Hoi dames, Misschien een stom onderwerp om mee bezig te zijn hoor, zeker nu ik nog vollop zwanger ben, maar sinds een paar dagen bekruipt mij de angst om de rest van mijn leven alleen te blijven. De vader van mijn kindje was nog geen echte relatie en de enige andere relatie die ik ooit heb gehad was met een vrouw. Eigenlijk is het begonnen met een vriendin van mijn moeder die zei (ze dacht dat ik het niet kon horen) "Djoess heeft zichzelf voor de eerstkomende tien jaar van de markt gehaald, haha!" En "Wie wil er nou een vrouw met zoveel bagage." Doelend op mijn dikke buik. Dus. Toen dacht ik opeens, ze heeft gelijk! Buiten mijn ongeplande zwangerschap ben ik chronisch ziek en kom ik dus vrijwel nergens waar ik andere mensen ontmoet. Bleh. Hormonen
Kinderen zijn anders een geweldige manier om mensen te ontmoeten hoor! Veel ouders zullen samen zijn, maar er zijn ook gescheiden ouders...
Ja dat wat ook waar ik bang voor was. Maar als je een beetje probeert onder de mensen te komen Daarnaast bestaat er ook nog zoiets als online dating En het is tegenwoordig niet zo gek meer om alleenstaande mamma te zijn. Komt vast goed als je dat graag wil.
Hmz dat is natuurlijk een vrij kortzichtige reactie van die mevrouw. Het wel of niet hebben van een kindje zegt helemaal niks over wie jij bent en wat je een ander te bieden hebt! Laat je er alsjeblieft niet onzeker door maken! Sterker nog het feit dat je dit avontuur van alleenstaande moeder aangaat en niet voor je verantwoordelijkheden wegloopt zegt al heel veel goeds over jou. Als je zelf actief op zoek gaat naar een partner, wat vind jij dan belangrijk? Dan kijk je ook niet naar de fysieke conditie of dat er een kindje is? Ik denk dat de meeste mensen een maatje zoeken, iemand die trouw, zorgzaam en verantwoordelijk is. En dat blijkt al uit jouw keuze om deze baby alleen op te gaan voeden Wellicht dat mensen die niet van kinderen houden afhaken, maar die categorie past dan toch niet bij je. Er komt echt vanzelf iemand langs die jou en je aanstaande kleintje geweldig vindt. Geen zorgen!! Heel veel liefs, Pimkey
Ik kan het niet beter verwoorden dan Pimkey. En ik herken ook veel in je verhaal, ook mbt een té prille relatie bij aanvang vd zwangerschap. Veel sterkte, ook met de hormonen (hier soms ook een vreselijke jankdag zomaar tussendoor).
Ik heb dat ook wel gevoeld, maar inmiddels is hier gebleken dat daar gelukkig niets van waar is! Natuurlijk zullen er een heleboel mannen zijn die geen zin hebben in een vrouw met een kind, maar ik denk altijd maar zo; dat zouden automatisch ook geen geschikte mannen voor jou zijn Er zullen vast ook een hoop mannen zijn die niet serieus zijn, die achteraf afhaken of je zelfs zien als makkelijk slachtoffer, maar die zijn er ook als je een 'gewone' alleenstaande vrouw bent, zonder kind. Ik heb inmiddels de liefde van m'n leven gevonden, onze zoon ziet hem als vader en andersom, we staan er eigenlijk niet eens meer bij stil dat hij er de eerste jaren van het leven van onze zoon niet bij was.. Ik denk echt dat het wel goedkomt!
Ik heb twee vriendinnen. Beide gescheiden/uit elkaar. Beide een kind. Beide een hele fijne nieuwe relatie gevonden. Ik heb ruim 3 jaar geleden een relatie verbroken terwijl ik ook een kindje heb met deze man. Na een periode vrijgezel zijn kan ik met recht zeggen dat ik de man van mijn leven gevonden heb. Hoezo "heeft zichzelf 10 jaar van de markt gehaald" of "wie wil er nou een vrouw met zoveel bagage"? Ik denk dat de vraag andersom is. Ben jij nog wel toe aan een man die niet aan jouw niveau aan levenservaring kan tippen? Opgeschoten pubers en levenslange vrijbuiters zijn d'r genoeg. Je poeltje is misschien wat kleiner, maar d'r zwemmen echt nog genoeg vissen in hoor.
Een vrouw die zo achter je rug om praat heeft zelf vaak ergere problemen en dan is het voor hun "leuk" om het over een ander haar problemen te praten.. laat gaan zo'n vrouw! Verder heb ik ook een chronische ziekte. Heb een hele lieve vriend. Wonen bijna een jaar samen en dat gaat prima. Probeer je daar niet bang voor te maken!
Onzin. Ik had al een berg kinderen en ben toen een superleuke, lieve, fantastische man tegengekomen. Daar ben ik al heel lang mee samen, we hebben er zelfs nog een bergje kinderen bij gekregen. Als je lief, leuk en normaal bent kom je heus wel weer aan de man hoor!
Nouwwww meis.. Ik dacht dat ook!! Maare ik heb na anderhalf jaar alleen toch echt n schat van een man!!! Getrouwd en wel nu en krijgen nu samen ons eerste kindje!