Ik ben, denk ik, overbeschermend...

Ik zou zeggen verbreek dit patroon zo snel mogelijk !
Je hebt jezelf er straks alleen maar mee met een dreumes die ontzettend verwend is. En voor hem is het juist toch leuk om in een andere omgeving te zijn?
Dus ik denk inderdaad dat je teveel beren op de weg ziet.

 

Ik ken het hoor, hier ook een meisje die bij elk kikje wordt opgepakt, wij zijn nu een beetje bezig om daar bij te stoppen maar ik kan het niet over m'n hart halen om haar te laten huilen, of het nou om een papiertje is die op haar hand valt of niet.

 

Ja ik vind je wel overbeschermend klinken. Een kind moet ook leren dat hij niet bij elk geluidje meteen op zijn wenken bediend wordt en zo erg is het niet als een kindje even wat jengelt.. En de gastouder zal 'm heus geen uren laten huilen ofzo. Er zullen idd vast momenten zijn dat een kindje even huilt bij een GO maar zo erg is dat toch niet?
Het gaat nu goed zeg je zelf, dus waarom die beren op de weg zien?

 

Ik weet waar je vandaan komt (hmm klinkt een beetje raar) maar dat overbeschermende had ik ook met mijn dochter (die een huilbaby was).

Ik denk dat het heel goed is voor je kindje om daar naar toe te gaan want juist je tante kan dit patroon van meteen oppakken en troosten verbreken.

Geloof me ik heb nu een 4 jarige dochter die nog steeds denkt dat als ze maar heel hard gaat huilen alles voor haar opgelost wordt.

 

Mijn ouders waren vroeger heel erg overbeschermend. Gevolg hiervan was dat ik op de basisschool kwam en het gevoel had dat de hele wereld om mij draaide. Wat een shock was dat opeens, dat ik ook wel eens niet mijn zin kon krijgen, dat ik opeens niet meer de enige was die aandacht kreeg….

Niemand wilde met mij spelen, omdat ik nooit had geleerd dat ik ook wel eens niet mijn zin kreeg en dus heel erg drammerig en vervelend was… En inderdaad ook overal om ging janken of schreeuwen. Werd regelmatig jankerd genoemd. niet echt goed voor mijn zelfvertrouwen en ook níet mijn schuld, weet ik nu. Ik had niet anders geleerd. Maar dit heeft wel jarenlang mijn zelfvertrouwen ondermijnd.

Uiteindelijk is dat wel goed gekomen, maar ik had het echt heel fijn gevonden als ik niet zo verwend was geweest.

Nu is het misschien makkelijker en prettiger om je kindje te 'verwennen' en te beschermen, maar op de lange termijn zal je kindje hier geen profijt van hebben ben ik bang. Dus even doorbijten, zou mijn tip zijn...

 

Ik ben ook best beschermend en maak me ook veel te druk, volgens mijn man vandaag is mijn dochter voor het eerst 2 uur naar de opvang geweest en dat viel me mee. Kun je niet eerst gaan oefenen bij mensen die je vertrouwt om wat meer afstand te nemen? Is voor jullie beiden heel gezond denk ik

 

Ik ben iets minder beschermend maar mijn zoontje is ook echt rond uit verwend. Ik ga juist binnen kort een gast ouder zoeken die dit patroon kan door breken omdat de tweede nu onderweg is. Hij zal toch moeten leren wachten op zijn beurt en moeten leren delen, dit is gewoon erg belangrijk voor de ontwikkeling. En dat je het moeilijk vind om hem te laten huilen is normaal hoor dat is gewoon je moeder instinct! Probeer realistisch om je heen te kijken als je bij de tante langs gaat dat is wel een tip die ik je kan geven Succes x

 

Maar wat had jij zelf in gedachten voor oplossing dan? Want hij zal die dag toch iig ergens heen moeten? En dan lijkt mij een gastouder een betere plek dan een KDV. Onze oudste heeft ook nogal wat problemen gehad en de gastouder kon haar veel meer bieden dan ze op een KDV ooit hadden kunnen doen...

 

Een goede go maakt tijd voor een flesje!
Een goede go laat een kind niet zodanig overstuur worden. Huilen is iets anders dan overstuur laten worden.

Een goede go doet dingen in overleg met ouders. Natuurlijk zal hij een keertje kunnen huilen, natuurlijk zal hij soms even moeten wachten op zijn beurt, maar ook dat is goed voor de ontwikkeling. Juist kindjes die naar go of kdv of psz gaan leren zulke dingen. Dit kan alleen maar fijner zijn dan wanneer ze naar school gaan.

Probeer eens de voordelen op te zoeken.
Spelen met andere kindjes, knutselen, zingen etc met go en andere kindjes. Ander speelgoed dan thuis. Vertrouwen hebben in andere mensen dan papa/mama/opa/oma.
Interactie hebben met andere kindjes.

 

Tja, het alternatief is dat je zoontje die dag alleen thuis is, denk ik

Nee serieus, ik denk dat het begrijpelijk is dat je moeite hebt om afscheid te nemen van die 'luxesituatie'. Maar een onthaalmoeder is echt zorgzaam hoor, dat is niet zo'n gemeen ding dat je kind gewoon laat krijsen. Of toch als je een goeie zoekt.

En eerlijk, wil je echt een kind dat altijd gewoon is om zijn zin te krijgen?

 

Ik ben eigenlijk wel benieuwd waar je bang voor bent. Wat als je zoontje huilt en dan even zichzelf moet troosten? Dat is toch eigenlijk heel normaal of heb ik het mis. Ik vind laten huilen ook moeilijk, maar ik volg mijn moeders voorbeeld. Zij was vrij streng en liet mij ook ook echt wel eens huilen, maar volgens mij ben ik prima terecht gekomen Als jij duidelijke afspraken maakt met de gastouder, moet dat toch goed komen lijkt me.

 

Vergeet ook niet dat huilen de enige manier van communiceren is. Een kindje hoeft niet altijd opgepakt te worden maar kan ook een gebeurtenis aan het verwerken zijn. Het is natuurlijk heel lastig maar zoals Averlhach al zegt, een goede go zal je kindje nooit tot overstuur laten huilen!

 

Ik snap je gevoel wel. Niemand anders kent je kind zo goed als jij en je wilt zorgen dat hij zich altijd goed voelt.

Maak wel een verschil tussen het jengelen en huilen om een fles en het overstuur zijn van pijn.
Een kind moet leren om niet bij elke kreet de aandacht te krijgen maar zal wel altijd getroost moeten worden als hij pijn heeft of bang is. Dit kun je bespreken met de gastouder.

Dus ik zou zorgen dat je iemand vindt die veel tijd heeft om voor hem te zorgen zodat hij rustig kan wennen maar je zal moeten leren dat het niet erg is dat hij soms moet wachten. Dat maakt hem sterk.

 

Ik begrijp wel dat je je zorgen maakt.
Het zal een hele aanpassing zijn voor je zoontje. Maar kinderen kunnen zich heel snel aanpassen hoor!

Ik denk dat het vooral voor jou zelf nog het moeilijkste zal zijn. Je zult je zoontje nu voor een stukje "los" moeten laten, de zorg aan iemand anders overlaten.

Je hebt wel geluk dat je al 8 maanden je zoon zo dicht bij je hebt kunnen houden. Hier ging dochter al met haar 4 maanden voor 4 dagen per week naar de creche.
Dus houdt dat ook in gedachte: jouw situatie was echt luxe

Je kunt ook eens vragen aan de gastouder, of je eens kan komen kijken, terwijl daar kindjes zijn.
Je kunt eventueel je zoontje meenemen.
Misschien dat je er dan nadien al een beter gevoel bij hebt!

 

Vraagje: Pakken jullie je kind bij elk huiltje op?? Ook als je hoort dat het een jengelhuiltje is? Of een ik krijg mijn zin niet huiltje?
Of ik ben moe maar kan nog even niet in slaap komen huiltje?

Ik pak de kleine heel vaak niet op eigenlijk.
Wel als ze zich zelf bezeerd of overstuur is.
Maar als ze bijvoorbeeld huilt omdat ze aandacht wil dan speel ik even met haar of zing een liedje als ik iets aan het doen ben en het even niet uit komt.
Maar ja, volgens mij heb ik ook wel geluk want de kleine huilt heel erg weinig als ik mijn vriendinnen mag geloven.

Maar ik vind gewoon dat als er een baby wordt geboren niet alles om de baby kan en hoeft te draaien. Als je meerdere kinderen hebt wordt de aandacht ook verdeeld. Als je kind op de creche is staat er ook niet elke minuut van de dag een leidster naast haar. Denk juist dat het goed is voor kinderen om ook zelf te leren en te ontwikkelen. En ja, je hoort ze een veilige basis mee te geven, maar ook niet te veilig zodat je ze verstikt.