Hallo Allemaal, ik heb een vraag waar ik zelf mee zit. Ik ben zwanger geworden van mijn ex, we zijn goede vrienden en hij is min of meer betrokken bij de zwangerschap. We hebben samen de namen bedacht, hij gaat mee naar echo's enzo. We kunnen goed met elkaar opschieten en ik verwacht dat dat zo blijft (weet je nooit zeker natuurlijk). Maar we krijgen geen relatie meer. dat vind ik prima. Maar nu mijn dilemma. We hebben de voornamen samen bedacht, maar nu moeten we nog besluiten welke achternaam mijn zoontje gaat krijgen. Eerst dachten we mijn naam, maar nu heeft mijn ex aangegeven dat hij het toch ook leuk zou vinden als hij zijn naam zou krijgen. Nu gaat mijn zoon vooral bij mij wonen, en zal zijn vader een rolletje aan de zijkant hebben in zijn leven. We hebben alle twee geen bijzondere naam ofzo. Ik ben erg dubbel erin. Als hij helemaal bij mij woont is mijn naam logischer/makkelijker, maar ik vind het ook een soort teken van totale erkenning als hij mijn ex zijn naam krijgt. Zijn er dames die in het zelfde schuitje zitten? hebben gezeten? en wat hebben jullie besloten en waarom? We willen binnenkort de erkenning regelen, en daarvoor moet je weten welke achternaam het kind krijgt... Alvast bedankt!
Ik zit niet in dezelfde situatie, maar wilde toch even reageren. Zelf zou ik kiezen voor de achternaam van je ex, want op het moment dat jij zou hertrouwen heeft je kind én niet dezelfde achternaam als jij (er vanuit gaande dat je in die situatie de naam van je toekomstige partner aanneemt) en niet dezelfde achternaam als je ex. Omdat de kans kleiner is dat je ex ooit een andere achternaam krijgt zou ik kiezen voor de achternaam van je ex.
Ik zou mijn eigen naam kiezen. Mijn zoontje heeft ook mijn achternaam. Als ik ooit hertrouw neemt de man maar mijn naam aan of ik hou mijn eigen naam Mijn situatie is wel anders want hier is geen contact tussen mijn zoontje en zijn vader.
Hier een soort gelijke situatie. Mijn partner ik zijn dan weliswaar samen en nog steeds heel gelukkig in de relatie. Wij wonen niet samen. We hebben allebei ons eigen huis en mijn partner is wel heel veel bij mij, maar op de dagen dat ik savonds vergadering heb of hij zijn sport slaapt hij in zijn eigen huis. We wonen ongeveer 40 minuten uit elkaar en hebben hobby's en sport dus in onze eigen woonplaats. Meestal is het zo dat hij dinsdagochtend vanaf hier naar zijn werk gaat en dan vrijdag direct na zijn werk weer hier heen komt, de rest van de dagen zijn we samen. We hebben allebei koophuis dus niet echt ideaal nu om er 1 te verkopen gezien de huizenmarkt. En we kunnen allebei niet voor 100% onze draai vinden in de omgeving waar de ander woont. We zijn dus gelukkiger als we allebei gewoon ons eigen plekje hebben en af en toe wat tijd voor ons zelf dan dat we een verhuizing van een van beiden gaan forceren. Wel hebben we bewust gekozen om samen een gezinnetje te willen, en we zien het meer als zijnde we wonen in twee huizen, haha. De kleine komt ook gewoon fulltime bij mij te wonen en wordt ook ingeschreven op mijn adres, mijn ziekenfonds etc omdat de kleine de meeste tijd met mij is, ik wordt een fulltime mama. Wij hebben dus tijd terug ook de erkenning geregeld en gekozen voor de achternaam van mn vriend. Op de een of andere manier vind ik dat wel zo leuk voor hem. En waarom zou je hem wel het kind laten erkennen maar niet zijn naam aan de kleine geven denk ik dan? Nog wel een tip voor je: weet niet in hoeverre je daar van op de hoogte bent? Op het moment dat hij het kindje erkent, ongeacht wiens achternaam de kleine krijgt, hij heeft dan niks over de kleine te vertellen. Hij mag het na de geboorte aangeven en daar houdt het simpelweg wel een beetje mee op. Ja hij geeft toe dat het zijn kindje is, maar meer niet. Elke handtekening die hij voor de kleine zet is niks waard. Dit kun je veranderen door gedeelde voogdij aan te vragen bij de rechtbank. Als goed is krijg je tijdens de erkenning van de gemeente hier een formulier voor mee naar huis, die je na de geboorte op kunt sturen naar de rechtbank. Op die manier heeft hij net zoveel te zeggen over de kleine als jou, en gebeurd jou wat dan gaat de kleine naar hem en niet naar familie of erger, een pleeggezin. Mochten jou en de kleine wat gebeuren en jij bent niet aanspreekbaar en de kleine moet bijv geopereerd worden dan mag hij op dat moment zijn handtekening hier voor zetten, heeft hij geen voogdij dan heeft hij er niks over te vertellen. Beetje lang verhaal maar ik hoop dat je er wat aan hebt. Succes met je keuze.
@nib, ja we zijn ook nog over gezag delen of niet aan het nadenken inderdaad, maar omdat dat pas na de bevalling geregeld hoeft te worden heb ik dat nog ff vooruit geschoven, haha... eerst deze beslissing. Dank jullie wel voor al jullie gedachtes hierover het helpt om een aantal verschillende kijken te horen/lezen en dan te voelen wat ik er over denk
ik weet uit eigen ervaring dat het heel fijn is om de achternaam van je vader te hebben ookal is mijn moeder hertrouwt hij is mijn vader en daar ben ik blij mee zeker nu hij overleden is blijf ik altijd een stukje van hem houden je kunt ook kiezen om beide achternamen te geven maar de baby is gemaakt uit liefde en de band is nog steeds goed dus als blijk van waardering naar de vader is het ook wel een mooi gebaar om zijn achternaam aan zijn kind tegen
@mamie82 wat een mooie gedachte en fijn dat je het zo fijn vindt. Ik heb juist op internet gevonden dat ik mijn kind geen 2 achternamen mag geven... dat leek mij nou de ideale oplossing, maar volgens mij mag dat dus niet... helaas.
Ik zou kiezen voor jouw achternaam. Mocht je in de toekomst meer kinderen krijgen met een nieuwe partner, zou je ervoor kunnen kiezen om die ook jouw achternaam te geven. Hebben alle broertje(s)/zusje(s) dezelfde achternaam, ookal hebben ze een andere papa.
wat raar dacht altijd dat het wel kon het si een lastige beslissing voor jou maar wat houd je eigenlijk tegen om de kleine niet de achternaam van je ex te geven?
Mijn dochter heeft mijn achternaam want ik was alleen dat ik van haar beviel dus mijn 2de krijgt ook mijn achternaam ondanks dat er nu wel een vader is. Heb het altijd vervelend gevonden dat mijn broertje een andere naam had als mij (andere vader ook) dus hebben we hiervoor gekozen. Ookal trouw ik en neem ik een andere naam aan dan hebben de 2 zusjes iig nog wel dezelfde namen
Mijn dochtertje heeft de achternaam van m'n ex. We hebben hiervoor gekozen, omdat ik denk dat m'n dochter dit later wel heel erg zou waarderen. Toch een stukje erkenning, ofzo. Enige nadeel is inderdaad dat, mocht ik ooit trouwen en meer kindjes krijgen, ze de enige is met een andere achternaam.
Niet zo veel houdt mij tegen, alleen dat mocht mijn ex toch maar een klein rolletje spelen dan is het misschien een beetje raar als het kind naar hem heet. Ik vind het een fijn idee denk ik als hij naar zijn vader heet, maar de meeste andere mensen raden mij aan om mijn eigen naam te geven. Ik weet dat ik de doorslag geef, maar wil het wel weloverwogen doen Mocht ik later nog een kindje krijgen van iemand anders dan hebben de brusjes niet dezelfde achternaam, dat zou ik misschien ook jammer vinden... ik ga echt per uur heen en weer, haha....
Ik ben het eens met wannabe mommy. Ik heb zelf de achternaam van mijn vader en mijn jongste zusje heeft een andere achternaam. Ik heb dat nooit vreemd gevonden omdat we ook weten dat zei een andere ader heeft (als kind zijnde al).
Aan de achternaam kunnen mensen zien bij welk gezin je hoort. Ik zou er dus voor kiezen dit kindje mijn naam te geven en eventuele broertjes en zusjes in de toekomst dus ook. Zo vormen jullie samen een gezinnetje. Dat vind ik mooier als ieder een aparte naam.
Ik zou kiezen voor je eigen achternaam, mijn kids zijn niet van dezelfde vader maar ze hebben allemaal mijn achternaam. Is ook zo gek op school later, dan kunnen kinderen gaan vragen of het wel echt broertjes/zusjes zijn enz en vind het voor de band onderling ook wel goed. Ik zou het ieg raar vinden als mijn kids verschillende achternamen zouden hebben.
ik zou ook voor eigen achternaam gaan. Als je trouwt, kun je toch ook gewoon je eigen achternaam houden? Dan gebruiken jullie (als nieuw gezin) toch jouw achternaam als familienaam?
Dat is precies de reden waarom ik de naam van mijn man heb aangenomen toen we gingen trouwen. (hij weigerde botweg mijn naam aan te nemen, wat mijn persoonlijke voorkeur had gehad, dus ik kon kiezen tussen 2 verschillende namen of zijn naam ) En dat zou ook een reden voor mij zijn om mijn kind (als ik in jouw situatie zat) mijn eigen naam te geven. Het gaat immers bij mij wonen. Een eventuele volgende partner zou ik dan ook iets dwingender (met meer redenen) vragen mijn naam aan te nemen, dan ik bij mijn man heb gdaan. Vraag (wat hier verder los van staat trouwens). Heeft hij jullie kind ook al officieel erkend, of gaat hij dat doen?