Gisteren voor het eerst de fysio geweest voor mijn rug/bekkenklachten. Sinds 3 weken loop ik met behoorlijk bekkenklachten en ik dacht dat het wel bij hoorde. Tot ik op een gegeven moment echt niet meer kon en toch aan de bel trok bij de fysio. Nou gisteren 1e afspraak gehad en ik was er nog nuchter over want ik dacht die zegt vast dat ik oefeningen moet doen en dat het vast alleen bandenpijn is. Maar nee hoor, zij adviseerde me om direct mijn werkzaamheden te staken. Moet met mijn werkgever gaan regelen dat ik halve dagen ga werken en thuis mag ik ook niks meer doen. Ik moet dus echt alleen rust nemen. Hier schrok ik eerlijk gezegd een beetje van.. Ze zegt dus dat het bekkeninstabiliteit is en nu moet ik aan mezelf en het kind denken. Ze heeft zeker gelijk, maar ik vind het zo moeilijk om deze stappen te ondernemen. En zeker tegenover mijn werk voel ik me schuldig (ja ik weet dat het gek klinkt). Ik werk er namelijk 8 maanden en ze zien me al aankomen Heeft iemand in zo'n soort situatie gezeten? En hoe ben je ermee omgegaan?
hey meis, ik weet denk ik precies hoe je je voelt. toen ik zwanger was van de eerste moest ik met 22 weken volledig in de ziekte wet. (ik werkte er toen net 20 weken) ik had toen al beginnende weeen en moest dus volledig bedrust houden. toen voelde ik me al behoorlijk lullig en de weken dat ik niet in het ziekenhuis was ging ik dan ook altijd even koffie drinken op mijn werk. nu ben ik weer zwanger (al na 8 maanden na de geboorte van mijn dochter) en moest nu met 26 weken volledig in de ziektewet omdat ik al weer te ver was door gelopen met BI. pfft wat voelde ik me klote! ik kan nu ook niet eens daar heen om op de koffie te gaan omdat ik nauwelijks de auto in kan komen! meis ik wil je zeggen dnek echt om jezelf, ik ben dus wel te lang door blijven lopen zonder naar mijn lichaam te luisteren en zit nu dus in de rolstoel!!! kan niet eens een boodschapje doen, of nog veel erger mijn eigen dochter uit bed halen, douchen ed. het is lastig, maar geef er toch gewoon aan toe! sterkte ermee!
Ik werk in de zorg en met 17 weken ben ik gestopt met mijn werkzaamheden. Toen alleen nog maar kantoorwerk gedaan. De bekkentherapeut vond het onverantwoordelijk. Ik ben nu 6 weken zwanger en voel mijn bekken al weer. Al zal rusten moeilijk worden met een dreumes in huis.
Hoi, ja dat is idd schrikken! Toch wil ik je 1 ding adviseren; blijf wél in beweging. Toen ik met de zwangerschap van de 1e ook uiteindelijk (strompelend) bij de fysio belandde en dus veel te lang met bekkenklachten was blijven doorlopen, kreeg ik hetzelfde advies; veel rust, weinig doen. Maarrrrrrrrrrrrrrr dit werkte averechts; ik kon steeds minder en de pijn werd steeds erger. Het herstel na de bevalling was verschrikkelijk tergend langzaam en stond op een gegeven moment zelfs stil. Ik ben naar de Cesar doorverwezen toen ik het zat was, die passieve houding van de fysio; masseren en mijn oefeningen doen. De Cesar leerde mij hoe in het dagelijks leven weer te kunnen functioneren, daarnaast uiteraard ook spierversterkende oefeningen, maar wel op een dusdanige manier dat ik er ook iets aan had (bijvoorbeeld speelgoed oprapen ...een kamer vol...buikspier, bovenbeenspier en rugspier oefening, tevens een houdingsoefening ) Goed, toen ik zwanger raakte van mijn 2e kindje, ben ik meteen naar de Cesar gegaan. Door juist WEL in beweging te blijven, maar wel de GOEDE manier van bewegen en de juiste DOSERING van beweging en rust, had ik veel minder bekkenklachten dan bij de 1e en die rolstoel en krukken heb ik in de 2e zwangerschap niet nodig gehad! (wel bekkenband; smalle stugge van serola) gr. Chantal
ik heb ook bekkeninstabiliteit, en mij is ook geadviseerd juist te bewegen, en niet overal mee te stoppen. omdat ik in de zorg werk, was dat werk wel echt te zwaar voor me, en moest ik met 20 weken al op 50% werken, en na 25 weken ben ik helemaal gestopt, en deed ik alleen nog dingen als medicatie uitdelen e.d. maar nu ik met verlof ben, heb ik pas geen pijn meer, omdat je dan echt je eigen rust kunt kiezen. maar stilzitten levert mij ook veel pijn op. dus ik doe toch nog redelijk wat, ook in huis