Onlangs waren we voor het eerst met onze dochter op bezoek bij de vader en stiefmoeder van m'n man (ze wonen niet echt in de buurt en ze zijn wel hier geweest overigens). M'n "stief"schoonmoeder is een nogal dominant type en daar heb ik regelmatig moeite mee zonder dat we aanvaringen hebben. Zelf ben ik vrij timide en ga confrontaties liefst uit de weg. Toen we daar op bezoek waren, waren er dingen die ik toch niet zo fijn vond. Zo hebben m'n schoonouders een pup van 7 maanden oud. Uiteraard een nogal actief, maar ook schattig beestje. Toen m'n schoonmoeder m'n dochter vasthield, "mocht" de pup van haar snuffelen aan m'n dochter. Dat snuffelen was nogal springerig en ze likte de handen van m'n dochter helemaal. Schattig denk je dan, maar ik heb dat totaal niet... M'n eerste reactie was dan ook om de hond zachtjes weg te duwen, waarop m'n schoonmoeder zei dat 'het wel ging hoor'. Misschien is het suf, maar ik vind dat gelebber van zo'n hond echt vies, zeker bij een baby die de hele dag haar handen ontdekt en in haar mond stopt. Daarnaast is m'n dochter nog zo klein en kwetsbaar dat ik een hond zo dichtbij eng vind. Toen ik op de bank zat beet de pup me, op een speelse manier weliswaar, in m'n been. Straks doet ze dat bij m'n kind... Ik heb liever dat de pup dat extreem speelse eerst wat kwijt is voordat m'n dochter zo in de buurt komt. En dan het andere voorbeeld. Toen we aan tafel gingen, lag m'n dochter boven te slapen. Bij het indommelen, pruttelt ze altijd eventjes en dat is prima. Op een gegeven moment ging ze zachtjes huilen en wilde ik naar boven gaan. Zegt m'n schoonmoeder 'joh, laat haar maar even. Zolang ze niet ligt te krijsen is er niks aan de hand.' Uhhhh?! Uiteraard ben ik gewoon naar boven gegaan, maar ik vond het zo irritant. Het is volgens mij typisch dat als je zelf moeder wordt het je pas opvalt hoe iedereen zich met de opvoeding van jouw kind bemoeit. En ongetwijfeld is dit nog maar het topje van de ijsberg. Hoe gaan jullie om met dit soort bemoeienissen van familie? En wat vinden jullie van het zo laten kennismaken van een pup met een baby?
Tja, gewoon langs je heen laten gaan en vooral jezelf niet lopen irriteren. Daarmee maak je zelf die opmerkingen veel groter en wordt het ' een ding'. En vrijwel iedereen maakt goedbedoelde bemoeizuchtige opmerkingen over baby's, van schoonmoeders tot buurvrouwen en toevallige voorbijgangers. Waarschijnlijk ga je het in de toekomst zelf ook weleens doen (ik moet soms echt op mijn tong bijten om een kersverse moeder geen goede tip te geven waar ze niet om vroeg) De kwestie is om deze niet persoonlijk te nemen, en niet vanuit de emotie op te reageren.
Dat van die pup is persoonlijk vind ik. Ik heb het nooit zo'n probleem gevonden als een hond likt (springen en happen is een ander verhaal). Gewoon de handjes erna wassen. Kinderen die opgroeien met huisdieren hebben trouwens een betere weerstand Maargoed, als jij het niet fijn vind, moet je schoonmoeder dat maar respecteren. Jij bent de moeder! En met de andere bemoei kwesties, zal je toch op je strepen moeten staan want inderdaad, er zijn mensen die zich overal mee bemoeien. Heel irritant!
Ik vind het allebei niet zo vreemd. Of laat ik het zo zeggen: het zou mij niet storen en ik laat dat zo weer los. Maar ik ben opgegroeid met honden en zie er niet meteen iets vies of gevaarlijks in.
aaach bah die schoonmoeders, ik heb er ook een pracht exemplaar van rond lopen! met vervelende hond! Nu zie ik heel graag honden, mijn job is met honden werken. de eerste maal dat wij daar waren, sprong hun hond zowaar bijna bij in de maxicosi, ik blok hem. en als de schoonvader hem wil weg halen hapt die hond naar hem als schoonmoeder baby pakt keft de hond voordurend. (en dan niet snappen waarom baby weent!) nu ben zelf ook niet van de confrontatie aan te gaan maar dat heb ik toch even duidelijk gemaakt! die hond niet in de buurt van mijn baby! veiligheid voor alles! opmerkingen van anderen ga je nog veel tegen komen dus dat ga je moeten leren langs je neer leggen, en naar waarde schatten, sommige tips zijn de moeite waart om over na te denken
Ik vind beide situaties helemaal niet raar. Onze dochter ligt bijna de hele dag op de grond de wereld te ontdekken, samen met onze hond. En ja dan wordt ze ook wel eens gelikt. Opgroeien met huisdieren heeft gezondheidsvoordelen en is goed voor de weerstand. Zou ik me niet druk om maken hoor (al deed ik dat ook toen ze nog wat kleiner en weerlozer was ) je kunt het beter loslaten. Een baby wat een beetje ligt te jammeren kan je ook prima even laten liggen. Uiteraard is dat JOUW keuze als mama zijnde maar het is denk ik niet slecht bedoeld van schoonmoeder. Misschien wil ze niet dat je je zo druk maakt om een klein huiltje Ze komt in je verhaaltje niet dominant over vind ik! Maar ik heb ook veel bemoeizuchtige opmerkingen gehad en de ene keer kon ik dat wat makkelijker hebben en loslaten dan een andere keer
Dank voor jullie reacties! Ik weet dat ik moet wennen aan opmerkingen van anderen, dat hoort erbij, maar dat moet nog even groeien. Alleen als iemand ongevraagd iets doet met m'n kind is het lastiger. Waar trek je de grens? Dat met de pup vind ik nogal vies omdat m'n dochter vaak duimt of haar hele hand in haar mond steekt. M'n schoonmoeder denkt daar niet aan op zo'n moment en vraagt niet eens of wij het ok vinden met de hond. Zelfs toen ze merkte dat ik het niet prettig vond toen ik de pup wat wegduwde, ging ze gewoon haar gang. Dat irriteert me echt heel erg en maakt dat ik bijna tegenzin krijg m'n dochter door haar te laten vasthouden. Want dan moet die hond er ook weer bij. Misschien moet ik het van me af laten glijden, maar het vreet wel wat aan me en dat heb ik niet vaak.
En dat het goed is voor haar weerstand is prima, maar moet dat nu al...? Kind is 3 maanden... Wij hebben zelf katten en die kijken niet echt op of om naar onze dochter. M'n eigen ouders hebben een oudere hond en die let ook niet op haar. Tja, van mij hoeft dat hele directe contact nu nog niet zo. Later waarschijnlijk wel. Dominant is m'n schoonmoeder echt wel... Kan talloze voorbeelden noemen. Over alles geeft ze ongevraagd haar mening, ze kan niet tegen mensen die ziek of ongelukkig zijn (is gezeur in haar ogen). Na m'n bevalling vroeg ze niet eens hoe het was gegaan. M'n man heeft in het verleden zo z'n dingen met haar gehad door dat dominante, dus ik ben niet de enige... Sorry als ik klagerig overkom, maar moest het echt even kwijt...
Maar als je het zo erg vond, waarom heb je de hond niet opgepakt en elders neergezet? Feitelijk gezien heb jij het ook laten gebeuren, want je zat er ook bij, toch?
O dat van die hond....brrrrr vind ik zo mega vies he, zeker bij een baby van 3 maanden. Over die opmerkingen...ik herken ze niet van mn schoonmoeder gelukkig maar wel van anderen...prima dat zij vinden dat ik mijn kind mag laten huilen, gelukkig beslis ik dat zelf Ik snap zo dat je het irritant vindt, maar komt wel goed...je kweekt er een ene oor in andere oor uit dingetje voor.
Ik hou van honden, we hebben er zelf ook eentje, maar sommige dingen vind ik niet nodig, vies of gevaarlijk. Hier laat ik mijn kinderen ook niet aflebberen door welke hond dan ook. Honden hebben toch vaker wormen dan mensen. Sowieso hoef ik geen vreemde honden op ooghoogte van mijn kinderen zo dichtbij. Verder, opmerkingen als wat jij met je kind moet doen als het huilt of pruttelt, je ene oor in laten gaan en je andere oor uit. Ik denk altijd maar zo, zij hebben het met hun kinderen op hun manier kunnen doen, maar dit is jouw kind en jouw keuze.
Klopt, en daar baal ik dus van. Ik ga het er nog met m'n man over hebben, maar ik denk dat we de volgende keer moeten aangeven dat we dat springen en likken van de hond bij ons kind niet prettig vinden. Lief bedoeld van de hond, maar ik vind het eng en onhygiënisch.
Dank voor jullie reacties. Ik moet het nog een beetje leren om 1) opmerkingen ene oor in andere oor uit te laten gaan en 2) duidelijk te maken als iets gebeurt dat ik niet prettig vind. Ik wil ook niet overbeschermend zijn, maar huisdieren zijn nu eenmaal onvoorspelbaar. Ik ken een geval waarbij een hond een banaan uit de mond van een kindje hapte. Gewoon omdat hij dat wilde eten, niet omdat het het kindje iets wilde doen. Ik ben liever "safe than sorry", dus volgende keer toch maar wat zeggen.
Ik vind dat je gelijk hebt ts! Maar prijs je gelukkig het kan altijd nog erger, als het je eigen moeder is.... Mijn moeder blijft maar aandringen op dat mijn baby iedere dag naar buiten MOET, ze herhaalt dit al weken. En dan vind ik het normaal als iemand je kind niet goed vasthoudt, dat je dan er wat van zegt of diegene even helpt. Mn moeder ondersteunt zn nekje niet goed, maar als ik haar probeer te helpen door de baby te herpositioneren dan gaan haar armen ook mee bewegen (pfff) en als hij dan redelijk goed ligt dan zegt ze "ja maar zo zit ik niet lekker" en pakt hem weer in een houding zonder hoofdondersteuning. Als ik er dan wat van zeg, dan weet ze heus wel hoe het moet en moet ik me er vooral niet mee bemoeien?
Ik vind ook dat je gelijk hebt Gember. Ik moet er niet aan denken dat zo'n hond mijn kind helemaal aflikt en zeker niet als ze zo jong zijn. Dat is dus wel vies en inderdaad gevaarlijk. Zo'n pup weet totaal zijn grens niet en bijt voor je het weet even speels in een arm of hand of gezicht of wat dan ook. Gewoon zeggen wat je er zelf van vindt. Als jij het vies vindt of irritant of wat dan ook dan is dat ook zo. Het is jouw kind en moeder of schoonmoeder kan maar beter meteen weten waar bij jou de grens ligt.
Thanks meiden. Waarschijnlijk duurt het weer 2 maanden voor we weer op bezoek gaan omdat ze verder weg wonen en we geen auto hebben. Twijfel of ik er nu wat van moet zeggen telefonisch of als zij hier is, aangezien het nu nog "vers" is. Of pas zeggen als we weer daar zijn en hond wil hetzelfde doen... 1981Mama, dat lijkt me ook vervelend zeg! M'n vader is ook een behoorlijke bemoeial, maar daar heb ik door puberen etc wat beter mee om leren gaan. Nu kan ik zijn bemoeienissen op een spottende manier wegwuiven en dan is de boodschap op een luchtige manier duidelijk. Misschien lukt dat bij jouw moeder ook? Bij m'n schoonmoeder gaat dat niet, dus vrees dat ik haar wel ermee teleurstel/tegen het hoofd stoot, maar ja.
Ik zou voor de punten die je noemde echt niet achterna bellen hoor. Stel dat je het over 2 maanden nog steeds niet fijn vindt (je baby is dan wel al 5mnd), dan kun je daar gewoon zelf iets aan doen. Je schoonmoeder mag best haar eigen visie hebben op honden icm baby's, daar hoef jij je niet aan te irriteren, en al helemaal niet haar daar op aan te spreken. Als je dan wilt voorkomen dat de hond je baby likt sta je gewoon op en zet of de hond of de baby weg. Klaar. En als daar iets van gezegd wordt kun je toch gewoon zeggen dat je best begrijpt dat zij zo denkt, naar jij hebt een andere mening. PUNT Feitelijk is het niet de schuld van je schoonmoeder dat jij niks deed bij vorig bezoek, of dat jij 'timide' bent.
maar dat lijkt mij wel erg lastig als die hond daar steeds rondloopt en die baby wil likken, je kunt niet steeds of de baby hoog houden of de hond wegsturen...het is ts haar hond niet en het is ook niet echt een relaxt bezoekje. Ik heb nl ook eens ergens zo gezeten, het maakt mij ook nog niet uit of het om een baby of peuter of mijzelf gaat, ik vind een hond die zo likt (zeker in het gezicht) ontzettend vies. Maar de baasjes vertelden de hond niet dat hij weg moest gaan dus was een erg ongemakkelijk bezoekje.
Ik vind het ook ontzettend vies hoor, maar dan zou ik persoonlijk eerst vragen of de hond weg mag. Als de verhouding met de schoonmoeder zo is dat zij mijn kind vasthoudt (in mijn ogen doodnormaal) denk ik dat het best geoorloofd is dat ik haar hond vastpak en even in de gang/keuken zet als het hondje nog onvoldoende getraind is om bij de baby weg te blijven. En dan niet uit protest maar met een simpele mededeling dat ik de combi nog ongemakkelijk vind. Het hoeft niet beladen te zijn, de manier waarop mensen omgaan met de situatie maakt bepaalde situaties ongemakkelijk of beladen.
ja ik heb dat toen uiteraard ook gevraagd, en heb dit al vaker gezien op verjaardagen met baby's e.d. dat maar weinig mensen bereid zijn de hond weg te zetten, want "daar bouwen ze weerstand van op" ja fijn maar ik wil niet dat mijn kinderen op die manier weerstand op bouwen. Ik heb zelf gemerkt en nog een keer bij iemand anders gezien dat mensen eigenlijk heel snel beledigd zijn als hun lieftallige viervoetertje niet aan een baby/kind mag likken