Sinds een paar dagen gaat zoonlief verschrikkelijk huilen als papa hem naar bed brengt. Zodanig dat ik het maar doe. We hebben vanavond geprobeerd het samen te doen, maar zoonlief wil niet tussen ons in of naast me, alleen bij mij op schoot een verhaaltje lezen. Nu is het zo dat papa sinds 3 weken even geen 'papadag' meer heeft. Waar hij voorheen minstens 1 keer per week alleen met papa thuis was als hij s middags naar bed moest ging hij deze 3 weken een dag extra naar de opvang, waar slapen sowieso een ander verhaal is. Probleem is alleen dat ik nu met zwangerschapsverlof ben, dus nog vaker alleen met zoonlief ben en hij papa naar verhouding dus nog minder gaat zien. Zowel voor mijn man als voor mij is het niet leuk als papa hem niet naar bed mag brengen. Iemand die dit herkent, tips heeft? Zou het komen doordat m'n man nu tijdelijk minder thuis is of zou zoonlief aanvoelen dat er wat staat te gebeuren (bevalling) of zou het gewoon iets tijdelijks zijn in de zin van niet lekker in z'n vel zitten?
was hier vaak tijdelijk. gebeurt ook vaak als hij erg moe is. dan moet mama hem naar bed brengen. Als hij echt heel erg overstuur is, geven we toe. Is het jammeren om zn zin te krijgen, niet.
Hier ook zo'n fase hoor. Alleen maar mama. Ook wel een keer een periode alleen maar papa. Wij probeerden er niet aan toe te geven. Wij bepalen wie haar naar bed brengt. Maar vooral manlief vond het niet altijd even leuk als ze dan bleef huilen en om mama bleef vragen. Wij werken allebei evenveel en zijn allebei evenveel thuis, dus dat kan het niet zijn. Misschien dat ik wel iets meer aandacht geef of meer speel...
Tijdens deze fases zorgden wij ervoor dat de betreffende ouder zoveel mogelijk voor het kind zorgt, vrijwel alle tijd dat ie thuis is. Het is meestal gewoon een fase, en eraan toegeven bevestigt alleen het gevoel dat 1ouder hechter betrokken moet zijn en de ander 'voor erbij' is. In jullie situatie zou ik een paar dagen weggaan als je man thuis komt. Laat ze lekker samen thuis en samen eten, douchen, spelen, lezen en naar bed gaan. In het weekend samen met papa de hort op. Dat werkt meestal heel goed.
Hmm ik zou dat niet per se afdwingen. Als een kind nu graag heeft dat een bepaalde ouder dat doet? Ik ben altijd thuis en mijn man werkt fulltime. Onze dochter maakt het niet uit wie haar naar bed brengt. Onze zoon heeft met fases voorkeuren. Dan een hele tijd moet papa mee en dan een hele tijd mama. Wij geven daar gewoon aan toe...liever een kind dat dan rustig in slaap valt. Hier heeft het echt niks met hechting te maken.
Hebben we hier ook een periode gehad, ik was toen ook zwanger. Wij hebben er gewoon aan toegegeven. Even niet leuk voor papa maar komt echt wel goed hoor. Het weer voor mij op een gegeven moment wel zwaar om zoon op te tillen. M'n vriend ging dan gewoon mee naar boven en tilde hem bij me op schoot en na boekje lezen legde hij hem in bedje maar bleef ik bij hem. Ongeveer 2 weken voor de uitgerekende datum hebben we wel expres papa hem weer naar bed laten brengen met het idee dat als de baby er zou zijn dat dan toch wel noodzakelijk/handig wordt. Was even 2/3 dagen huilen bij naar bed brengen maar daarna weer helemaal goed.
Tja, als dat voor jullie werkt is dat prima natuurlijk. Maar hier is het zo dat ik er 's avonds wel eens niet ben. Als ik op maandag om 19:00 bij de Pilates moet zijn, of een keer in de avond moet werken of gewoon met een vriendin iets leuks gaat doen. Andersom is mijn man er ook wel eens in de avond niet is. Mijn dochter moet door allebei de ouders naar bed gebracht kunnen worden. Ik denk overigens dat het bij ons ook niet echt met hechting te maken had. Meestal brengen we haar overigens met zijn tweeën naar bed en lezen haar allebei een verhaaltje voor.
Wat hier werkt is een half uur van te voren zeggen wie hem naar bed brengt. Hier was het soms ook echt drama als papa het moest doen (ik breng hem ook vaker naar bed omdat papa soms ook in de avond werkt of echt net binnen komt). Daar heb ik sinds een paar weken nu wat op gevonden en dat heet voorbereiding en uitleggen. Verteld dat hij later door papa naar bed word gebracht. Eerste wat hij zei, nee mama jij moet dat doen. Uitgelegd dat het niet kon en dat papa het ook heel leuk vond om hem naar bed te brengen. Na 15 minuutjes weer erover gehad en voilla meneer ging zonder problemen mee naar boven en naar bed. Dit een aantal keer gedaan en nu is het steeds minder nodig. Vraagt meteen waarom en dan geef ik die uitleg weer en dan gaat hij zonder problemen mee naar boven.