Sinds de geboorte van mijn jongste kan ik niet meer tegen lichamelijk contactisch. Als mijn man mij probeert te zoenen en knuffelen dan weer ik het af en als we in bed liggen en hij wil dan knuffelen of sex dan wordt ik helemaal naar en dan moet hij echt van me afblijven. Wat is dit toch? Wie wordt er nou naar van als haar eigen man haar aanraakt. Il duw mijn man steeds verder weg en hou steeds meer afstand en ik weet niet waarom...
Isis....wat vervelend dat je je zo voelt joh... Is het al zo vanaf het begin na de bevalling? Heb je een rottige bevalling gehad? Ben je misschien angstig voor intimiteit?
Heb net zoals bij de eerste een geplande ks gehad dus geen verrassingen. De tweede heeft een moeilijke start gehad en heeft KMA en verborgen reflux. Heb het heel zwaar gehad op het begin terwijl het nog geen eend zo slecht was thuis met de jongste. Ik moeu gewoon niks meer van mijn man hebben en sla hem bijna van me af. Ik kan niks van hem hebben en als ik zo door ga zijn we straks uit elkaar. Hij zegt dat hij niet bij me weggaat maar ik ben bang dat ik straks er een punt achter zet
zit jij wel lekker in je vel? moet je niet even een pas op de plaats nemen en je batterij opladen? ik was na 8 maanden helemaal uitgeput en kon ook niks meer van mijn man hebben. En je reageert je af op de persoon die het dichtst bij je staat, die moet het altijd ontgelden. Toen ik minder moe was en beter in mijn vel ging het met ons ook direct beter. Succes, Miek
Geef je nog Borstvoeding? Kan heel goed te maken hebben met hormonen. Ik had toen ik BV gaf geen zin of veel minder zin dan toen ik weer was gestopt. Ben je al ongesteld geworden?
Ik had het ook, en ik gaf ook BV. Pas na maanden hebben we het weer echt gedaan, (ook door angst) maar wilde ook niets meer van lichamelijk contact hebben. Hoewel ik wel dol op m bleef. Het is langzaamaan beter geworden, na een jaar was het wel weg. Maar echt erg intiem knuffelen en vrijen vind ik nog steeds een hele stap. Duurt erg lang voor ik op dat niveau ben..
Dit zou zo mijn verhaal kunnen zijn!!!! Zonder alcohol is het momenteel eigenlijk een no-go... Eerst durfde ik niet omdat het heel lang geleden was en daarna mss te moe ik weet het niet... Maar voor iemand die een tip heeft heel graag! Ik blijf meelezen!!!
mijn nicht heeft dit ook gehad...zei had als tip. Neem tijd voor jezelf, beschouw je dan niet als mama of partner van maar als jij! Als je jouw terug hebt gevonden kan je ook weer aan intimiteit werken..maar als je zelf niet lekker in je vel zit dan gaat dat gewoon niet. Vooral omdat je meer hormonen hebt nu en je veel tijd met de kids bezig bent. Het kost even wat tijd, maar zei gaf de tip...speel met jezelf....laat jezelf eens opwinden. (klinkt raar...) Maar dat was echt jij tijd...En als dat beter ging (want bij haar was het zo dat dat ook niet ging dus, ze wilde gewoon niet aan sex of wat dan ook denken) Tegelijk geen knuffels....want stel je voor dat leidt toch vaak tot sex!! en daar meot je weer neit aan denken. Maar door zichzelf weer te gaan waarderen en zelf haar genot te gaan zoeken is dat langzaam over gegaan..haa rman vond het moeilijk.....maar is wel bij hara gebleven! Succes meis...
Ok bij jouw ligt het daar dus niet aan. Bij mij weet ik dat ook niet zeker natuurlijk. Hij heeft me altijd alle tijd en ruimte gegeven om te wachten wanneer ik er aan toe was. Nu vind hij het moeilijker dan toen, de angst is weg en de pijn van de hechtingen ook. Maar hij zal nooit iets tegen mijn zin doen, is erg geduldig gelukkig.. We hebben ontdekt dat dat ook gewoon het beste werkt. Tegen je zin gaat het echt niet en wat heb je er dan ook aan. Mijn man doet nooit iets bij zichzelf dat vind hij vreselijk. Ik heel af en toe maar wil het ook niet. Had daar trouwens toen evenmin behoefte aan.
bij mij heeft het ook een tijd geduurd. (tot vorige week) ik ben nu net op vakantie geweest en lekker alleen een beautydag gedaan en lekker met mijn partner zonder kind uit eten geweest. en nu voel ik me een stuk beter en ik had voor het eerst weer zin in seks. ik ben de laatste tijd ook om de 3 weken ziek geweest. bij mij is het denk ik gewoon geweest dat ik niet aan mezelf toe kwam en alleen maar nog moeder was. kies even voor jezelf zodat je op kunt laden en push het niet
Ooh wat vervelend. Ik zou er goed met je man over praten en desnoods even afspreken dat jullie de komende maand helemaal niets doen, op hoogstens knuffelen na. Misschien heb je wel zo ontzettend veel aan je gezin en jezelf, dat je het er niet bij kunt hebben. En je gaat vast niet zomaar uit elkaar meid! Je moet elkaar toch steunen, ook in de moeilijke tijden. En wat hier heel erg werkt: avondje wat drinken, dan voel ik me een stuk losser en makkelijker opgewonden.