Hoi meiden, Zijn er nog meer dames met een burnout? En hoe gaan jullie ermee om? Wat doen jullie om je weer beter te voelen? Ik ben zojuist bij de HA geweest en deze heeft dus een burn out geconstateerd. Moet zoiezo in therapie en verder genieten. Mag dus de komende tijd ook niet werken...maar vraag me nu al af hoe ik deze dagen ga doorkomen. Hoor graag ervaringen!
Oh meid, wat vervelend! Ik heb maar één tip voor je: zorg goed voor jezelf! En weet dat je dit de rest van je leven moet vast houden. Als je meer wilt weten over mijn ervaring, pb maar! Voor mij was het één groot dal, maar ben er echt sterker en wijzer uitgekomen. Succes!
Wanneer krijg je de diagnose burn-out?? Ik loop ook al maanden op mijn tenen vanwege allerlei omstandigheden en ik ga maar door.Zelfs als ik er compleet doorheen zit.Vandaar deze vraag en wanneer trek je aan de bel?? Sterkte en denk om jezelf meid!!
Dat is zeker vervelend inderdaad, ik heb het 2 jaar geleden gehad en dat was niet makkelijk! Ik kreeg het doordat ik veels te veel werkte, voor mij was het werken , eten en slapen en dat is me dus wel flink opgebroken! Je mag me pben als je wil maar wil je wel zeggen dat je het lekker rustig aan moet doen en inderdaad vooral proberen te genieten!
ik heb er ook eentje gehad. heel heftig. wat bij mij heel goed hielp was zoveel mogelijk leuke dingen doen, evt. ten koste van anderen (niet van je dochter natuurlijk) ik had bijv. een abonnement op de efteling (ben pretparkgek) en ging daar minstens 1x per week/2 weken heen. in mijn uppie, telefoon uit en niemand die me lastig viel. gewoon tot rust komen en genieten. mijn omgeving reageerde raar maar het heeft me enorm geholpen. ik heb dat zeker 3 seizoenen gedaan. zoiets dus, bedenk iets voor jezelf wat jij leuk vindt en je ontspant, en verwen jezelf.
ik heb er 2 jaar geleden ook 1 gehad en ben daar nu pas bijna uit aan het komen... idd therapie heeft bij mij heel goed geholpen (en daarbij een assertiviteitstraining!)... verder niets aantrekken van anderen en doen wat voor jezelf goed voelt, hier was (en ben ik nog steeds) hele dagen thuis en deed niet veel in het huishouden gewoonweg omdat ik dat niet kon! (inmiddels wel weer hoor!) Luisteren naar je eigen lichaam is heel erg belangrijk! Probeer jezelf niet te veel doelen te stellen (dus niet je moet vandaag boodschappen doen, poetsen, wassen en weet ik veel, maar als het kan wil ik graag vandaag boodschappen doen, poetsen wassen enz... en als het dan niet lukt geen ramp morgen is er nog een dag!) sterkte!
Ik ben nu nog herstellende. Begin dit jaar ben ik ingestort. Ik loop nog steeds bij een psycholoog en moet nog steeds rustig aan doen en genieten. Maar dat klink makkelijker dan het is. Hier gaat het met ups&downs. De ups komen langzaamaan vaker, maar ik ben er nog lang niet. Je mag altijd pb hoor als je meer wil weten. Heel veel succes en bovenal, denk aan jezelf!
Heftig meid. Ik heb ook een burn-out gehad in september 2008 deze heeft 7 maanden geduurd. Ik heb therapie gehad en ben zelfs nog aan de AD gegaan omdat het echt niet ging. Ik nam echt tijd voor mijzelf. Alleen even weg, deed alles op mijn eigen tempo en dacht vooral aan mezelf. Als je meer wilt weten mag je altijd pb-en. dikke knuff voor jou
Bedankt voor jullie reacties! Ik moet inderdaad meer genieten en ook echt mezelf op de 1ste plek zetten. Niks moet, alles mag. En dat is erg moeilijk voor mij, alles moet perfect zijn en ik moet alles kunnen. Als me iets niet lukt op een dag dan voelt dat enorm als falen!
Je moet idd jezelf op de 1e plek zetten. dat is het allerbelangrijkste, niet weg cijferen voor anderen. als er iets niet lukt, sja morgen weer een dag hoor.. Ik heb 3 jaar geleden een burnout gehad, heb een half jaar thuis gezeten omdat ik maar door bleef gaan tot ik echt niet meer kon. Bij een psychiater gelopen, zware medicijnen gekregen en nu 3 jaar later niks meer maar ik merk aan mezelf nu wanneer ik even wat rust moet nemen. Ik doe nu veel leuke dingen, ook voor mezelf. Lekker met de hond door het park lopen even geen gezeur aan mn hoofd. Of een dagje weg met manlief of weekendje weg. Afgelopen weekend een verwenweekend in Duitsland gehad, ben als herboren! Sterkte met je burnout! Je komt er uit maar je moet zelf op de signalen letten dat je er niet weer zo in zit.
Dat gevoel van falen zal je voorlopig houden. Zelfs nu heb ik dat nog. Probeer te leven bij de dag. Lukt iets vandaag niet, jammer dan morgen weer een dag. Klinkt makkelijk maar dat is het niet. Maar het werkt uiteindelijk wel. Stel kleine doelen op voor je zelf en beloon jezelf als je het gehaald hebt. Is het niet gelukt geen man overbord morgen weer een dag.
Wat kl*te dat je je zo voelt, goed dat je aan de bel hebt getrokken. Wanneer heb je besloten om aan de bel te trekken? Want ik zit er ook al een tijdje doorheen maar vind mezelf zo'n zeur als ik zeg dat ik me shit voel enz. Krijg nu zelfs al tranen als ik dit hier typ.. Maar even on topic, heel veel sterkte de komende tijd.
Volgens mij zijn er best veel vrouwen die een burnout hebben gehad...ikzelf ook in de zomer van 2007 door mn studie+dubbele stage gecombineerd met werken en de organisatie van onze bruiloft. Nee zeggen is blijkbaar moeilijk Meis ik wil je heel veel sterkte wensen, volgens mij is de enige oplossing veel rust nemen. Er gaat echt een hele tijd overheen voordat je er helemaal overheen bent, dus voel je daar niet schuldig over. Je bent gewoon een grens bij jezelf overschreden, en dat herstellen kost tijd en gaat met ups en downs. Probeer te gaan genieten van de kleine dingetjes, de rest komt later wel weer. *Knuffel*!
ik heb een levensbedreigende burnout gehad. wat niet in vergelijking staat met de gemiddelde burnout. ik ga je er dus ook niet over vertellen omdat het dan angstaanjagend wordt. wat jij moet doen is zorgen dat je rust neemt en therapie om te zorgen dat het niet verder uit de hand gaat lopen en te kijken waar jou valkuilen liggen en waar je aan zult moeten gaan werken om hieruit te komen en uit te blijven. maar eerst en vooral veel rusten en aan jezelf denken. en het de tijd geven, veel tijd. veel sterkte
Ik heb in 2003 een burnout gehad en aansluitend ziekte van Pfeiffer, dus dat ging lekker 8) Ik sluit me aan bij mijn voorgangers: neem de tijd voor jezelf en doe dingen die je leuk vindt! Ik was een "lijstjesmens", ik kreeg de tip van een "ervaringsdeskundige" om niet het hele lijstje te willen afwerken, maar als ik één dingetje had gedaan, dat ik mezelf dan moest belonen en genieten dat ik dat ene ding wel had gedaan. Dus niet kijken naar wat je niet hebt gedaan... maar naar datgene wat dus wel is gelukt/af is!!! Ik vond het heerlijk om gewoon lekker te wandelen met de honden en te kroelen met een verzorgpaard. Het paardrijden hoefde van mij eigenlijk niet eens zo erg, het kroelen was meer dan genoeg. Ik hoefde gelukkig geen medicatie te slikken, maar ik ben wel bij een psycholoog geweest. Eigenlijk zat ik toen al op 't randje van overwerkt zijn en door de gesprekken met de psycholoog is bij mij de spreekwoordelijke emmer overgelopen en bleek het een burnout te zijn.
Er werd gevraagd wanneer er een burnout wordt vastgesteld. Ik heb altijd begrepen dat er een onderscheid is tussen "overspannen/overwerkt" zijn en een burnout. De synmptomen zijn vergelijkbaar, maar de reden waarom je die symptomen hebt verschillen. Bij Overspannen/overwerkt zijn: ligt de reden in het nabije verleden, zo tussen ongeveer een jaar tot anderhalf jaar en nu. Bij Burnout ligt de reden vaak meer in het verleden. Als je je niet goed voelt en allerlei "vage" klachten hebt, meld je dan gewoon eens bij je HA en leg je klachten voor. Er hoeft niets aan de hand te zijn, er alleen al over praten lucht al op. Maar het kan ook zijn dat je HA aangeeft dat er wel iets niet goed zit bij je.
Inderdaad best veel meiden, ben dus geen uitzondering gelukkig. Vind mezelf namelijk wel vrij jong om een burnout te hebben. Maar denk dat de onderliggende reden ook vanuit het verleden komt en dit icm met druk op het werk enz. Ik hoop dat ik snel terecht kan voor therapie, denk anders niet dat rustig aan doen me gaat lukken. Voel me nu zelfs opgejaagd terwijl ik alleen m'n zoon van school moet halen vanmiddag en hooguit stofzuigen. @happynienja: Ik zou als ik jou was een afspraak maken, als je zelf al zegt dat je erdoorheen zit, dan zit jij er ook doorheen! Ik ben vorig jaar ook bij de HA geweest met spanningshoofdpijn ben daar toen ook voor behandeld. Maar toen kwam die spanningshoofdpijn eigenlijk door dezelfde dingen als nu. Ik zat er toen al doorheen,maar ben gewoon nog een jaar door gegaan. Dacht wel dat het over zou gaan. En soms ging het ook heel goed. Maar nu sinds een paar week, weet ik dat ik niet meer kan en ik nu ook moet handelen anders komt het helemaal niet meer goed.
Ook ik kan helaas meepraten over een burnout... Ik werk sinds eind januari niet meer en ben net begonnen met medicijnen omdat, ik het echt niet meer trok! Alles is me teveel, vooral met dingen die 'moeten' en afspraken heb ik moeite... En ik kan me heel slecht ontspannen. Het huishouden doen kost me ontzettend veel energie en lig dan ook meestal voor negenen al in bed, helemaal total loss... Ik ga nu één keer in de week naar ontspannings fisiotherapie om de stress uit mijn lijf te krijgen en één keer in de twee weken naar een psycholoog maar, ik vind het al met al erg langzaam gaan, ik heb totaal nog niet het gevoel 'dat ik er al ben'. Veel mensen begrijpen ook niet wat er aan de hand is, een gebroken been zie je, een burnout/overspannen niet... Meiden, allemaal heel veel sterkte en veel plezier met leuke dingen doen!!!!!!!!!!!!!! Liefs Alice
Tja ik mag me ook hier melden. Ik zit vanaf maart thuis en ben weer langzaam aan het reintergreren. Ik doe therapie op internet via interapy.nl. Het helpt mij best wel heel erg goed. Ik ben er nog lang niet, maar ben wel op de goede weg. Hoe ik wist dat ik naar de dokter moest? Ik ben letterlijk ingestort op mijn werk. Heel vervelend, maar een duidelijker signaal had ik niet kunnen krijgen. Dikke kus en knuffel en hoe moeilijk het ook is, ga inderdaad de dingen doen die je fijn vindt. Voor mij is dat bijvoorbeeld overmorgen naar de schoonheidsspecialist! Heerlijk!! Kan me er zo op verheugen!! Liefs
Hé dames! Tja, een burnout, ook ik kan er over meepraten. Ben nu al anderhalf jaar bezig eruit te komen en langzaam zit er verbetering in. Denken jullie dat de burnout ook invloed heeft op het zwanger worden? Bij ons is het in ieder geval nog steeds niet raak. Ga deze maand de MMM in. Ik wens jullie allemaal veel sterkte. Houdt moed, je komt er sterker uit. Liefs!