dank je wel meiden..jullie zijn lieverds.Ik voel me blij en rot tegelijk..goddank dat ik niks heb maar geen kleintje meer..Neem lekker vrij om even bij te komen.Donderdag is het idd 5 dagen..hoop wel dat het zo komt hoor..anders is het ook niet goed.Vreemd dat ik dat nog eens zou zeggen..hopen dat er bloed komt.Je gaat je lichaam op zo`n moment zo waarderen.(als alles goed is met je)Manlief is idd geen prater maar gelukkig wel een optimist..schat beter zo vroeg dan met 10 weken ofzo..ja dat is ook wel weer zo.Gelukkig had ik nog geen echo ofzo gehad want dan wordt het helemaal zo erg/echt.Niet dat dit niet vreselijk is...je leeft zo lang naar het moment toe en dan is het eigenlijk zover en dan..gebeurt er dit.En toch heel gek vanaf het begin was ik bang voor dit...Ik vind het zo fijn om hier mijn hart te kunnen luchten bij jullie...Jullie begrijpen wat ik door maak..hoe hebben jullie je er door heen geslagen en hebben jullie daarna gewoon de draad weer opgepakt?Manlief zegt nou laat het bloed maar komen...volgende ronde heerlijk die mannen toch..die kijken vooruit.Nogmaals bedankt en jullie weer druk aan de klus.Ik gun jullie een trots van een kleintje want wat zal hij of zij een geweldig lieve mama krijgen!
Och Faye, wat verschrikkelijk kl*te zeg! Ik zag in een ander topic je banner niet meer en schrok daar al van. Toen las ik dit bericht... meisje toch! Doe lekker rustig aan en laat je lekker verwennen door je mannetje en zorg ook een beetje voor hem. Sterkte!
Lieve Faye, wat vreselijk oneerlijk is dit...vind het echt heel erg voor je en weet haast niet wat ik erop moet zeggen Ben in ieder geval wel opgelucht dat jij gezond bent en dat er geen rare dingen zijn gevonden. Die huisarts heeft je wel flink bang gemaakt met zijn vermoedens zeg... Ik weet zeker dat je de kracht kunt vinden om hier overheen te komen en vol goede hoop en moed verder kunt gaan in je grote wens: een klein wondertje voor jullie alleen. Heel goed dat je vriend zo optimistisch is, dat helpt jullie vast! Heel veel sterkte en ik hoop ook voor jou dat je snel bloed ziet, ook al klinkt het inderdaad heel raar maar snap je heel goed hoor! Veel liefs en doe je rustig aan? xxx
Faye, hoe is het nu met je? Moet toch heel de tijd aan je denken. Hoop dat alles goed met jullie gaat.
Hoi Faye, Hoe is het nu met je? Moet ook steeds aan je denken... Fijn dat je zo'n lieve vriend hebt die optimistisch is!Die heb ik ook en dat hielp wel moet ik zeggen! Bij mij waren daardoor in het begin ook wel wat miscommunicaties, hij heel positief, 'onze tijd komt nog wel!' en ik was nog erg verdrietig en ook lichamelijk nog aan het herstellen. Maar ook hij was heel lief voor me. Het lijkt me voor de mannen ook best moeilijk. Het gebeurd allemaal met ons lichaam, hun voelen het lichamelijk niet wat het met je doet. Ik voelde me daardoor best eenzaam, terwijl mijn vriend er echt wel voor me was!Ik heb er weinig over gepraat, met een vriendin en mijn vriend. Na een paar dagen pas aan mijn ouders verteld en na een paar maand pas aan nog wat vriendinnen. Daar heb ik nu wel last van. Het is helemaal geen taboe, je moet er juist over praten. Ik merk dat dit wel helpt...het is ook niet zomaar wat natuurlijk. Het positieve wat ik eruit heb gehaald is dat ik weet dat ik zwanger kan worden en ik heb ook vanaf t begin af aan gevoeld bij die zwangerschaps dat het niet goed zat, ik wilde er niet over praten en had echt zoiets van: het zal wel... Als ik terugdenk was jij best gereserveerd in je blijdschap he, misschien heb je het ook wel aangevoeld. ik wens jullie alle sterkte, en praat er vooral over! dikke kus
Hoi lieverds..wat lief van jullie.Moet eerlijk zeggen dat ik even wil afkicken van het forum,of dat gaat lukken weet ik niet.Het voelt allemaal nog zo raar,hier ook nog steeds geen bloed.Alhoewel ik een voorgevoel heb dat het vandaag gaat gebeuren.Het is heel raar maar door dit alles ben ik helemaal de kluts kwijt,wil ik nog wel,durf ik nog wel..De schrik zit er goed in..probeer me nu even op andere dingen te richten(leuke dingen)Maar toch je verlangen naar een kindje gaat niet weg.Denk idd dat ik het aangevoeld heb..was wel blij maar was bang en kon het niet geloven.Zelfs manlief zei steeds..eerst de echo maar zien.Ik heb veel steun aan hem.Ik probeer ook wel het positieve te zien hoor...ik kan zwanger worden en ik ben blij dat ik niks mankeer.En bedankt voor de angst dokter..pfffffffff.Dat heeft ook veel energie opgevreten zeg.Al met al gaat het aardig.En twijfelaar het klopt wat je zegt van die mannen..die zeggen gewoon onze tijd komt ook wel..maar idd het gebeurt in ons lichaam.Je denkt heel mooi een kindje en dat is natuurlijk ook zo maar door dit soort dingen wordt je weer met beide benen op de grond gezet..de realiteit is vaak anders.Hele dikke knuffel en heel erg bedankt maak jullie geen zorgen..ik ben sterk en ik sla mezelf er door heen.Ik kan goed met manlief en mijn moeder praten..die heeft het ook een keer meegemaakt.Fijne dag