Mijn dochter is nu 18 maanden en sinds 2 weken merk ik dat ze meerdere malen per dag even afwezig is. Ze staartdan en ik kan haar naam roepen, klappen of wat dan ook er komt geen reactie. Dit duurt een paar seconden en gaat daarna weer verder waar ze mee bezig is. Vandaag heb ik er eens goed op gelet en ze ze heeft het vandaag 8x gedaan.... Iemand een idee? Als ik google krijg ik add of een vorm van epilepsie.... Ze is de afgelopen week flink ziek geweest en heeft ook 1 nacht in het zh gelegen met sonde voeding ivm uitdroging, sindsdien heeft ze verschrikkelijke driftbuien en woede aanvallen maar dit heeft denk ik te maken met het zh nachtje. Ze was er ontzettend bang en vooral de verpleegsters vond ze doodeng.
Je bedoelt absences, dat is i.d.d. een vorm van epilepsie. Ik zou er voor alle zekerheid eens mee naar de huisarts gaan...
hier doet me dochtertje dat ook soms hoe vaak geen idee.en nooit gedacht dat het kwaad kon.mijn dochtertje heeft vorige weekend 2 nachten in het ziekenhuis gelegen ivm uitdroging en is heel herkenbaar wat je verteld over snel boos worden enz.het wordt nu langzaam aan elke dag een stukje minder gelukkig en sinds het ziekenhuis is het alleen maar mama mama en papa kon ech tniks bij dr doen maar gaat gelukkig ook steeds beter
Ja ze heeft een flinke deui van het zh....maar zoals je al schrijft zal dat met de tijd wel weer bijtrekken. @chantal, ja dat bedoel ik....we moeten over een week naar het cb dan kaart ik het daar ook even aan. Het is sinds 2 weken en echt vaak op een dag. Verder zie of merk je niks aan haar, ze is alleen echt even helemaak vd wereld. Soms ook als ik tegen haar praat en ze kijkt me aan, dan kijkt ze dwars door me heen want als ik opzij ga staarts ze gewoon verder.
Dan zal ik dat volgende week zeker gaan doen. Hoe kunnen ze daar dan zeker van zijn? Naar een neuroloog neem ik aan, maar hoe stellen ze dat vast?
Denk dat ze haar dan gaan observeren als eerst, opzich kunnen absences nu nog geen kwaad maar als ze ouder word en er meer last van krijgt kan het natuurlijk wel kwaad
Ik zou er even mee naar de huisarts gaan. Kunt altijd voor de zekerheid filmen en dat ze dan evt een eeg maken. Die buien herken ik wel. Mitch heeft veel in het zh gelegen maar was daarna echt een hele tijd van slag af. Verlatingsangst en het onbekende van een zh en verpleging kan ook veel met je kind doen. Ps mitch heeft epilepsie en begon ook met veel van die staarmomenten.
Ja, ze was als de dood voor de verplegers en dokters.... zodra de deur van de kamer (isollatiekamer) openging spring ze gillend bij me schoot.... Ik ga het zeker aankaarten en zal het ook eens proberen te filmen, thanx voor de tip.
klikt mij ook in de oren als een vorm van epilepsie, al kan de impact op een ziekenhuisonderzoek, zeker als het kind zich niet veilig heeft gevoelen behoorlijk groot zijn. Probeer het vast te leggen wanneer je dit ziet, dat is namelijk de eerste stap van het "onderzoek" Verder stellen ze vormen van epilepsie vast d.m.v. een EEG-onderzoek waarbij ze de hersenactiviteiten gaan meten.
het is nooit leuk als er iets met je kindje is, of als je alleen al denkt dat er iets mis is Sterkte er mee!!
Dank je wel. Ik vind het indd al een eng idee, de gedachten dat er iets mis kan zijn.... maar als het zo is, dan kan ze geholpen worden (hoop ik dan toch)
dat ligt eraan... vaak is het moeilijk om de juiste diagnose te stellen van medicatie. Maar bij de juiste medicatie, en een lang traject ervan kan het zijn dat een kind aanvalsvrij wordt en uiteindelijk zonder medicatie aandachtsvrij kan blijven. Andere moeten hun hele leven lang medicatie blijven slikken, en soms bestaat de behandeling uit een operatie. Het is natuurlijk erg schrikken als je hoort dat er misschien iets mis is. Probeer rustig te blijven en het gewoon te bespreken volgende week. Heb je de kans om het op te nemen, dan zou dat dus goed zijn.
Opnemen lukt niet....tegen de tijd dat ii mijn telefoon gepakt heb en op video heb gezet is het alweer voorbij..... Vandaag heeft ze het nog niet gehad.
Ik zou er eigenlijk al gewoon voor langs de huisarts gaan. Ik heb zelf epilepsie gehad als kind en dus ook de absences. Dochtertje van mijn vriendin heeft het al vanaf 3 maanden in een hele erge variant. Die heeft uiteindelijk een hersen ok moeten ondergaan. Zeg absoluut niet dat deze ernst bij jou aan de orde is, maar mocht je epilepsie vermoeden dan zou ik toch liever naar mijn (hopelijk voor jou ook) vertrouwde huisarts gaan als naar het cb. Ik zou er dus ook niet mee wachten.. Hoop dat het iets onschuldigs is iig! Succes!
Nou de huisartsen hier zijn niet echt top.....Als je al langs mag komen dan sturen je vaak gewoon weer naar huis met "kijk het nog even aan" enzo. Vorige week nog, pas na 4 dagen niet eten en weinig drinken, meerdere malen bellen en kwaad worden, doorgestuurd naar het zh....dus tja vertrouwen haha. Bij de afspraak op het cb is ook de kinderarts gelijk.
Het kan echt van alles zijn. Zeker naar de huisarts gaan en laten onderzoeken. Het kan een lang traject worden. Dat staren en geen reaktie geven op invloeden kan ook tekenen zijn van stoornissen in het autistisch spectrum. (komt bij ons in de familie voor, dus ben zelf alert op zulke signalen.)
Het CB is niet voor medische zaken, die kunnen hier niets mee, ook al heb je dan een arts. Toch dus even langs je huisarts.
Dat snap ik maar kan wel even aangeven dat ze dit doet Momenteel zijn we bezig met onze ziekenfonds en vergoeding om in Belgie naar de dokter te gaan (woon aan de grens). De huisarts hier vind ik echt een lam***. Ik heb vanmiddag gebeld met de assistente en die ging even in overleg met de ha maar zoals gewoonlijk vond hij het niet nodig dat we langskwamen....pffff Vandaag heeft ze het zover ik gezien heb helemaal niet gedaan.