dat mijn leven om de kinderen en aanpassen draait, maar dat is mijn keus geweest en als ik er echt even uit wil zorg ik dat mijn man oppast, dus dat kan vaak alleen in het weekend. Helaas is het wel vaak zo dat jezelf niet meer op de eerste plaats met een baby.
Ja ik weet dat ze dan te lang wakker is maar dat betekent dus dat ik nooit met haar weg kan. Tuurlijk heb ik voldoende mensen om op terug te vallen maar ik kan toch niet dagelijks oppas gaan regelen omdat ik boodschappen moet doen en de hond uitlaten. Dat slaat echt nergens op, haha! Hoedoet een ander dat dan? Ik kan me niet herinneren dat mijn moeder een oppas regelde voor mij als ze ff een boodschap deed hoor, hihi! Daarnaast vertrouw ik Indy echt nog niet aan iemand toe haha. Ben heel slecht in loslaten.. Indy doet het voor de rest echt super, het zijn alleen de dagen dat we andere dingen doen dan wat het normale ritme is..
Ik heb heel weinig uitstapjes gemaakt. En als het een uitstapje was, zorgde ik dat het daar rustig was. Bijv. bij mijn ouders op bezoek. Ik zou het blijven proberen, maar wel steeds met een paar dagen/week rust als het niet goed gaat. Je kindje moet echt wennen aan het buiten de buik zijn en alles komt zo sterk binnen bij een baby. Alle geuren/kleuren/geluiden/gevoelens zijn nieuw. Daarom zijn ze ook zo snel weer moe. Even lekker aan toegeven. Zo'n kleintje kan je echt niet verwennen. Écht niet! Jouw kindje wil het allerliefst bij jou zijn, want ze kent niet anders. Jij bent haar wereld! Als je over een tijdje weer gaat werken dan ga je de tijd nog missen dat je de hele dag samen was. Als je kindje tevreden is dan kan je echt met volle teugen genieten. Dat is zoveel waard. Ons mannetje ontwikkelt zich super goed. Is de hele dag vrolijk, lacht en brabbelt veel. Behalve als hij moe wordt, dan is het klaar en wil hij naar bed. Mijn vriend had er ook wat moeite mee om daar zo strak aan vast te houden, maar nu hij merkt dat ons zoontje super tevreden is daardoor is hij zonodig nog strenger op de RRR dan ik.
Nou ik ben een beetje een slecht voorbeeld want mijn zoontje moest vanaf 1 week al de hort op naar school en de psz haha. Hij trekt het gelukkig goed en ging altijd in de wagen slapen maar mijn dochter was bijv echt dramatisch. Overigens was ik niet zo heel strict met flessen, wilde best wel eens een klein flesje geven tussendoor wanneer hij moest slapen. Anyway, je meisje is nu nog 6 weken oud.. je zult zien dat het 6 weken later al heel anders zal zijn.
Lieve schat je kan zo'n jong kindje echt niet verwennen....! Wat je wil doen met de fles prima en dan thuis lekker naar bed. En een tip voor als je naar het kdv moet: de avond er voor badderen, schone kleertjes aan. Dan die ochtend alleen wat nodig is. Hier ging ze na de 1e fles weer slapen en dan haalde mijn vriend haar vlak voor vertrek uit bed. Kdv volgt nog steeds haar ritme. Hoewel dat vrij standaar is nu en voor meer kindjes zo is.
Overigens vind ik het al knap dat je met voeden al weet dat ze morgen om 11 uur haar fles drinkt met deze termijn, hier was het toen nog niet iedere dag hetzelfde.
Als ik naar de tandarts, huisarts o.i.d moet zorg ik dat er iemand hier is (ik heb ook wel veel vrienden en familie in de buurt die bijv. onregelmatig werken of nog studeren dus vaker tijd hebben). Dan sleep ik mijn kindje sowieso niet mee. Vind ik voor mezelf niet handig. Dus in het belang van mijn kind, maar ook zeker in mijn eigen belang Wbt werk. Onze gastouder volgt het ritme van mijn kindje (doen de meeste kdv's ook gewoon). Wij doen 's avonds een badje en alles klaarmaken. Ik werk onregelmatig dus het komt ook wel eens voor dat ik hem midden in zijn slaapje op haal. Dan slaapt hij thuis wel verder. En als hij dat niet wilt, dan maar eerder de fles. Maar dit soort fratsen had ik met 6 weken niet hoeven te proberen (gelukkig hoeven de meeste vrouwen dan ook nog niet aan het werk), want dat was zeker niet goed gekomen.
Ik denk dat ik een beetje verkeerd begrepen word hier.. Ik heb er totaal geen problemen mee dat mijn leven 360 graden is gedraaid en dat het compleet anders is nu mijn dochter er is. Ik krijg het idee dat men denkt dat men denkt dat het moederschap me tegenvalt omdat mijn dochter niet doet wat ik wil. Dat is absoluut verre van waar! Ik wil het beste voor mijn dochter en ik wil dat zij ook kan genieten van de buitenlucht (dit is toch super gezond voor haar?) en van bezoekjes aan opa en oma zonder dat ze daarna zwaar van slag is.. Ze huilt zich dan de longen uit haar lijf in haar bedje en ik zit uren naast haar wieg met mijn hand op haar buikje, proberend haar een speen te geven.. Het gaat mij er niet om dat ik eenzaam ben of me opgesloten voel in mijn eigen huis, echt niet! Alles voor haar! Voor mijn part de rest van mijn leven! Maar ik wil dat ze niet alleen geniet van haar leventje binnenshuis, maar ook buitenshuis. En daarnaast moet ze straks toch ook naar de opvang, waar weer andere regels gelden en ze moet dan toch ook een beetje een ritme hebben, anders is ze straks elke avond nadat ze bij de gastouder is geweest helemaal van haar padje omdat ze teveel prikkels heeft gehad. Ik wil haar dus gewoon laten wennen aan prikkels want over 4 weken moet ik alweer werken. Vandaar mijn hulp oproep.. Ik vraag me dus af hoe andere moeders dit hebben aangepakt. En Suus1983; excuus voor mijn verkeerde interpretatie. Hormonen vieren nog hoogtij hier..
ahh hier ook onregelmatigheid alom!! Mijn man werkt in de horeca, ik werk wel regelmatig. Hoe heb jij dat dan aangepakt van 6 weken tot aan dat je weer aan het werk ging? Je hebt hem toch in die periode moeten laten wennen aan prikkels?