Hallo ik heb een zoontje van 4 uit een eerdere relatie en ben nu 22 weken in verwachting van me nieuwe vriend... jammer genoeg gaat het niet goed tussen ons en maakt me zoontje ook onze ruzies mee. Ik zit echt serieus erover te denken om bij hem weg te gaan. Hij liegt tegen me, gebruikt coke af en toe en als hij gaat drinken kan hij moeilijk stoppen. Als hij thuis dronk dan dronk hij altijd 4 a 5 glazen wiskey (1/2 fles) of wodka etc. Hij heeft me meerdere keren beloofd te stoppen maar begint na een tijdje gewoon weer. Doordat hij liegt over zijn drinken of snuiven geloof en vertrouw ik hem niet meer, ik controleer hem check ze zakken en ze telefoon. Op me auto stoel lag een keer wit poeder Ik proefde met me tong en het was coke... Ik heb hem hiermee geconfronteerd en hij werd kwaad en begon te schreeuwen en ging boos weg Ik moest heel erg huilen want wist zeker dat ik gelijk had. Toen die die avond terug kwam zei die daar het van de peperemunt was die hij in ze zak had ik wist dat dit een leugen was maar begon te huilen en bood me excusses aan om te kijken wat dit met hem zou doen. .. helemaal niks! Hij kan gewoon keihard liegen in me gezicht. We hebben al veel meegemaakt samen en het vertrouwen is bij mij helemaal kapot. Het gekke is dat ik nog steeds om hem geef en van hem hou maar die eeuwige strijd en die ruzies slopen me ik kan niet eens genieten van me zwangerschap. Hij heeft me zelfs langs de snelweg met me zoontje laten staan een uur vanaf me huis... we waren open verjaardag geweest en Hij had te veel gedronken en ik wou rijden omdat hij door rood reed hij wou dit niet en zei dat hij prima kon rijden en reed gewoon door.. me zoontje zat ook achterin. Ik wou eruit en zei dat ik wel met de trein naar huis ging en of hij me bij het station af wou zetten... Hij deed dit niet en reed door.. we kregen zulke erge ruzie in de auto dat hij zei ik hoop dat dat kind in je buik dood gaat Ik gooide me zonnen bril naar ze hoofd en begon zo hard te huilen en te schreeuwen tegen hem waar me zoontje bij zat ik pakte me telefoon en hij wou hem afpakken waardoor hij niet opletten en bijna een ongeluk maakte op de snelweg Ik draaide toen helemaal door en vreesde voor me eigen leven en dat van me 4 jarige zoontje op de achterbank. Ik zei dat ik er nu!!! uit wou en dat deed die hij stopte op de vluchtstrook en daar zaten we dan een half uur te wachten op de politie Ik heb me kind nog nooit zo verdrietig en bang gezien... kon gewoon geen kant op het ergste is Nog dat hij niet terug kwam en coke is gaan halen. De politie heeft hem later die avond meegenomen naar het bureau. Ik was toen echt klaar met hem maar hen het hem later toch weer vergeven hij wil me niet kwijt en had er spijt van bla bla bla... Ik heb dat nu al zo vaak gehoord maar eet veranderd niks. Hij is nu sinds een paar dagen gestopt met alles en is niet te genieten hij is kort af tegen me en afstandelijk en heeft ook al 2x gezegd dat hij niet weet of hij zo verder wil ik weet niet meer wat ik moet doen. . we hebben welke week wel ruzie en er word dan altijd wat vernield dit hem de deur, telefoons, tablet etc. Ik wil niet dat me kinderen zo opgroeien....
Wat een verschrikkelijke situatie Verstand en gevoel staan zo haaks op elkaar, zeker nu je zwanger van hem bent een afschuwelijk moeilijke keuze... Al weet je denk ik zelf ook maar al te goed dat dit hoe dan ook mis gaat lopen, of het nu is of over een paar jaar. Blijf vooral trouw aan jezelf en bewaak de psychische en fysieke veiligheid van je kindjes meis! Heel veel sterkte.
sory, ik ben na 5 zinnen al 'afgehaakt', voor mij zijn die eerste 5 zinnen al genoeg om op te basseren dat ik zou zeggen stoppen met deze relatie. Iemand die zoveel drinkt en drugs gebruikt is geen goed voorbeeld voor je kindjes en kun je beter kwijt zijn... Hij moet zelf willen veranderen en blijkbaar wil hij dat niet.
Bedankt voor jullie reacties, hoe kan ik hem dit het beste duidelijk maken zonder dat ik me weer om laat praten? Hij heeft namelijk al 2x eerder beloofd dat hij samen met mij hulp zou gaan zoeken maar ik zie het niet gebeuren
Klinkt alsof hij best manipulerend is, klopt dat?? Ik zou persoonlijk dan niet het gesprek met hem aangaan, maar gewoon weggaan en een brief schrijven. Daarna voorlopig de telefoon niet meer opnemen, niet met hem praten... niet meer laten manipuleren.
Als ie nog werk heeft, zou ik zo snel mogelijk vertrekken als ie op zijn werk is. Jouw kleding mee en die van je zoon en maken dat je het huis uit bent! Dit is totaal geen veilige situatie. Noch voor jou, noch voor je oudste kind, noch voor je toekomstige kleine! Als je niet voor jezelf bij deze zak zou weggaan, doe het dan op zijn minst voor je kinderen!!! Zij kiezen niet om bij zo iemand en in zo'n ongezonde en gevaarlijke situatie op te groeien.
Meiske ik heb net zo'n relatie gehad! Heel herkenbaar wat je allemaal op schrijft, de mijne kon gelukkig geen autorijden! Ik heb honderden keren geroepen dat ie uit mijn leven moest verdwijnen, maar ik heb hem ook weer honderden keren toegelaten. Gelukkig had ik geen kinderen (hij wel) en hebben wij ze ook niet gekregen (godzijdank). Hij is bij mij uiteindelijk degene geweest die de relatie beëindigde, want hij had een ander! Ik lag in de kreukels, maar nu ben ik zo blij dat ik van hem af ben! Soms belt hij mij nog als hij onder invloed is en probeert mij dan alle kanten op te manipuleren, maar dat lukt hem niet meer Ik zie nu pas wie hij werkelijk is: een zielig mannetje! Helaas zijn er bij jou kinderen in het spel en bedenk je goed dat jij hen moet beschermen voor deze man. Hij is verslaafd, alcohol en coke zijn zijn vrienden. Dat is werkelijk het gene waar hij om geeft. Ik kan je het volgende boek aanraden: Als hij maar gelukkig is. Geschreven door van Norwood. Heel veel sterkte! Probeer uit zijn greep te komen!
Dat je je dit nog afvraagt... Tuurlijk moet je weg! Je heb je zoontje nog nooit zo bang gezien... Dat zou henoeg reden moeten zijn! En jullie kindje in de buik dood wensen?!! Wat een idioot:x
Dat je het je überhaupt nog afvraagt... Daar valt echt mijn mond van open. Jij en je vriend mogen blij zijn mij niet als kennis te hebben, want ik zou als ik wist van deze situatie en wat jullie gedrag kan doen met de (geestelijke) gezondheid van je huidige zoontje en het welzijn van je beide kinderen, niet schromen om een melding te maken bij het AMK. Het gedrag van je vriend is onacceptabel, dat jij je kind(eren) er - onder het mom: maar ik hou zoveel van hem - niet tegen beschermt ook! Been there done that. Dit klinkt misschien hard, maar besef wel dat er meer mensen zo denken en je dus inderdaad mensen in je omgeving kan hebben die aan de bel trekken.
Dat je er al lang niet bent uitgestapt alleen al om je zoontje ... Ik begrijp zeker dat je nog zielsveel van hem houdt, maar waar ligt de grens? Je zoontje gaat hier ook onder door als hij jullie elke keer maar ziet ruzie maken toch? Wel heavy hoor dat stuk over de snelweg! Dat was voor mij de druppel geweest. Dus antwoord op jouw vraag 'moet ik stoppen met deze relatie?' Ik vind zeker van wel. Het is voor jullie allen duidelijk niet gezond! Heel veel sterkte en succes met het maken van je beslissing
Eens! Blondie, stoppen met die relatie en weggaan. Ook al doe je het nu niet voor jezelf, dan voor je zoontje en die kleine in je buik. Je bent net zo goed verantwoordelijk voor het bieden van een veilige omgeving. Jij bent zeker slachtoffer van het gedrag van je vriend, maar je kinderen zijn dat ook van jou als jij nu geen actie onderneemt.
Zoals alle reacties hiervoor; ja, ga weg. Ik heb met afschuw je verhaal gelezen en ik vind het verschrikkelijk voor je dat je er al zo ver inzit. En jij, maar vooral je zoontje deze situaties mee moet maken. Ik had na de eerste keer deze man uit mijn kind zijn leven gebannen. Ik heb 13 jaar gelden een jaar lang in zo'n soort van een relatie gezeten, weliswaar met minder druggebruik en heel veel fysiek geweld.(en godezijdank zonder kinderen) Dus ik weet hoe het erin kan sluipen dat je denkt dat je van hem houdt en hem(weer) een kans wilt geven. Maar je zou zo'n heerlijk onbezorgd en ontspannen leven kunnen hebben, doe het anders voor je zoon, hij moet kunnen opgroeien in een omgeving van liefde en steun.
Het is duidelijk dat je vriend hulp nodig heeft, en snel ook. Hij moet afkicken. Zoek direct instanties op die hem daar bij kunnen helpen, maar hij moet het zelf ook willen. Het gedrag van je vriend is zoals anderen hier zeggen inderdaad onacceptabel, maar zit niet in zijn karakter. Een drugsverslaafde en/of alcoholist handelt alleen nog maar vanuit zijn verslaving. Ik heb veel te maken gehad met mensen die verslaafd zijn. Mijn broer is het een tijdlang geweest en mijn zwager ook. Mijn zwager steelde geld uit mijn portemonnee toen ik nog maar 17 jaar oud was. Ik nam hem dat kwalijk en was boos en gekwetst maar weet dat het vanuit verslaving was. Zonder deze nare ziekte (want ja, het IS een ziekte) is hij een goed mens met een goed hart. Ik zeg niet, vergeef hem en blijf bij hem. Wat je zou moeten doen is hem zeggen dat hij moet afkicken, hulp zoeken, en dat je anders bij hem weg gaat, want zo kan het niet langer!! Als hij van jou houdt en voor jou en jullie kind wil gaan dan moet hij het nu laten zien. Door af te kicken en door voor altijd van de drugs af te blijven. Dit is moeilijk!! Dat gaat niet zomaar, het gaat niet snel en soms kost het wel 3 a 4 keer afkicken voor men er helemaal van af is, maar als het lukt is het de moeite waard. Ook als jullie niet samen blijven is het voor hem noodzaak om hulp te gaan zoeken en af te kicken. Voor je het weet kan hij niet meer zonder, verliest hij zijn contacten, vrienden, familie en eindigt hij op straat. Nu is de tijd om hulp te zoeken!! Voor jou geldt: Jij en jouw baby zijn nu het allerbelangrijkst! Ga in ieder geval voor nu bij hem weg. Wees alleen met je zoontje en de baby in je buik in een stressvrije zone. Zorg dat hij hulp gaat zoeken. Heel veel sterkte!!
Ben het helemaal eens met bovenstaande reacties. Ga alsjeblieft bij die man weg! Dat je zo met je eigen leven laat spelen, is jouw eigen keuze. Maar dat van je kind(eren) hoor jij te beschermen!
Ik heb geen ervaring met zo'n situatie en hoop k ook niet te krijgen. Mijn advies zou zijn... Lees je beginpost zelf eens terug.... En bedenk wat jij die die vrouw zou adviseren.
Voor mij zou het al meteen klaar zijn na die opmerking over het kindje in je buik en het feit dat hij jou, je zoontje en je ongeboren kindje in gevaar brengt. Ik zou dus zeker weggaan als ik jou was en lekker aan je kindjes denken
Je hebt je zoontje nog nooit zo bang gezien? Hij wenst jullie ongeboren kindje dood? Dat je hem uberhaupt teruggenomen hebt, ik had hem nooit meer toegelaten in ons leven. Ga bij hem weg, vandaag nog, verbreek de verbanden en zorg dat jij je de komende tijd niet kan bereiken, alleen via via (advocaat?) zodat hij je niet kan ompraten. Wegwezen want dit is een tikkende tijdbom
Klinkt als een leuke man en toffe vader, moet geen straf zijn om nog 50 jaar samen door het leven te gaan toch?