He dames, er is iets wat ik jullie graag wil voorleggen en ben erg benieuwt naar jullie menting! Ik heb 3 vriendinnen, tenminste.......eentje hoor of zie ik nauwlijk, ze zegt vaak ik kom binnenkort een theetje drinken maar we wonen nu een jaar in ons nieuwe huis en ze moet nog steeds komen! De andere hebben we op vakantie leren kennen 3 jaar geleden en we deden vaak leuke dingen, soms samen en soms met de mannen en kinderen erbij, maar nu sinds een half jaartje hoor ik niet veel meer behalve uitnodigingen voor verjaardagen maar er komt niks meer van haar kant! De derde zie ik vaker want onze dochters zitten bij elkaar in de klas, we doen af en toe een bakkie en kletsen gezellig op het schoolplein, verder komt het niet want als het bijvoorbeeld mooi weer is vragen ze hun andere vrienden voor de Bq en er komt nooit iets van hun kant om wat leuks te doen met ons! Over 2 weken gaan we met zen viertjes naar de film en das ook het enige wat we eens in de 4 5 maand doen! Ik zou zo graag een goede vriendin hebben die er voor me is als ik iemand nodig heb buiten mijn man maar ik heb dat gevoel bij geen van drieën, vind dit zo jammer en ben er best vaak verdrietig om maari vind het ook niet leuk dat altijd alles van mijn kant moet komen, stel ik me aan of herkennen jullie het wel een beetje? Thanksss voor het lezen!
snap wel wat je bedoeld maar ik heb juist het tegenovergestelde. hier wil altijd alles en iedereen met mij afspreken, koffiedrinken en winkelen en zelf heb ik daar helemaal niet zon behoefte aan maar ik kan weer moeilijk nee zeggen. ik heb een aantal meiden/vriendinnen waar ik zo af en toe eens wat leuks meedoe, de een wat meer als de ander. hun doen onderling nog veel meer met elkaar maar dat zie ik echt niet zitten en dat weten ze en respecteren ze verder ook gelukkig. verder massa kennissen en idd veel van school. hoe je het omschrijft klinkt het idd of de vriendschappen van 1 kant moet komen ja. iemand die na 1 jaar nog niet naar je nieuwe huis is wezen kijken noem ik geen vriendin. of ze moet in australie wonen. echt tips heb ik niet. misschien zelf spontaan eens een moeder van school vragen voor de koffie of samen bv een activiteit regelen voor school. zo ontstaan ook vaak contacten. of sluit je aan bij een vereniging of sportclub
Ik ken dat gevoel wel Ik had wel wat kennissen maar het verwatert snel Wat ik juist niet wil ik wil juist leuke dingen samen doen En een luisterend oor als dat nodig is Leker kletsen over meiden dingen in voor En tegenspoed Maar ik zie dat gewoon heel weinig om mij heen Iedereen is zo met zich zelf bezig en iedereen heeft het druk Ik vind dit heel jammer van deze tijd
Ik herken dat zeker. Mede door mijn verleden vind ik het sowieso moeilijk om mensen heel dichtbij te laten komen, maar ik mis echt de 'vrouwengesprekken'. Ik heb best wel wat kennissen, oa van school, maar verder dan een keer koffie drinken is het nog niet gekomen.
Inderdaad diegene die na een jaar nog moet komen zie ik ook niet als mijn vriendin meer, kan me er ook vaak aan ergeren dat als ik haar tegenkom en ze zegt dat steeds, dan heb ik echt zoiets jee zeg hou gewoon je mond want je meent er toch niks van, verder zeg ik er nooit iets over want ik wil geen trammelant! Ik word er soms ook heel onzeker van en dan ga ik het bij mezelf zoeken, heel irritant!
Ik ben juist zo een vriendin, die zelf weinig actie onderneemt.. en veel van andere laat afkomen. Mijn vriendinnen moeten ook 9 van de 10 keer even aan me trekken. Maar volgens mij zien ze me daarom niet als mindere vriendin.. en als er wat is, sta ik ook echt voor ze klaar.. ze moeten het alleen wel ff laten weten.. (ik ben geen helderziende en ik voel bijzonder weinig aan, of eigenlijk gewoon niks. Belangrijke data moeten ze er echt ff bij zeggen, dan schrijf ik het op, maar als ze zeggen morgen naar de tandarts, nou dan denk ik daar dus echt niet aan) Ik snap dat nooit zo goed, dat alles op een weegschaal moet.. als jij hoort dat je vriendin gaat bbq, nodig jezelf dan uit?! Of nodig hen een keer uit voor een bbq? en waarom is die vriendin nog niet in je nieuwe huis geweest? dat vind ik ook wel lang..
Ik herken het ook en ben er soms best verdrietig over. Er moet veel van onze kant komen. We nodigen onze vrienden regelmatig uit om bij ons te komen eten, borrel te drinken enz., maar we worden vrijwel nooit eens een keer terug gevraagd. Sinds een half jaar is mijn moeder ernstig ziek en merk ik dat ik het fijn zou vinden om met een vriendin te praten, maar iedereen heeft het druk, geen tijd enzo... Ik hoorde gisteren een campagneslogan van het KWF: Je weet pas wat tijd is, als tijd niet vanzelfsprekend is. Veel mensen zouden hier eens over na moeten denken en wat meer tijd moeten vrij maken voor de dingen die er echt toe doen in het leven. Ik wil niet te zwaar overkomen, maar er zit wel een kern van waarheid in.
Alles hoeft absoluut niet op de weegschaal maar als je elke keer maar weer het initiatief moet nemen dan krijg je daar op een gegeven moment wel genoeg van, ik vind het ook weleens leuk als iemand mij/ons vraagt! Is dat nou zo gek?
Deels herkenbaar. Heb het wel meegemaakt dat alles van mij moet komen. Als dat direct al is is dat niet zo erg want dan heeft die ander minder behoefte, ik vind het nu eenmaal leuk nieuwe mensen te leren kennen. Als het gaat om vriendinnen waar je eerst close mee bent en dan opeens niets meer hoort,in mijn geval omdat ik ging verhuizen, dan vind ik het wel pijnlijk. Dan verwacht je dat de vriendschap zo een afstand wel kan overbruggen na al die jaren dat je elkaar kent en close bent.
Wel herkenbaar hoor. Sinds mijn pubertijd eigenlijk nooit meer een echte vriendin gehad. Ik ben ik die periode verhuisd en dat was te ver weg om contact goed te onderhouden. Met 1 vriendin heb ik nog wel contact maar haar zie ik zo'n 4-5 keer per jaar. Een hartsvriendin is het niet. Verder samen met mijn man wat gezamenlijke kennissen/vrienden maar daar zit niemand bij waar ik een hele sterkte vertrouwensband heb. Sommige dingen zoals nu met zwanger worden moet ik allemaal zelf bedenken, over nadenken, over piekeren. Mijn man is ook niet zo'n dromer en hoe je wel eens met vriendinnen ellenlang kan kletsen over van alles kan ik dat met mijn man niet. Dus ik deel dat dan hier op het forum Maar ja lastig is het soms wel.
Ja nee, is denk ik niet zo gek.. ik kan het lastig inschatten, omdat afspraken bij ons niet echt op vraag/ uitnodiging gaan. Maar meer in overleg Maar als ik aan het BBQ ben en er belt een vriendin, zeg ik ook wel dat iemand welkom is hoor Dat heb je ook niet? Als je gewoon eens belt dat ze dan zegt van oh ga zo meteen dit en dit doen, ga je mee? Ja lastig. Vervelend ook vooral voor jou heb niet echt tips voor je, maar wil je wel heel veel sterkte wensen ermee!
Heel herkenbaar Daarom heb ik ook geen zin om er energie meer in ge steken. Het houd een keer op. Daarom spreek ik ook niet veel meer af en alleen als ik er echt zin in heb. Ik wil me niet in allemaal bochten wringen. Dan zijn er nog genoeg dingen die je alleen kan doen of met familie of gezin.
Ook weer waar, maar af en toe mis je toch best weleens een vrouw tot vrouw gesprek of eens even dom lullen hahaha en zou ik het toch eens zo leuk vinden als er eens iets kwam van de andere kant en van mij maar ja misschien moet ik me er maar bij neer leggen dat het meeste toch van mij moet komen en zo maar de leuke momenten beleven
Het is idd heel jammer dat als jij wel het initiatief neemt dat je nooit terug wordt gevraagd. Het is niet gek dat het je verdrietig maakt. Je zou er eens wat van kunnen zeggen als het ter spraken komt. maar of het je helpt weet ik niet. Misschien wordt het er eenmaal ongemakkelijk onder. Soms krijg je geen antwoorden. maar weet ook niet of je die wel wil. Denk dat je idd nieuwe mensen moet opzoeken. en blijf initiatief nemen, want dat maakt jou juist zo leuk!
Ik ben ook zo'n 'slechte' vriendin. Ik heb 3 kleine kinderen en eigenlijk altijd wel wat te doen. Ik denk wel vaak dat ik iemand moet bellen of appen om wat af te spreken, maar dat vergeet ik dan ook weer zo. En ik vind ze echt allemaal heel lief en als we elkaar zien is het gewoon leuk en gezellig! Dus misschien zijn jouw vriendinnen ook wel zo? Snap wel dat het rot voelt!