Mijn zoontje wil niet meer op zijn eigen bed in slaap vallen. Ik ben de enige waar hij zich veilig voelt. Zodra ik hem op pak slaapt hij bij mij. Maar leg ik hem weer terug is het mis. En zo gaat het maar door. Op een duur laten we hem bij ons op bed in slaap vallen en brengen hem dan slapend naar zijn bedje. Dan slaapt hij 3a4 uurtjes en word hij weer wakker. Dan wil hij alleen nog maar bij ons in bed slapen anders gaat hij niet meer slapen. Het is natuurlijk verkeerd maar ik heb cvs en moet echt mijn slaap hebben. Toch is dit al super vermoeiend want ik slaap maar half en hou hem steeds in de gaten. Nu ligt hij al een half uur te huilen. Hopend dat hij gaat slapend. Als ik me laat zien gaat hij nog harder huilen want hij wil er uit. Ik weet het echt niet meer. Hij slaapt steeds veelste laat nu en overdag slaapt hij anders en op de gekste momenten valt hij in slaap omdat hij zelf ook moe is. Wie heeft de tip? Ik zit echt met mijn handen in het haar. De hele avond draait om hem totdat we slapen
Het is voor jou echt beter dat hij weer netjes in zijn eigen bed gaat slapen.. probeer vooral de lange termijn in het vizier te houden! Je moet het patroon echt doorbreken. Super moeilijk maar wel echt de moeite waard. Leg 'm in zijn eigen bed en blijf elke 10 minuten heen en weer lopen. Troost (niet oppakken). Spreek dit echt af met z'n tweeën en doe het SAMEN. Neem ook een avondje vrij (ga naar de film en dan lost de ander het op). En zet door. Je stelt 'm elke keer gerust maar haalt 'm niet uit zijn bedje. Heeeeeel vaak heb je binnen één week het gewenste resultaat. Dat lijkt een eeuwigheid maar bedenk eens wat je er voor terugkrijgt! Hou overdag de 'vaste' slaaptijden aan en bied afleiding op andere momenten (wakker houden). Op deze manier hou je een ritme vast. Heel veel sterkte!
Kan het alleen maar eens zijn met Cygnet2, is ook mijn advies. Zal echt niet meevallen, maar daarna pluk je er de vruchten van.
Ik ga het proberen. Alleen heb ik totaal geen ritme. Hij word nu pas 9uur wakker en overdag wil hij sinds een week veel minder slapen. En hij heeft meer energie. Vind het moeilijk in te schatten nog. Als ik hem op bed doe wil hij niet slapen maar dan valt hij een uur later tijdens het spelen zo in slaap.
Hoelaat doe je hem op bed? Mijn dochtertje is net zo oud.. Ik heb dit ritme: 07.00 uur opstaan (als ik vrij ben wordt ze ook 07.00 uur of 07.30 uur wakker) 10.00-12.00 uur slapen 14.30-16.00 uur slapen 20.00 uur op bed voor de nacht. Misschien heb je hier wat aan.. Enne echt volhouden meis! Ben het helemaal eens met Cygnet2! Ik denk en weet zeker dat een ritme het belangrijkste is voor een baby en dat je daarmee moet beginnen. Ik heb zelf echt heel veel waarde gehecht aan de 3 RRR.. Iedereen vond mij overdreven in het begin maar nu heb ik wel een heel lief en makkelijk kind. Ook met slapen.. Heel veel succes! XXX
Wij hebben die fase ook gehad en na twee weken een strak schema te hebben gehanteerd, ging het weer beter!
Ik weet precies hoe jij je momenteel voelt! Heb namelijk een dochter van inmiddels 3,5 jaar die ook alleen maar bij ons in bed sliep en anders dus niet. Op de dag heeft ze nog nooit geslapen, ook niet toen ze baby was. Vanaf dat ze 3 weken oud is heeft ze nooit meer op de dag geslapen, liep van sochtends half 10 tot savonds half 12 met haar op. Heb toen ook van alles geprobeerd, van troosten, strak schema tot echt laten huilen, maar helaas niks heeft geholpen. Ik was dan ook echt helemaal gesloopt en kon dus snachts niet ook nog dit gevecht met haar aan gaan, moest namelijk ook 3 dagen per week werken en aangezien ik echt de hele dag met haar bezig was trok ik dit snachts niet meer. Liep vanaf dat ze 1 maand oud was al bij de kinderarts, niemand wist een oplossing, gewoon een heel wakker kind werd er gezegd. Ze slaapt nu pas de ene nacht vanaf 2uur bij ons in bed en de andere nacht slaapt ze in dr eigen bed. Ik trek me niks meer van anderen aan want ZIJ zitten niet met dit probleem, IK wel! Heb zooooo vaak opmerkingen gehad dat het niet normaal was en dat ze in dr eigen bed hoort etc.. Voelde me toen een hele slechte moeder. Maar 1 ding, je moet echt nooit aan jezelf gaan twijfelen!! Jij doet er alles aan om je kindje een zo goed mogelijke opvoeding te geven, je gaat er zelf bijna aan onderdoor maar dit heb je allemaal voor je kindje over. Ik weet dat je hier verder niks aan hebt maar wil je laten weten dat je niet de enige bent en dat je niet aan jezelf moet gaan twijfelen. Praat over je gevoelens, dat kan opluchten! Hoop voor jou dat een strak schema wel gaat werken, in ieder geval heel veel succes.
Liam heeft ook zo'n fase gehad net na zn eerste verjaardag. Hij heeft toen ook een week ofzo bij ons in bed geslapen, maar dat vond ik toch ook niet echt een oplossing. Uiteindelijk is het toch het beste dat ze in hun eigen bedje slapen. Vond het wel heel moeilijk om hem lang te laten huilen, maar toch doorgezet en uiteindelijk na een week of 4 was het ineens weer over. Maar je moet idd vooral doen waar je je zelf het prettigst bij voelt. Succes ermee!!
Wij hebben twee ledikantjes. Éen op haar eigen kamer en één naast ons bed. Tot 9 maanden sliep Bente overdag op haar eigen kamer en 's nachts bij ons. Maar wel in een eigen bedje, want anders doe ik echt geen oog dicht. Veel te bang dat ze uit bed valt. Vanaf dat ze 9 maanden was, werkte het niet meer. Toen vond ze het veel te gezellig worden en ging ze alleen maar staan en babbelen. Toen hebben we haar ook s 'nachts in haar eigen bedje gelegd. En omdat ze dat al kende, ging dat meteen goed. Nu slaapt ze soms nog bij ons als ze verkouden is, zodat ik het hoor als ze 'dicht zit', maar verder slaapt ze nu op haar eigen kamer, in haar eigen bed. Misschien kun je beginnen met hem overdag op zijn kamertje te leggen en 's nachts bij jullie in een eigen ledikantje? Gewoon een simpel IKEA bedje of koop er één via Marktplaats. Zo kan hij vast wennen, maar is de overgang niet zo groot, doordat hij 's nachts nog wel fijn bij jullie slaapt. Maar doordat hij in een eigen bedje slaapt, kig je zelf ook wat rustiger. Of misschien zo'n combi-sleeper? Of heet het duo-sleeper?
Hier ook die fase gehad. Krij-sen zodra ik haar op bed legde, en als ik haar oppakte was ze meteen stil en sliep ze in handen. Op een gegeven moment heb ik haar gewoon even laten huilen. Was erg moeilijk, maar het heeft wel geholpen. Als ik haar nu neerleg en wegloop, is het heel eventjes piepen, en daarna valt ze heerlijk in slaap. Succes, en idd gewoon volhouden!
In een heel groot gedeelte van de wereld slapen kinderen samen met hun ouders in een bed. In Nederland wordt er helaas krampachtig en panisch overgedaan. Als je kind behoefte heeft om 's nachts bij je te zijn...wat kan daar nu mis mee zijn? Gaat vanzelf wel over als ze groter zijn.
ik heb een heel andere mening net als queen heb ik moeite met de westerse tendens. kleintjes hebben behoeftes en daar heb ik altijd aan toegegeven. bij alledrie ook bij de pubers toen ze klein waren. en de oudste 2 slapen inmiddels al heeeeeeel wat jaartjes zelf in hun eigen bed, maar wel op het moment dat ze er zelf aantoe waren. onze jongste heeft dus ook rond de 10 maanden lange periode gehad dat hij zoveel wakker was en huilde. zijn bedje stond naast mijn bed en je zag het al voordat hij wakker werd dat hij begon te schokken. even later begon hij dan in paniek te gillen. ik probeer altijd eerst te troosten door mijn arm door de spijlen te doen en zachtjes te zingen. soms hielp dat soms niet. als hij echt niet emer ging slapen en volledig in paniek was dan sliep hij bij mij en dan voelde je die onrust soms nog 2 uur in het lijfje naschokken.als hij dan weer wakker werd klamte hij zich aan mijn hand vast en ging direct weer slapen. zo sliepen we per saldo dus allemaal meer en rustiger en was hij niet overmatig angstig meer. zo'n periode heeft zich nog een paar keer herhaald tot zijn tweede jaar. nu is het al een tijd rustig.hij slaapt nu in een groot bed aan de andere kant van onze kamer. als hij wakker schrikt gaat hij zelf zitten en kijkt of ik er ben en gaat weer liggen. als hij echt huilt ga ik even 5 min naast hem liggen en dan slaapt hij weer en kruip[ ik terug in mijn eigen bed. ik heb dus geinvesteerd in een relatie van vertrouwen waarin hij gemakkelijk weer in slaap valt en bijna niet meer huilt. en op een dag hebben ze je helemaal niet meer nodig en kunnen ze op een eigen kamertje slapen. er gebeurd de eerste jaren zoveel in zo'n klein hoofdje, het eerste jaar groeien de hersenen megaveel. je kan je dus voorstellen hoe vreemd en beangstigend alles soms kan voelen. fases lossen zichzelf ook weleens vanzelf op, ik ben het dus in het geheel niet eens met mensen die proberen af te dwingen dat kinderen zelf in hun eigen bed op hun eigen kamer moeten slapen, en dat dat beter is voor de ouders daar kan ik helemaal weinig mee.
Ik vind ook dat kinderen te veel met elkaar worden vergeleken. De 1 slaapt gewoon beter en wel in zijn eigen bedje en een ander kindje heeft meer de behoefte om bij mama te zijn. Gaat ook wel weer over. Ik heb er dan ook geen problemen mee dat mijn meisje van 3,5 zo nu en dan nog bij ons in bed slaapt. Zo krijgen we in ieder geval nog wat nachtrust.
Nou het ging 1nacht goed! En gisteren sliep hij om 8uur bijna niet gehuild. Alleen vannacht was hij klaarwakker en in paniek. Dus weer bij ons in bed en heeft hij nog tot half 9 geslapen. Ik denk trouwens ook dat het wel goed is hoor. Ik vind het soms wel zwaar maar het gevoel dat hij me nodig heeft doet me altijd zoveel. Hopelijk lukt het me een goed ritme te krijgen.