Romy wordt in september 4 maar haar oren zijn echt kapot ze doet wat ze zelf wil en is brutaal vind het zo erg maar niks helpt zet haar voor straf op een stoel en huppa van de stoel ze pakt snoepjes en eet het gewoon op terwijl ik nee zeg.. Ze heeft echt gewoon schijt aan me vind het heel erg waar is toch mijn lieve meissie gebleven... ergens heen gaan kan bijna niet want dan huilt ze alleen maar omdat ze haar eigen weg wilt gaan weet soms echt niet meer wat te doen.. Iemand die dit herkent en heeft tips
Welkom in de peuterpuber fase... Hier ook een meid, en ik ben nu weer begonnen met belonen, per halve dag een stikker bij goed gedrag... en ze draait weer langzaam bij! Misschien een optie? Succes
pfffffhier lijkt niks te helpen ze heeft er gewoon schijt aan ik denk steeds dat ik een slechte moeder ben omdat ze zo is
Maar dat is dus niet zo, ik heb me ook zo'n nee mama gevoeld, maar duidelijke regels zijn nodig, daarna gaat het beter!
Dat is waar maarja vind het gewoon heel moeilijk want als ik nee zeg dan is het bij haar ja op een stoel zitten voor straf helpt niet maar wat zal dan wel helpen
Hoe bedoel je voor straf op een stoel helpt niet. Gaat ze dan van de stoel af tijdens de straf of bedoel je dat ze na die straf gewoon doorgaat met haar eigen zin?
allebei ze gaat van de stoel af gaat op de grond zitten en daarna gaat ze meteen weer door met vervelend zijn en haar eigen zin doen
Hoe lang wil je dat ze op die stoel zit? Een minuutje, is misschien wel voldoende voor zo'n jonkie. En na de straf, vraag je dan terug: waarom zat je nou ook alweer op de stoel? Als ze het je dan kan vertellen, dan is de straf wel voorbij en de kans minder groot dat ze het herhaald, ze heeft tenslotte net zelf gezegd wat ze niet mag doen. Weet niet hoor, misschien heb je dat al geprobeerd. Die na-gesprekjes zijn wel heel belangrijk.
Trouwens, minstens even belangrijk: vertel haar ook wat ze wel mag als alternatief. Als je alleen zegt wat niet mag, dan blijft dat toch in haar hoofd hangen. Bied iets anders aan.....
het meest gesproken woord door een peuter-ouder is "nee". gewoon volhouden is de enige manier.. en zorgen dat als ze ergens voor straf zit dat ze gewoon geen ongein kan uithalen als je 1 seconde niet kijkt. onze dochter zit op de trap als straf... maar the minute dat ze er vanaf komt horen we dat en gaat ze weer terug. en ik moet zeggen.. het begint weer wat rustiger vaarwater te wroden thuis en als er nu wel wat is.. dan is het meer in de vorm van een boze bui dan dat ze echt gekkigheid uithaalt.
Terug op de stoel en uitleggen dat elke keer de minuut opnieuw begint. Vooral volhouden en niet accepteren dat zij dan toch haar dingen probeert te doen. Snoepjes pakken? Hoe kan ze daarbij dan? Zorgen dus dat die buiten haar bereik liggen! Jij hebt daar de regie over, niet zij. Haar dingetjes gaan doen? Terug op de stoel: ze heeft straf. Nee is nee, en daarin hoef je niet eens heel boos ofzo te worden, enkel maar heeeeeel duidelijk en consequent en dat kan op uiterst rustige manier Het gedrag is op zich herkenbaar hoor, maar uit wat je schrijft, ontstaat bij mij de indruk dat je wel wat over je heen laat lopen, en die ruimte pakken ze op deze leeftijd echt direct. Dus echt volhouden en echt consequent blijven en dan voegen ze zich vanzelf naar hoe jij de grenzen aangeeft!
1 minuut time out voor elk levensjaar.zij zou dus bijna 4 mn moeten zitten. een strakke schema voor alles moet je misschien invoeren.en niet afwijken en er geen strijd van maken. als ze boos wordt mag ze boos worden.maar je moet daar niet op boos reageren. altijd van te voren verttel wat er zal komen. als ze vervelend is, gewoon naar de hoek.wel dus bijna 4 min. maar eerst op een rustige moment ga je haar vertellen waar je van plan bent etc.
dus je vertelt haar eerst dat jij het voortaan zo gaat doen (omdat je denkt dat het beter is) en deze zijn de regels. en laat zien dat jij het allemaal meent.
Ik heb die tijd altijd onzin gevonden, waarom zou je een minuut langer moeten zitten als je ouder wordt? Is het dan effectiever? Onzin! M zit op de gang tot ze rustig is of/en tot ze klaar is met haar negatieve gedrag. Dat mag ze dus zelf bepalen. Wat ook wel werkt is haar op de gang tot 10 te laten tellen, ook dat werkt rustgevend (maar eigenlijk zelden nodig). Nu moet ik zeggen dat ze vrijwel nooit meer op de gang zit. Maar inderdaad: wees duidelijk naar je kind en wees consequent. Hoewel M ook wel eens vraagt: Waarom mag ik dat eigenlijk niet? En dat ik dan zeg: Tja ... goeie vraag ... (en dan merk ik dus dat ik automatisch de verboden uit mijn eigen jeugd herhaal zonder daar kritisch naar te hebben gekeken, dan pas ik mijn verbod dus wel aan )
@salapio: wij doen hetzelfde... Uithuilen, uitbozen of gewoon tot wij denken dat het punt is gemaakt (en ik mag een boon zijn als daar ooit 4 minuten voor nodig zijn) Daarna kus, kroel, sorry en we kunnen weer door met de dag.
Tuurlijk doe je het wel goed. Je bent echt geen slechte moeder! Daar geloof ik in ieder geval helemaal niks van! Mijn dochtertje kan soms ook erg vervelend zijn. Wij hebben hier een aantal vaste regels en dat werkt goed. Ik ga niet over ieder punt in discussie en ik probeer het woord 'nee' zoveel mogelijk te vermijden. Als ze bijvoorbeeld een snoepje vraagt (lees: eist!), dan leg ik uit waarom ze het niet mag hebben, maar bied ik wel een alternatief aan. Als ze extreem boos is (dat mag ook; hoort bij het leven), dan mag ze altijd even uitrazen in de gang. Ik zeg er dan duidelijk bij dat ik niet boos ben op haar, maar dat ze zelf boos is. En dan vraag ik na een minuutje of de boosheid over is en of ze er weer gezellig bij komt. En daarna benoem ik haar gedrag: "Je was boos, omdat je dat niet mocht van mama. Vervelend is dat hè? Dat je iets graag wilt en toch niet mag?" Dat werkt hier prima. Maar laatst zei mijn dochtertje: "Mama, ik ga met papa even wandelen. Ik vind het heel vervelend voor je, maar je mag niet mee."
Doen wij ook, want de ene keer is het na 1 minuut over, de andere keer pas na 10 minuten. Voor de twee oudere kids van mijn man hanteren we voor de trap wel deze stelregel, (en bij 9 en 11 jaar begint dat aardig af te schrikken ). Maar ook dan zijn we wel creatief met straffen. Stiefzoon had een paar hardnekkige gewoontes die we wilden doorbreken en uiteindelijk was de oplossing om te dreigen dat ie taart voor ons moest kopen van z'n zakgeld, als ie het nog eens deed. En dan toe moest kijken hoe man en ik en zijn grote zus lekker konden smikkelen. Dat idee alleen al was eindelijk genoeg stimulans om het anders te gaan doen En zo hebben we hier ook wel snoepmomenten gekort, niet meer in bad na het eten, geen filmpje meer mogen kijken. Gewoon net waar op dat moment de stimulans vandaan komt om iets te doen of juist te laten... We vinden altijd wel dat we moeten kunnen uitleggen waarom iets niet kan, maar moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit met m'n mond vol tanden heb gestaan als die vraag kwam
bij ons als het neerkomt op eisen dat er snoep gegeven word.. is het antwoord wel gewoon "nee". ik wil het best uitleggen.. maar als ze dan de vraag blijft herhalen is het antwoord dus een "nee". (zonder de zin langer te maken dan dat ene woord dus) @rozemarijke: dat van die taart vind ik wel een hele goede
welkom in de bijna 4 jaar fase heel herkenbaar haha. Bij mijn zoon duurt het al maanden! de ene keer is het beter dan de andere keer... maar hij kan ontzettend brutaal en dwars zijn... Nee leuk is het idd niet