Zo beroerd en misselijk

Het rooskleurig inzien is denk ik niet raar hoor. Als je jezelf gezond voelt "vergeet" je hoe heftig de misselijkheid voelt. Je weet het nog wel maar toch ook niet. Pas als je het weer voelt weet je hoe verschrikkelijk ellendig het is. Heel veel sterkte!!

 

Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb wel herkenning Met je verhaal. Ik ben vanaf week 3 tot en met heden (9,5 week) 24/7 kots misselijk geweest (met kokhalzen, zonder echt spugen). Vandaag de 1e dag dat ik niet de hele dag last heb gehad. Vanmorgen viel het mee en begon het pas rond 10 uur. Vanaf die tijd wel weer misselijk tot rond etenstijd maar nu alweer 1,5 uur wat minder. Doodmoe sinds een week of 2, alsof ik de marathon 3x achter elkaar gelopen heb. Ondanks dit alles geniet ik gelukkig wel met volle teugen.

Wellicht langs de huisarts voor andere medicatie?

 

Je kunt nog vragen om primperan of Zofran oid?

Heel veel sterkte hoor. Hoop dat het weg trekt

Persoonlijk heb ik nog nooit genoten tijdens mn zwangerschap. Ik begin met 3,5 week te spugen en blijf de volledige 9 maanden beroerd. Zwanger zijn is een noodzakelijk kwaad .
Genieten begint zodra de bub er is!

 

Heel herkenbaar, hier begon 't een weekje voor k getest had, met 3 weken zoiets en is doorgegaan tot een week of 10, echt 24/7 kotsmisselijk, niet kunnen eten en alleen willen slapen. in week 9 m'n "Piek gehad" waarin ik echt niet van de bank kon komen zo beroerd.. Na de 10e week zakte het gelukkig allemaal wel weer wat en nu ben ik her en der een keer misselijk maar niet 24/7 meer! Hoop voor jou dat 't na het eerste trimester ook een stuk minder is!! K duim iniedergeval voor je!

 

Andere medicatie proberen. Heb je ook last van maagzuur? Dat bleek bij mij ook extra de misselijkheid te triggeren.

Ben bij Nr 1 ook 24/7 zo ziek geweest. Weken kropen voorbij,ik bleef afvallen en eruit zien als een zombie. Voelde mij ook totaal geen stralende zwangere. Ik had een romper onder mijn hoofdkussen gelegd dat als ik het niet meer zag zitten, ik even wat tastbaars had ter motivatie. Maar wat kun je je dan ellendig en eenzaam voelen pfff

 

Hier ook tem vandaag zo ziek ondanks de medicatie die ik voorgeschreven heb gekregen (Primperan en Navalit)! Ben zo aan het uitkijken naar het moment dat de symptomen stilaan afnemen!

 

Gefeliciteerd met jouw zwangerschap!

Ik herken mijzelf ook in jouw verhaal. Ik was vanaf het moment dat ik zwanger was t/m 18 weken zo misselijk dat ik letterlijk een slok water al uit moest spugen. Ben toen ook 10 kilo afgevallen. Heb eerst emesafene gehad, maar toen werd het alleen maar erger. Toen kreeg ik preparan en dat maakte het enigszins wat beter. De misselijkheid bleef, maar hoefde in ieder geval niet meer te overgeven en kon tenminste weer een klein beetje eten. Wat een ellende was het toen, durfde het huis ook echt niet uit want dan kwamen er toch wel weer verschillende momenten dat ik moest overgeven. Op een gegeven moment stopte het spugen gelukkig (rond de 18 weken). Soms met vlagen dat het spugen wel eens terug kwam, maar gelukkig niet meer 24/7. En het gekke is, eenmaal als de kleine er is kun je je helemaal niet meer beseffen hoe je je toentertijd hebt gevoelt. Ik denk dat ik mij dat pas echt weer kan beseffen als ik opnieuw zwanger ben Al had ik laatst wel echt flinke griep, waarbij ik ook met een slok water al moest spugen, waarbij ik dacht: oh ja, zo ellendig voelde ik mij elke dag toen ik zwanger was.

 

Het moeten "genieten" moet je eigenlijk loslaten. Zeker in de eersre maanden vol onzekerheid en kwaaltjes is er weinig te genieten hoor, als je geluk hebt komt dat in t 2e trimester, maar er zijn er ook genoeg die de hele zwangerschap niet kunnen genieten. Voor velen is t afzien. Ik kon me er ook echt zo aan irriteren dat sommige mensen in die beginfase al zeiden probeer er nou van te genieten. Op n gegevrn moment dat "moeten" losgelaten, gaf rust. En het kwam gelukkig na de 12 weken alsnog!