Hoi, Ik heb 2 stiefzoons (14 en^16) die eigenlijk alleen maar bij hun moeder zijn en eigenlijk nooit bij ons komen.Nu is het zo dat mijn gevoel meer zegt dat ze niet op het geboortekaartje komen,maar nu wil ik daar ook mijn man niet inpasseren.Het is voor mij de eerste en voor hem zijn derde.Ben ik nu erg egoistisch dat ik de namen van mijn stiefzoons er niet op wil hebben?Vind het wat anders als ze wel elke 2 weken er zouden zijn.Ik denk ook niet dat de jongens er een probleem mee zouden hebben dan wel hun moeder.En ik denk dat ze in het begin er effe veel zouden zijn maar dat het daarna weer net zo gaat als nu het amper langskomen. Zit nu toch wel met een beetje dubbel gevoel. HELP Samen
ik zou het gewoon eens met je man bespreken, wat vind hij ervan? mss denkt hij er wel net zo over als jou... en anders zet je het eronder: broertjes van ... en ... en klaar. dan kan er iig niet gezegt worden dat jij ze niet bij de familie wil betrekken ofzo.
Ik heb nog een half broertje van 18 jaar jonger. Ik toen 18 en mijn broers (toen 23 en 28) voelde ons ook echt niet gepasseerd dat wij niet op het kaartje vermeld stonden! Ik denk er zelfs nu pas over na! hahaha! Heb er nooit bij stilgestaan! Nu waren wij dan ook ietsjes ouder dan jou stiefzoons...
Ga er nog maar eens goed over na denken en goed over praten met mijn man.Blijft een moeilijke kwestie en misschien til ik er wel te zwaar aan. Bedankt voor de reacties. gr, Samen
Ik kan mij herinneren dat ik het wel erg kon waarderen dat ik op het kaartje stond van mijn halfbroertje (ik was toen 12). Dit was mijn vader's derde leg, en we stonden er allemaal op. Ook mijn oudste halfzus die was overleden. We waren toch allemaal broertjes en zusjes. Nu heb ik zelf een stiefzoontje, we hebben co-ouderschap. En we gaan hem nu ook vermelden op de kaart. Gewoon als broer (ik heb zelf ook nooit halfbroer of halfzus gezegd...klinkt zo ...halfbakken). Zo komt hij ook op het nieuwe naambordje op de deur. Ik denk dat je man het wel zal waarderen als je ze wel vermeld. En de jongens ook (als dat nu nog niet is wellicht later) Zou je het erg vinden om ze wel te vermelden?
Erg vinden is een groot woord,maar gevoels matig strookt het niet helemaal.Weet ook wel dat de tijd het zal oplossen.Maar we moeten effe een weg erin vinden
Ik snap het gevoel wel hoor. Dit is jouw eerste kindje, de andere twee zijn niet jouw kindjes. Bespreek het met je man, kijk hoe hij er over denkt. Maakt het hem niet uit, dan doe je het niet. Maar waarschijnlijk vind hij het wel fijn. Het zijn wel zijn kinderen. Andersom zou ik het ook willen denk ik. Ik denk als je partner het wil dat je jezelf er het beste bij kunt neerleggen als het lukt.
mijn vriend heeft ook een dochtertje uit een vorige relatie,die hij nooit meer ziet. heb het toen aan hem overgelaten,of hij haar naam ook op het geboortekaartje wou hebben. hij heeft er zelf voor gekozen,om dit niet te doen. had hij dit wel gewild,was het voor mij geen probleem geweest,omdat het toch zijn dochter is. zou het idd ff aan je man vragen wat hij wil,en als hij het wel wil,zou ik me daar bij neerleggen. het zijn toch zijn kinderen.