Ik hoop dat iemand hier mij kan adviseren. Ik ben inmiddels rond de 6 weken zwanger, en de afgelopen week is de misselijkheid opgekomen. Ik ben van S morgens vroeg tot ik naar bed ga misselijk. Eten lukt sinds gister amper, brood beleg wekt braken op, ik lust bijna geen groente en vlees meer. Enige wat nog 'goed' valt is fruit, knäckebröd, droog brood en bouillon, en dat eet ik dus ook. Door de misselijkheid ( en sinds vandaag het braken) ben ik zo slap als een vaatdoek. Als ik iets actiefs doe merk ik dat de misselijkheid daarna enorm toeneemd terwijl ik nu al een paar uur rustig op de bank lig ( en bijna continue te slapen) buiten in de schaduw, en nu gaat het wel. Ik heb de afgelopen dagen op m'n tandvlees door gebuffeld op mijn werk maar merk dat ik gewoon niet meer kan. Ik zit er dus erg aan te denken om me ziek te melden, terwijl ik dit eigenlijk niet wil. Vorige zwangerschap is nogal problematisch geweest, en uiteindelijk zijn we ons zoontje verloren, dus heb me toen maanden ziek moeten melden. Maar ik zie even geen andere optie... Iemand tips? O laat er trouwens geen misverstand over ontstaan dat wij dolgelukkig zijn met dit wondertje!
Ik heb me destijds wel ziek gemeld en ben daarna kortere dagen gaan werken. Maar het ligt ook wel aan wat voor werk je hebt. Ik kon me Door het ziek zijn en gebrek aan voedingsstoffen niet concentreren. En dat is op een ic niet zo handig!
En ik zit ook al vanaf 14 weken thuis ivm bloedverlies. Dit was bij mijn eerste ook. Dus beide keren maanden thuis. Op het begin heel moeilijk maar het is niet anders. Niet schuldig voelen!
Das toevallig Zara, ik werk ook op de IC als verpleegkundige . Gister een aantal dingen vergeten en wat kleine foutjes gemaakt, gelukkig ( nog) geen grote fouten maar ik ben er wel van geschrokken! Heb jij ook al zo vroeg eerlijk verteld waarom je je ziek meldde? Ik wil eigenlijk nog niet dat iedereen het weet. Over 1.5 week hebben we de eerste echo, en als dat goed is mag iedereen het weten. Maar nu nog liever niet...
Madelein, hier hetzelfde en heb mij vorige week vrijdag toch echt ziek gemeld en op advies van huisarts deze week iig thuis. Proberen met emasafene het te doorbreken. Het gaat beter maar ben ook futloos. Wordt erger als ik iets doe. Heb ook een schuldgevoel naar mijn werk en denk elke avond nou het gaat wel om daarna weer keihard teruggefloten te worden door mijn lichaam. Het is niet anders. Heb afgelopen maandag wel besloten mijn collega s in te lichten om roddels etc te voorkomen. Veel te vroeg maar het kon niet anders. Volgende week gaan wij op vakantie. Ik hoop dat ik daar langzaam opknap en weer aan het werk kan daarna. En anders maar niet. Het is mijn 2e zwangerschap, vorige ook gehad maar minder erg. Nu ook al flink afgevallen.
Wat toevallig! Dan zou ik ook zeker voorzichtig zijn. Je vergeeft het jezelf nooit als er wel wat misgaat. Ik heb het mijn teamleider verteld. En ook een aantal collegas omdat ze toch wel merkten dat er iets was. Sowieso zit je met ons werk met rontgen enz dus dan komt het toch al vaak uit. Of bij jou niet? later had ik emesafene en was erg suf hierdoor.reageerde ook later op alarmen, dus vond dat mijn collegas dat ook moesten weten. Uiteindelijk oook op advies van collegas ziek gemeld. Je wilt geen fouten en is ook niet eerlijk voor collegas als ze ook op mijn patienten moeten letten.
Wat vervelend voor je Hier ook veel last gehad en dit was ook niet lekker combineren met mn werk. Uiteindelijk met emesafene de misselijkheid iets kunnen onderdrukken, maar werd er wel suf van. Ook niet ideaal dus. Denk dat het sowieso verstandig is om het te melden op je werk, alleen al voor het begrip. Is het mogelijk dat je bijvoorbeeld ander werk gaat doen? Administratief? Sterkte!
Hoi Madelein, Heel vroeg in m'n zwangerschap begon dit gedoe ook bij mij. Ik heb me ook ziekgemeld, hoe knullig het ook voelde. Ik kon niet eens rechtop zitten zo beroerd was ik. Schuldgevoelens alom, maar het ging gewoon echt niet. Ik heb me lang een aansteller gevoeld, tot het rond de 20e week opeens een stuk beter ging. Toen besefte ik dat ik me totaal niet had aangesteld en hoe ontiegelijk ziek ik ben geweest. Hopelijk voor jou voel je je snel beter en zo niet; ziek is ziek. En ja... soms is zwangerschap toch echt ziek zijn ook al willen veel betweters (die het nooit zo ervaren hebben) dit niet inzien.
Wat fijn dat er zoveel mensen zijn die het begrijpen! Ik voelde me soms zo'n zeikerd! @zara: ja het zou bij mij ook wel vroeg uit komen, is ook niet anders. Maar had gehoopt het nog even voor me te kunnen houden. @elf: administratief is er bij ons weinig te doen. Komt neer op achter de balie zitten en wachten tot de telefoon gaat. Daar zit ik eerlijk gezegd helemaal niet op te wachten. @itsuptome: och meis wat ben jij ziek geweest dan . Vreselijk. Fijn te lezen dat het nu beter is. Ik wilde vandaag mijn huisarts bellen om iets tegen de misselijkheid tr vragen, is die gast gewoon niet bereikbaar vandaag. Continue in gesprek. Morgen poging 2 dan maar. Ik hoop dat ik met die pillen dan volgende week wel weer wat meer kan. Merkten jullie trouwens ook dat de misselijkheid zakt als je rust neemt?
Dat is wel jammer dat er geen andere werkzaamheden voor je zijn. Ik had ook geen andere optie dan gewoon doorgaan, ook omdat ik zelfstandige ben en ik me al helemaal rot voelde om afspraken af te bellen. Ziekmelden heb ik niet gedaan, maar liep er soms echt vreselijk bij.... 's Avonds helemaal gesloopt op de bank en kwam er niet meer vanaf Rust hielp zeker! Ik had vaak ook een 'kater' na een drukke dag, als het weer wat beter ging en ik dus actiever werd. Dat werd dus enorm hard afgestraft.
@elf: ja is helaas de aard van het werk. Op een verpleegafdeling worden administratieve zaken niet door ons geregeld. Verder hebben we momenteel al een aantal collegas op therapeutische basis werken, dus het weinig werk wat er ligt wordt momenteel al door anderen gedaan. Ik herken helemaal wat je zegt. Ik heb nu 6 dagen achtereen gewerkt, wn merk echt dat je dan door al je reserves gaat. Nou ja hopelijk is het allemaal een goed teken en groeit ukje goed! Dan heb ik het er allemaal helemaal voor over
Dat hoop ik ook zeker voor je! Veel succes/sterkte... Zou ook wel prettig zijn als je de huisarts kunt bereiken
Dank je wel! Ja idioot toch?! Als ik hem morgen niet kan bereiken bel ik de gyn wel. Al las ik net wel op internet dat ze tegenwoordig niet meer zo scheutig zijn met voorschrijven van medicatie... Nou ja kan het altijd vragen.
@madelein, gewoon die huisarts blijven bellen hoor. Maar verwacht geen wonderen van de emasafene. Ik ben er ook doodmoe door en het duurt echt even voor je er aan gewend bent. Misselijkheid is niet weg, maar de scherpe randjes zijn eraf. Begrip hebben heel veel mensen niet. Vorige keer is er geroepen op mijn werk. Ze is alleen maar zwanger. Je kan het je ook niet voorstellen wat het is als je het zelf niet meegemaakt hebt. Gelukkig steunt mijn moeder die het wel weet, mij heel erg en man en schoonouders ook. Ik kan niet voor dochter zorgen en dat vind ik heel erg. Kan haar regelmatig niet velen in mijn buurt. Te druk.
Ja ik ga morgen weer bellen, ze zijn nu gesloten. Op zich red ik het nu ook zonder medicijnen, als ik me maar heel rustig hou. Te snel opstaan bijvoorbeeld is alweer een trigger... Och dat lijkt me ook vreselijk dat je nu niet eens voor je dochter kunt zorgen. Krijg je veel hulp van mensen om je heen? En inderdaad, mensen hebben altijd commentaar. Toen ik de vorige zwangerschap al met 10 weken buikpijn en harde buiken kreeg, kreeg ik ook te horen dat ik amper bevrucht was en hoe dit dan kon. 8 weken later met spoed opgenomen in het zh en 3 dagen erna ons mannetje verloren. Daarmee was wel gelijk iedereen z'n mond gesnoerd, dus ik hoop dat er nu wat geduldiger gereageerd zal worden.
Ja gelukkig veel hulp van schoonouders en ouders. En niet te vergeten mijn man is fantastisch. Maar opmerken doet ze het helaas wel. Dat is aan alles te merken. Hoop dat huisarts morgen te bereiken is voor je. En anders andere stappen he!
De huisarts vertelde mij destijds dat het minder wordt door rust, dus ziekmelden. Je kunt ook een combinatie proberen van Emesafene (ik zwoor erbij!) en wellicht gedeeltelijk ziekmelden. Nu ziek thuis blijven wil niet zeggen dat je de hele zwangerschap thuis hoeft te zitten, helemaal niet!
Nee dat is ook weer waar! Ik ga de komende dagen echt even rustig aan doen, en meld me dus ziek. Ik hoop dat ik dan volgende week samen met medicatie wel weer wat kan werken. Toch is het iets raars he die misselijkheid? Net wel gewoon warm kunnen eten. Had heel erg zin in witlof en patat, en gewoon een bord weg kunnen krijgen. Maar na een half uur komt de misselijkheid dan weer op.
Het is zeker iets heel raars die misselijkheid. Toen ik eenmaal verder kwam in de zwangerschap merkte ik dat afleiding en juist actief zijn meer hielpen dan liggen. Maar sommige dagen hoefde ik dat echt niet te proberen en lag ik weer de hele dag plat... Tja iets met goed doel en het gaat over enzo. Niemand weet alleen wanneer en dat is echt heel naar. Ik ben ondertussen alweer dagenlang misselijk jeeeeee.
Ik vond het ook heel moeilijk om te werken met die allesoverheersende misselijkheid. Ik kon me niet concentreren op het werk, ik was alleen maar bang dat ik mijn cliënten onder zou spugen.. En dan op een dag is het ineens weg! Zoek ook naar rare dingen om te eten die helpen. Bij mij waren dat oa geroosterde amandelen, bepaalde dropjes, huttenkase en sloten gemberthee (terwijl ik normaal nooit thee drink, maar gember is goed! En dan van het merk Yogi, oa bij de Tuinen) En niet te vergeten nog gefeliciteerd hè!