Mijn vriend en ik zijn al een paar jaren erg gek op elkaar, maar één ding levert standaard stress op... De zomervakantie! Daarin zijn we zo verschillend.. Zucht.. Hij vindt vakantie pas vakantie als hij in het buitenland is.. Ik blijf het liefst in Nederland. Hij wil langer weg dan 1 week en ik vind twee weken te lang. Liever ga ik twee keer een week. Ik ben niet echt een vakantieganger. Ben nou eenmaal graag thuis. Vorig jaar is hij met een vriend een verre reis gaan maken. Ik vond het helemaal niks zolang alleen, al gunde ik het hem erg. Nu begint iedereen waar je ook komt weer blij te vragen... En al vakantie plannen? Bij mij begint de stress weer toe te slaan. Wie herkent zich in mijn verhaal ? En vooral hoe lossen jullie het op? Ik lig er nu zelfs wakker van. Straks als er kinderen zijn, wordt dit probleem alleen maar groter vrees ik. Alvast bedankt voor het meedenken!
Geen herkenning. Maar zo te lezen wordt het een weekje buitenland voor jullie en een weekje Nederland.
Hier ook geen herkenning, gelukkig. Ben zelf zo gek op (verre) reizen maken (óók nu gewoon met de kinderen), dat ik betwijfel of ik samen zou kunnen zijn met iemand die liever thuis zit. Maar in jullie geval zijn er twee opties, óf die van Agter....lijkt mij het meest "redelijk". Of je vriend gaat weer op reis met een vriend oid en dan kan jij "lekker" thuis blijven. Ikzelf zou van dat laatste geen probleem maken als jij liever echt nergens heen wilt. Als je hem gaat tegenhouden hierin gaat dat tóch wringen op een gegeven moment, komt de relatie niet ten goede is mijn ervaring!
Hier nog zo 1 die liever naar het buitenland gaat, maar vind daarintegen nederland ook geen probleem. Voor mij hoeft 'op vakantie gaan' niet. Heb hem dus ook al gezegd 'dan ga je toch alleen of met iemand anders' (naar het buitenland) maar dat wou meneer toch niet. Vorig jaar uiteindelijk een weekje centerparcs gedaan. In een relatie is het boter bij de vis doen. Compromissen sluiten als je het ergens nog niet helemaal over eens bent. En dan wel van beide kanten. Een weekje nl en een weekje buitenland lijkt me dan een prima compromis. Of (omdat hij vorig jaar weggeweest is in zn uppie) dit jaar nl voor een weekje (of 2). Het 'vakantie vieren' leek mij ook niks, maar zolang je maar samen bent, maakt het dan echt uit waar je bent?
Dan moet je elkaar tegemoet komen, dus iets zoeken waar je beide tevreden mee bent. 12 dagen naar het buitenland maar dan niet zo ver weg? Gewoon met de auto.
Nee geen herkenning, ik vind vakantie in Nederland echt geen vakantie en mijn man gelukkig ook niet. Wij gaan dit jaar 5 weken naar het buitenland. Maar goed, jullie zullen van elkaar moeten accepteren dat jullie er zo verschillend over denken en elkaar tegemoet moeten komen. Je man elk jaar met een vriend op vakantie laten gaan lijkt me ook geen optie. Het is toch ook een tijd die voor je relatie belangrijk is, even samen tot rust komen. Waarom wil je liever in Nederland blijven? Voor de taal, het eten, of wil je gewoon niet ver van huis? Misschien 10 dagen Ardennen of Duitsland ofzo proberen? Daar ben je heel snel. Ik vind het zo heerlijk om in een totaal andere omgeving te zijn, ik kan me haast niet voorstellen dat je altijd in Nederland wil zijn
Eylem, naast dat is heimwee heb geeft het mij een gevoel van onveiligheid. Dat ik de taal niet spreek, bang dat er wat gebeurt. Ik weet het jullie zullen het vast stom vinden maar toch is het zo... Ik ga binnenkort met iemand praten ( niet alleen hierover) maar ik hoop dat die persoon me ook van die gedachten af kan helpen. Ik weet dat het geven en nemen is in een relatie.. Van te voren wist hij dat ik geen vakantieganger ben , maar nu gaat het toch spanningen geven. Het lijkt soms of ik hier de enige in ben en ook nu merk ik dat mensen zich niet herkennen in mijn verhaal.
Het is goed dat jij nadenkt over waarom je niet graag in het buitenland bent, en je vriend zou er over na moeten denken waarom hij graag in het buitenland is. Mijn man en ik hadden hetzelfde. Hij vond een weekje Texel voldoende, ik ben meer van een rugzak op en op de bonnefooi 4 weken door Libanon trekken. Maar door het met elkaar te hebben over wat je nu eigenlijk echt belangrijk vindt hebben we hele goede compromissen gesloten. Ik wil bijvoorbeeld heel erg graag privacy, ik haat campings, hou van cultuur en wil een gevoel van vrijheid hebben. En goed weer. Hij wil graag zekerheid, dus niet rondtrekken en maar op 1 plek blijven. Dus we huren bv de laatste jaren een huisje in Toscane. Geen buren die 'gezellig' willen barbequen en een wijntje willen drinken, een omgevng waar mijn man zich na een dag of 3 helemaal thuis voelt omdat het een echt huis is dat hij lekker in kan richten, lekker weer. En iedereen blij. Dus: kijk voor jezelf wat jij zoekt (je gaf het al aan) en vraag aan je vriend wat hij nu echt wil in een vakantie. En dan vindt je vanzelf wel een compromis.
Ik zou kiezen voor om en om. De ene keer weekje centerparks in Nederland en het jaar der op bijv. 10 dg naar buitenland.
Ik herken het zeker wel hoor, ben ook liever thuis. Heb altijd al wel heimwee gehad en op vakantie heb ik dat ook. Wil na 2 dagen wel weer naar huis haha. Dat heeft bij mij ook deels te maken met angst. Wat als er wat gebeurt? Wat als we allemaal ziek worden? Wat als de auto het begeeft? Ik kan dan moeilijk relativeren en denken 'dat gebeurt toch niet en als het wel gebeurt zie ik het dan wel weer..' Lastig hè
Ik herken er gelukkig niks in. We vinden het beide leuk om vakantie te vieren in Nederland, maar ook in het buitenland. Omdat we zelf een chalet hebben in het buitenland gaan we daar ieder jaar 2 weken naar toe en proberen daarnaast nog 'n paar dagen in Nederland weg te gaan. In jullie geval zou ik 'n dag of 8 in het buitenland vakantie vieren en de rest in Nederland.
Mijn vader vond (en vindt) vakantie vreselijk, vindt het zonde om zo'n eind te rijden en dan daar het boekje te lezen wat hij thuis in zn luie stoel ook kan lezen Mijn moeder is wel een vakantie liefhebber. Als compromis gingen we dus om het jaar naar het buitenland, het andere jaar bleven we thuis. Toen ik 14 was besloot m'n vader helemaal niet meer te willen, dus gingen mn ma, zus en ik met zn 3tjes
Wijffie dat was vast gek om zonder je vader op vakantie te gaan? Aan de andere kant wist je niet beter uiteindelijk? Het valt mij op dat het toch weinig voorkomt.
Hier zelf geen ervaring als ouder zijnde, maar wel toen ik klein was. Mijn moeder vindt vakanties maar niks en mijn vader heeft het liefste zo veel mogelijk vakantie en dan ook het liefst in het buitenland. Wat wij deden op een gegeven moment: met papa op vakantie gaan (1 weekje hoor, niet langer) en mama bleef thuis. Tja.. het is maar net wat je gewend bent. Wij hadden het altijd naar ons zin en hebben in onze ogen niks gemist. Dus dat kan ook nog.
Niemand lijkt je verhaal te herkennen maar ik denk dat dat komt omdat dit in het vakantie topic staat. Degene die niks met op vakantie gaan hebben zullen dit topic overslaan Ik herken je verhaal niet maar ben zelf wel altijd alles heel erg aan het regelen als we weg gaan, ik sla de landelijke noodnummers op in mijn telefoon en heb de tas vol noodmedicatie (want bestel maar eens diarreeremmers in italie..) Mijn vriend vindt dat geloof ik ook wat overdreven maar laat me daarin wel, uiteindelijk vind hij het dan ook wel weer fijn dat ik de uitgebreide route beschrijving heb uitgeprint of weet wie we moeten bellen met autopech. Misschien helpt het nog om je vakantie bij nederlanders te boeken die in het buitenland iets zijn begonnen, die zijn vaak heel gastvrij en kunnen je helpen wanneer dat nodig is.