Dames help ik weet het niet meer en van mn vriend kan ik ook geen medewerking verwachtten. Het zit nml zo ons zoontje is nu 2jaar en bijna 2 maand heeft altijd goed geslapen. Slaapt sinds zijn verjaardag in een groot bed en dit ging vanaf het begin goed. Nu is hij nou eigenlijk al drie weken dat hij niet in slaap wil vallen ik heb van alles geprobeert lamp aan tien min wachtten voor er heen te gaan kwartier wachtten etc etc etc uiteindelijk valt hij wel in slaap maar zijn vaak wel even bezig tot hij slaapt. Normaal sliep hij ook door tot ongeveer half acht. Nu is het zo dat hij deze week al de hele week maandag dinsdag om vier uur wakker woensdag om 23:00 2:00 4:00 en 6:00 en. Nu dus alweer vanaf half twaalf wakker. Met mijn vriend afgesproken dat we hem tien min zouden laten huilen voor we er heen gaan en dan naar hem toe niks zeggen terug leggen en weer weg,huilt hij weer weer tien min wachtten. Maar ja het is nacht wij zij. Helemaal op. En ik wil me er aan houden maja als vriend lief er dan vervolgens na een paar min stampvoetend Heen gaat en tegen hem gaat staan praten dat hij moet slapen etc etc gaat de tien min regel nooit werken he. Uiteindelijk ben ik er klaar mee en ben maar naar beneden gegaan met hem want ik kan er niet tegen als mn vriend zo sjagga doet maja ik zit er wel weer mee dat ik weer de hele dag niet kan slapen en een sjagarijnig kind bij me heb. Oh ja overdag slaapt hij ook niet meer. Iemand tips wat we kunnen doen? En ga niet zoals sommige mensen om me heen vertellen van ja dit hoort erbij daar heb ik nu niks aan. En ja ik weet eruithalen is. Verkeerd Sorry voor sommige botte/sjagarijnige stukjes maar ben gewoon aan het eind van mn latijn.
Weet je ook waarom hij wakker is? Enge droom, ergens van geschrokken, verkouden, te warm, te koud, honger, dorst, wakker geworden van het plassen? Er kan van alles zijn. Ipv uit bed halen, zou ik er voor kiezen om er bij te blijven zitten. Desnoods een matrasje ernaast leggen. Laten huilen ben ik nooit een voorstander van geweest. Wat hier het beste werkt is om te accepteren dat er af en toe mindere slaapperiodes zijn. Voor iedereen, ook je kindje, heel vervelend.
Je zou kunnen proberen met een beloningkaart te werken of een slaaptrainer. Maar kan dat hij daar nog net te jong voor is.. Enig idee waar het door komt, is er iets voorgevallen, bepaalde spanning? Als er verder echt niets is, dan iig proberen zo consequent mogelijk te zijn. Niet (te lang) op vragen en smoesjes ingaan. Het is bedtijd, ga maar lekker liggen, kus en weg gaan. Verder, tja soms hebben kinderen toch echt van die fases..
Ik zou een peuter gewoon vragen waarom hij wakker wordt. Negeren en stil terugzeggen in bed vind ik geen aanpak voor een kind dat zich kan uitdrukken. Als je achterkomt wat er aan de hand is kun je aan de oorzaak werken. Rond deze leeftijd hebben veel kinderen enge dromen, groeipijn, allerlei angsten enz. Als je hem daarin helpt zal hij ook sneller weer gaan slapen.
Hier was hij gewoon bang. Bang voor het donker, spoken, monsters, bewegende gordijnen enz. Als hij 's nachts wakker werd en hij was bang dan ging er een matrasje naast ons bed op de grond en kon hij daarop verder slapen. In ons bed vond ik geen optie, dan slaapt niemand nog goed. Dit was hier de ideale oplossing. Iedereen sliep weer snel verder en geen opbrekende nachten. Het werd naarmate hij ouder werd vanzelf minder en nu gebeurt het nog zelden.
Inderdaad vragen wat er aan de hand is, waarom hij niet kan slapen. Daar kom je misschien verder mee dan stil zijn en terugleggen. Op die leeftijd zou ik inderdaad niet meer naar beneden gaan, want dan ben je zeker verder van huis. Dat is leuk en gezellig natuurlijk midden in de nacht... Slaapt hij overdag nog? Zo ja, misschien dat slaapje weglaten/inkorten? Slokje laten drinken? En wat natuurlijk heel belangrijk is dat jullie samen dezelfde aanpak hanteren, anders duurt zo'n fase alleen maar langer. Als hij niet mee wil werken, dan maar even zelf investeren en hem niet laten gaan?? Hoe zwaar dat ook is... Succes!
Uiteraard eerst vragen wat er is en dat aanpakken, maar dat lijkt me logisch.. Maar als een kind door blijft gaan, zou ik daar niet iedere keer uitgebreid op in gaan. Dan kan het makkelijk een gewoonte worden.
Dat hebben wij hier ook gedaan... Dat went je kindje niet aan het samen slapen, maar kun je het wel snel troosten zonder dat je uit bed hoeft telkens.
Ik zou ook rustig uitzoeken wat er aan de hand is. Beetje uitproberen met naar bed gaan ritme, lampje aan of uit, knuffel erbij of niet, kussentje in bed. En ook zeker daarbij je kindje vragen. Wij hebben ook wel eens een fase van lastig slapen (bij een goede slaper). Met luisteren, proberen en consequent zijn, is het vaak na een weekje weer rustiger. Slaapt hij al lang niet meer smiddags? Misschien toch overdag weer een slaapje, want soms slapen ze dan juist snachts weer beter. Klinkt gek, maar werkt vaak wel zo. En ja bij hem slapen, bij je in bed of naast jouw bed zijn zeker dingen die je kunt proberen. Maar hier zijn die dingen vaak ook makkelijk wenbaar en geeft vaak wel iets strijd met afwennen. Sterkte en hou moed. Het zal echt een fase zijn, misschien maakt dat dat je het in rust vol kan houden.
Hier was het echt een uitprobeer fase, inmiddels 3x gehad. Ons zoontje is namelijk nogal een doorzetter, en zodra hij 1 "opening" heeft, dus als wij 1x toegeven is het "raak". De laatste keer waren het 2 doorkomende kiezen en daarna ging hij ons weer uitproberen/ de grenzen opzoeken. De 1e x had hij dit tussen de 1,5 en 2 jaar in (ik was net zwanger), de 2e x was vlak voor mijn zwangerschapsverlof dus hij was 2 jaar en een beetje, en de 3e x hebben we net achter de rug. Ik wist dat het hier uitproberen/ grenzen opzoeken was toen hij steeds een nieuw smoesje had, dan weer nog een x het muziekje (muziekmobiel), dan weer een slokje drinken, dan een zakdoek, dan nog een verhaaltje etc. De 1e x hebben we wel alles uitgesloten, ook medisch daarom herkende ik het de keren daarop direct. De 1e 2 keren was het nog huilen zowel bij inslapen als bij in de nacht wakker worden, de laatste x riep hij gewoon "mama".