Zoals de titel het zegt, volgens mij dus wel... Mijn man heeft nu vakantie en ziet haar gedrag dus ook en kan er ook echt niet goed tegen. Ze heeft over de hele dag meerdere driftbuien die echt heftig zijn, ze luistert voor geen meter terwijl ze heel goed weet wat wel en niet mag..als ik haar d'r gang laat gang breekt ze heel de boel af in huis, ze klimt echt overal in en op en verzint echt de raarste dingen. NEE accepteert ze absoluut niet, ze laat zich dan vallen op de grond en gaat met haar voeten trappen. We hebben nu vakantie en we kunnen echt niks ondernemen, vanmiddag wouden we even naar de stad maar we zijn dit keer maar binnen een half uur terug naar huis gegaan. Ze zeurt/krijst wil snoep, wil uit de wagen, wil heel de winkel leeghalen en loopt gewoon van ons weg en is dus absoluut niet bang als we uit zicht zijn, ze gaat er gewoon vandoor.. we negeren haar, maar vanbinnen vreet het toch wel hoor want het gaat echt nooit goed! Als ze ziet dat we haar negeren steekt ze haar vinger in haar keel en geeft ze over. Ik vind het zo jammer dat ze zo doet.. en iedereen zegt dan tegen mij dat het bij de leeftijd hoort en dat het wel weer overgaat, maar eerlijk gezegd zie ik dat mijn kind gewoon onhandelbaar is en ik zie toch wel een duidelijk verschil met andere kinderen. Dat word ook wel vaak toegegeven dat het bij haar erg heftig is, maar ondertussen zit ik ermee. Ik hou echt mega-veel van mijn meissie hoor, maar gezellig is het niet in huis en ze heb nog een klein zusje die juist zo lief en makkelijk en helemaal geen aandacht vraagt, maar ondertussen trekt ze alle aandacht naar zich toe en dan voel ik me zo schuldig. Moest het even van mij afschrijven hoor... Met het CB is het al besproken en die zeggen dat we vooral consequent moeten blijven, maar dat probeer ik ook zoveel mogelijk.. we hebben al zoveel geprobeerd maar ze is zoooo dominant het interesseert haar echt niks. Ik durf gewoon niet meer bij mensen op visite en zie er gewoon tegenop om ergens naartoe te gaan. Het is altijd mijn kind dat overal als een beest tekeergaat!! Gewoon losgeslagen... Nu ben ik vanavond alleen terug naar de stad gegaan en dan zie ik s'avonds laat nog heel veel kinderen in de stad met hun ouders en die zitten allemaal lief in de wagen of lopen mee met hun ouders. Ik hoor er wel eens zeuren of huilen maar nooit zo erg als die van mij, vraag me dan echt af hoe die ouders dat doen?? Mijn dochter slaapt uiterlijk om 7 uur omdat ze dan echt bekaf is van haar gedrag. Was er gewoon verdrietig om toen ik in de stad liep en al die ouders zag met hun kindjes. Zou niet weten hoe ik het anders aan moet pakken?
Jeetje meid! Ik heb geen ervaring met dit extremere gedrag en ik wil je eigenlijk adviseren een opvoedkundige mee te laten kijken. Niet omdat ik twijfel aan je opvoedkunde, maar meer omdat ik denk dat jouw meisje misschien een achterliggende reden heeft voor haar gedrag die wij zo niet kunnen zien door de computer heen (en waar we niet deskundig genoeg voor zijn). Overgeven op deze leeftijd om haar zin te krijgen past bijvoorbeeld niet bij haar leeftijd en dat kan duiden op achterliggende problematiek van welke aard dan ook. Ik zou zeker een deskundige inschakelen! (cb kan prima oppervlakkige adviezen geven, alleen als ik het zo hoor gaat dit voorbij het terrein van het cb).
Hmmm, moeilijk! Het lijkt ietwat op het gedrag van mijn zoontje, maar nog een tikkeltje erger (momenteel). Zo lijkt het mij inderdaad niet echt van hun leeftijd om te gaan overgeven om hun zin te krijgen. Net zoals jij, weet ik ook niet goed wat ik anders kan doen. Hij heeft ook een zusje en ik vraag me af of dit er iets mee te maken heeft, maar ze is toch al 6 maanden.. Heb er ook al aan gedacht iemand van buitenaf te laten meekijken, gewoon om te weten of we iets fout doen ofzo. Keld is extreem druk en kan soms ontzettend hysterisch doen dat ik me afvraag wat er scheelt. Ik heb al dikwijls aan ADHD gedacht, maar iedereen zegt me ook dat het 'bij de leeftijd hoort' en hij is sowieso te jong om ADHD vast te stellen. Ik hoop dat het snel beter gaat met je dochter, het is inderdaad niet leuk zo..
Hi, wat moeilijk he. Ik las veel vergelijkenissen, totdat je begon over spugen. De oudste kon ook al hysterisch worden als hij van de creche naar huis moest. De hele weg, krijsen en wiebelen in de fietsstoel, levensgevaarlijk. Of een enorme driftbui van 45 min. omdat hij niet uit de dierentuin wilde. Zeggen dat je weg gaat en dat hij dan vrolijk effe terug zwaaide. Je ziet de mensen om je heen kijken en denken. Het is minder geworden omdat hij nu veel meer begrijpt maar hij is nu een beetje agressief. Wij denken zelf ook aan ADHD, ik heb vorige week toevallig een topic geopend. De leeftijd voor de diagnose is 7 jaar maar ze kunnen wel al testen vanaf een jongere leeftijd. Het heet dan geloof ik Kenmerken van ADHD en dan kun je wel alvast beginnen met behandelen. Deels hoort het bij de leeftijd maar het kan zeker geen kwaad om iemand mee te laten kijken. Er zal misschien een reden zijn maar ik geloof dat je als ouders nooit iets fout kan doen. Succes!
ik zou als het je boven je hoofd groeit hulp gan zoeken. of ze al dan niet een probleem heeft kan dan ook langzaam duidelijk worden maar belangrijker is dat jullie de situatie wat beter aankunnen. en dat er een leefbaardere sfeer voor de kleinere zus komt. het kan ook een extreme vorm van jaloezie zijn. vooral het moedwillig de vingers in de keel steken vind ik nogal een teken aan de wand.wat niet meteen wil zeggen dat ze iets mankeerd. maar gewoon extreem jaloers kan zijn bijv. ik vind dat dit gedrag allemaal wel wat ver gaat voor een gewone peuterpuberteit en misschien straks ook tegen het jonger kindje gericht gaat worden. dat wil je voorkomen dus zoek hulp meid. en schaam je er niet voor. opvoeden is alles behalve makkelijk en soms heb je gewoon wat hulp van buitenaf nodig.die zien vaak dingen die jullie niet (meer) zien. en als ze wel iets mankeerd heb je op tijd hulp voor haar en dan gaat het vaak ook veel beter. veel sterkte!
Heb je het over mijn kind??? ... overgeven doet ze dan nog net niet, maar hier ook zo'n zelfde soort. Zo zijn we een paar maand geleden naar het Dolfinarium geweest, ik bespaar je het verhaal, maar het was een DRAMA! Ieder ander kindje zag je plezier hebben, maar die van ons was alleen maar bezig met weglopen, gieren en krijsen. Dat hele park interesseerde haar voor geen meter. klimmen en weglopen... dat is wat ze het liefst doet en ze zal ook echt niet terug komen, ook niet als wij uit het zicht zijn. (laatst heb ik haar van de schutting afgehaald, ze was er al bijna overheen). Negeren kunnen we niet, het gedrag van onze dochter kunnen we niet negeren want dan gebeuren er ongelukken. Zo simpel ligt het hier. Ik vind het soms ook moeilijk hoor, vooral als je idd andere kindjes ziet die RUSTIG zijn en luisteren. Je krijgt dan het gevoel dat je de enige bent. Zit ze toevallig ook op het KDV? en wat zeggen zij eventueel? Hier zeggen ze dat ze zeker veel drukker en ondernemender is dan andere kindjes. Maar ze zeggen er ook altijd achteraan, liever dat dan een heel rustig kindje waar niks uit komt ... nou, zal ik haar dan 5 dagen komen brengen zeg ik dan, kijken of je het nog zegt Maar dat overgeven is wel een heftig item, geen idee of dat er ook bij hoort. Ik begrijp dat het niet bij haar leeftijd past? Vraag het na idd. Kwaad kan het nooit om iemand mee te laten kijken. Je bent in iig echt niet de enige! Maar gezellig is anders, het zuigt energie . Succes!
Wat verschrikkelijk. Ik zou ook een opvoedkundige mee laten kijken, misschien hebben die tips, die zullen dit gedrag wel vaker zien. Ik heb geen tips maar wil je wel veel sterkte wensen!
Ik denk ook vooral dat er hulp mee moet kijken voor het overgeven. Het is een reactie van je dochter die mij zorgen baart. Het is niet passend bij een 'gewone' leeftijdsadequate driftbui.
Wat fijn jullie reactie's... het huilen staat me op het moment nader als het lachen, ben er zo verdrietig om. Ik heb niet het idee dat ze jaloers is, want ze is superdol op haar zusje, is ook de enigste tegen wie ze nooit agressief reageert. En haar gedrag was al zo voordat haar zusje er was. Als vanaf dat ze geboren is zien we af met haar, maar we zijn nu inmiddels 2 jaar verder en zie geen enkele verbetering alleen maar dat het erger word. Ik heb haar ingeschreven voor de peuterspeelzaal en daar gaat ze per 16 september voor het eerst naartoe, we kijken er enorm naar uit en hebben hoop dat het dan misschien wel beter zal gaan. Mamamuts@: ik hoor ook vaak dat je beter dit kan hebben dan een kind waar niks uit komt, nou dat is makkelijk gezegd maar ik denk dat die mensen geen benul hebben wat het met je doet als je dit dag in dag uit hebt en de mate waarin. Moet eerlijk zeggen dat ik meer geniet van mijn jongste dochter, en dat vind ik zelf heel erg... niet dat ik meer van haar hou hoor ik hou van allebei evenveel. QuintenXavi@: ik heb gelukkig 2 vriendinnen die mij heel goed begrijpen, de één heeft een zoon met ADHD en zegt ook altijd geweten te hebben dat er iets mis was en herkent ook alles wat ik vertel en m'n andere vriendin haar dochter is hoogbegaafd en herkent ook heel veel. Ik snap dat veel mensen het niet begrijpen want als ik alleen maar mijn jongste had gehad, had ik ook niet begrepen wat mensen bedoelden en had ik gedacht dat het aan de opvoeding lag. Dacht ook altijd dat ze het van mijn man en mij had want wij zijn ook nooit lieverdjes geweest, maar beide ouders zeggen dat het toch niet in die mate was. Ik zal nog eens met mijn man erover hebben, doen we al best veel en hij geeft ook toe dat het erg is en kan er ook niet tegen maar als we dan erover aan het praten zijn voelt hij zich weer aangevallen omdat we zo over ons kind praten en dan wuifelt hij het weer weg en als hij weer aan het werk is dan vergeet hij het ook allemaal weer snel want hij ziet ze dan bijna niet op een dag en wil dan dat uurtje dat ze samen zijn het leuk hebben. Misschien dat ik dan toch maar weer contact opneem met het CB en om hulp ga vragen, dat hadden ze al aangeboden maar toen hadden we afgesproken om het nog even aan te kijken en ik zou dan zelf aan de bel trekken als het nodig was. Ben ook bang dat ik voor niks hulp inschakel en dat ze erover heen groeit, en dat ik me dan druk om niks heb gemaakt.. zoals de oma's zeggen.. maarja die zitten er niet middenin en zijn zo groots op hun kleinkinderen dat ze het wel zien en toegeven maar net zoals mijn man wegwuifen.
misschien moet je het via de huisarts spelen en niet via de CB, de huisarts kan je verwijzen naar de juiste personen . CB verwijst je door naar de huisarts
Hoi, Ik werkte op een KDV en heb éénmaal dit soort gedrag (qua overgeven dan) gezien. Dit was ook puur aandacht. Gaf je het niet.. overgeven, gaf je grenzen, overgeven.. ik weet niet hoe het is 'afgelopen', want diegene werd 4 jaar en ik werk er niet meer. Maar het is dus niet een heel uitzonderlijk iets hoor.. Sommigen trekken hun haren uit hun hoofd, anderen bonken met hun hoofd (allemaal meegemaakt). Wat ik wel wil zeggen is dat je met jouw kindje beter goede hulp kunt inschakelen, altijd consequent zijn en een strak ritme hanteren (zodat je kleine weet wat je gaat doen) vertellen wát je gaat doen over 3 minuten bijv.. Heel veel succes want ik geloof je meteen als je zegt dat je energie helemaal op gaat zo.
@Aude, neem gerust contact op met het CB (of ha), leg het verhaal uit, desnoods hetzelfde voorbeeld wat je hier neergezet hebt. Hun kennen je dochter niet, is altijd beter natuurlijk dat iemand er objectief naar kijkt. Het is ook niet zo dat je meteen een hele sessie moet ondergaan, waar je een half jaar aan vast zit., maar misschien hebben zij een paar simpele tips of wat dan ook, waar jij toevallig niet aan gedacht hebt. Het zal iig een opluchting zijn dat je er met een professioneel iemand over gesproken hebt! Dat weet ik zeker. Het is ook een super lastig ding, ook voor je man. Alleen jij bent degene die het grootste gedeelte van de dag met haar optrekt (neem ik aan), dus moet hij zich dit toch wel voor kunnen stellen dat je ermee in je maag zit. Als je gevoel zegt dat je hulp moet inschakelen, doen! Moedergevoelens liegen nooit Veel sterkte ermee.
Ik zou inderdaad ook snel hulp inschakelen. Misschien een rare opmerking/vraag, maar snoept je kind soms veel? Mijn man heeft ervaring met kinderen die echt heel vervelend druk en agressief waren. De ouders dachten adhd, omdat iedereen daar altijd gelijk aan denkt. Maar toen zei een arts: stoppen met suiker en met ze gaan sporten. De suiker schijnt 'opfokkend' te werken en door het sporten werden ze extra moe. Daarna werden het voorbeeldige kinderen! Nou ja, natuurlijk evengoed gewoon kinderen, maar dat echte vervelende was er vanaf. Ik hoorde dat verhaal pas geleden van mijn man toen wij twee 'monsters' van kinderen op visite hadden. De hele tijd zaten ze te snoepen en mochten alles pakken van de moeder. Die moeder corrigeerde de kinderen niet eens en ik heb mijn hart vastgehouden voor mijn spullen, mijn dieren en mijn baby. Daarna heeft ze nog een paar keer gebeld, maar ik durfde gewoon niet op te nemen, bang dat ze in de buurt waren en langs wilden komen. Die kinderen zijn al van kleins af aan zo, maar ik ben als de dood dat ze over de vloer komen. zéker nu ik ook nog een baby heb. En toen vertelde mijn man dus dit verhaal.... Veel succes. Het lijkt me echt moeilijk om hiermee te zitten.
je man heeft gelijk mbt het suiker! Mijn zoon kan soms ook heel druk zijn totdat ik ook had gelezen dat suiker opfokkend kan werken... ik ben er eens op gaan letten en idd na het eten van iets met suiker is mijn zoon veel drukker! Nu heb ik het geluk dat mijn zoon niet veel om snoep geeft dus als hij geen snoep krijgt vind hij het ook prima. dus ik heb het snoepen enorm beperkt en geef hem nu Kaas of een stukje Vlees wat hij veel liever heeft dan snoep gelukkig Maar hier scheelt het enorm in zijn gedrag! Veel minder driftbuien, hij kan lief spelen nu ipv steeds negatief aandacht vragen, kan hem weer mee hebben naar de winkels e.d. Mijn zoon krijgt overigens nog wel eens een snoepje hoor maar ik heb het nu wel beperkt tot 1 soms 2 per dag. dus misch heb je idd wat aan deze tip!
ik heb niet alles gelezen maar wilde het gewoon als tip geven .. misschien heb je er wat aan. Wij hadden de tip gekregen koop een kook wekker waarschuw bij gewone dingen 3 keer.. en zeg: Als je nu... niet/wel dit doet ga je 2 minuten in de hoek (nooit wil je of.. want ze hebben geen keus. ik zet of je gaat dat verschil in woordjes werkt) Tevens bij dingen waarvan ze 100% weet dat ze het niet mag noem maar voorbeeld op tafel klimmen. misschien in het begin van het proces waarschuwen. maar zet haar ook in de hoek met dat soort dingen zonder waarschuwing. wel zeggen waarom ze er staat natuurlijk. Het duurt een paar dagen maar we zien snel verschil. Ook is het idd wel zo dat mijn zoontje erg kon/kan gillen en driften als t m niet bevalt. ook dat resulteert in hoek en alles in rust. het voordeel wat wij hiermee hadden is het heft in eigen handen. en we konden hierdoor dus ook gewoon rustig blijven. wat resulteert dat hij weet dan dat we het menen. met tijd en wijlen verslapt het natuurlijk en dan pakken we het weer strakker aan. succes ermee.. jij weet zelf het beste of je kind wel of niet extreem is. (alhoewel het soms voelt alsof alle andere kinderen liever en rustiger zijn (weet dat t niet zo is)
Je schakelt nooit voor niks hulp in. Je hebt NU een probleem, het groeit je NU even boven het hoofd. Dus kun je daar NU ook hulp bij gebruiken. Dan kun je beter samen met iemand proberen een oplossing te zoeken die bij jou en je dochter (het hele gezin) past, dan maar blijven aanmodderen. Succes!
Precies, echt hulp inschakelen hoor, wat heb je te verliezen? Je kunt er altijd van leren. Ook eens goed als er eens iemand met andere ogen naar kijkt, soms zie je zelf dingen toch anders als je dag in dag uit in die situatie zit. En natuurlijk is het niet leuk sommige dingen over je kind te horen of te bespreken, maar jullie willen uiteindelijk toch ook het beste voor haar, misschien zit ze met wat hulp straks zelf ook lekkerder in haar vel.
Met alle respect, je spreekt jezelf een beetje tegen. Je zegt dat je het in al die tijd maar één keer hebt meegemaakt en noemt het niet uitzonderlijk... Hmmm, als je in je werk zóveel kinderen ziet, en je hebt er maar eentje gehad die overgeeft om aandacht denk ik dat het dus zeer uitzonderlijk is. Op het kinderdagverblijf hier vlakbij zit een (ontzettend leuk) ventje met het syndroom van Down, als ik dan tegen andere ouders met een kindje met Down zeg dat het niets voorstelt en niet uitzonderlijk is omdat er op een kinderdagverblijf ook eentje zit denk ik dat ik een knal krijg. In mijn opleiding (pedagogiek) noem je dit gedrag pathologisch (=ziekelijk) gedrag. Ik denk dat het slim is om een deskundige mee te laten kijken. In het allerergste geval heb je haar voor niets ingeschakelt.
Ik heb met mijn meisje bij een logopediste gelopen vanwege het weigeren van eten. Daar kwam het verhaal van het opwekken van braken naar voren. De logopediste heeft vaak van dit soort patienten en dit heeft inderdaad met aandacht te maken. Als ouder reageer je op deze actie en het gaat juist om die reactie. het lijkt me vreselijk en snap je verdriet. Mag ik vragen waarom je haar als baby zijnde al "lastig" vond, wat merkte je op? Was het de onrust, nooit tevreden, altijd bezig, snel ontwikkelen, agressief oid? Naar de ha gaan en vragen om een doorverwijzing naar een ka. Vanuit daar vinden ze wel de weg om jullie te helpen. Ik vermoed sowieso dat je bij een logopedist terecht komt vanwege het opwekken van braken. succes!!
Heb er goed met mijn man over gepraat en we kijken het nog een paar weken aan, want mijn man is nog 3 weekjes thuis en mocht het dan nog niet beteren dan schakelen we hulp in. Ook laat ik haar dan lichamelijk onderzoeken omdat ze ook heel de dag jammert dat ze moe is... en dat al als ze net uit bed stapt en 13 uurtjes geslapen heeft. Het slapen gaat juist heel erg goed de laatste tijd. Ik heb het met mijn man over de suikers gehad en mijn moeder ging ook gelijk op internet kijken en de symptonen kwamen allemaal overeen met haar. Dus ze heeft vandaag een suikervrij dagje gehad, nou ze is nog nooit zo rustig geweest!!! We gaan dit dan even doorzetten en kijken of het hier aan kan liggen, juich natuurlijk niet te hard want het kan ook puur toeval zijn. Het zal wel moeilijk voor haar zijn, want ze denkt en praat heel de dag alleen maar over eten, eten, eten en nog eens eten. Vandaag heeft ze wel om snoep gevraagd maar ze vind aardbeien zo lekker.. we zijn samen een bakje wezen kopen en ze heeft lekker lopen smullen. Mijn man en ik vinden het zo zielig voor haar, dat ze zo haar dagen door moet komen, het doet ons echt zeer. Het heeft wel een domper op de vakantiestemming gelegd, waar we zo naar uit hebben gekeken maar aan de andere kant zijn onze ogen wel open gegaan dat dit zo niet meer kan. Bedankt voor jullie reactie's dat heeft mijn ogen nog meer doen openen. Ik had eigenlijk niet verwacht dat er zo gereageerd zou worden, dacht dat iedereen weer zou zeggen dat het erbij hoort op die leeftijd.