Helaas is mijn oma eergister overleden, 7 weken was er nog niks aan de hand maar voelde ze zich niet lekker... het is zo snel gegaan. Ik heb altijd een goede band met haar gehad, kwam er wekelijks en voelde meer als een tweede moeder... ook mijn kinderen waren er vaak, waren gek op mijn oma en zij op hen. Nu dacht mijn man erover om de oudste(5,5 jaar) mee te nemen naar de crematie, ik vind dat niet zo'n goed idee. Mijn oom, tante en opa denken dat ik er goed aan doe om hem mee te nemen... maar ik denk dat ik hem te jong vind. Wat vinden jullie? Waarom wel/waarom niet? Bij wie wel/bij wie niet? En wanneer wel/wanneer niet?
Als het kind ook een plaats in nam in het leven van de overledene, zou ik het meenemen. Ik heb zelf ervaring met het meenemen van jonge kinderen (van mezelf en van mijn schoonfamilie) bij directe familie. Kinderen vinden hun eigen manier voor het afscheid. Het mag er gewoon zijn.
Mijn kinderen zijn naar de crematie van mijn oma geweest toen ze bijna 6 en 3,5 jaar waren. Ze waren dol op haar (en mijn oma op hun) dus ik vond het eigenlijk vanzelfsprekend. Het was heel fijn dat ze erbij waren en voor hun was het goed om afscheid te nemen.
Gecondoleerd met het verlies van je oma. Mijn eigen opa is bijna een jaar geleden overleden. Mijn oudste was toen bijna 7 en mijn jongste 5,5. Voor ons was het geen issue, de kinderen gingen mee en werden overal bij betrokken. De uitvaartonderneemster ging heel fijn met de kinderen om, beantwoordde alle vragen en liet ze helpen. Voor hen maakte het dat het een wat natuurlijker verloop had, opa was niet in een keer weg, maar we hebben er met zijn allen een paar dagen naartoe geleefd. Voor hun rouwproces was dit heel goed denk ik. Zelf heb ik op dezelfde leeftijd ook familieleden verloren en ben hier niet bij betrokken. Mijn opa en overgrootmoeder waren in mijn beleving in een keer weg, ik ben niet naar hun uitvaart geweest.
Gecondoleerd. Ik zou ze wel meenemen, het hoort helaas bij het leven en vaak gaan kinderen hier verrassend goed/luchtig mee om. Toen een van mijn opa’s overleed was ik 6, mijn zusje 4. We vonden het best normaal dat dat kon (dood gaan), gingen er wel allebei anders mee om. Ik wilde bv. niet kijken, mijn zusje wel. Ook de begrafenis zelf vonden we niet raar/eng maar gewoon iets wat gebeurde. Ligt denk ik deels aan het kind en hoe je er zelf mee om gaat. Praat er over, kijk hoe hij reageert en gewoon mee laten doen.
Gecondoleerd. Ik zou het ook aan je kind vragen. Natuurlijk kan hij zich er nog geen voorstelling bij maken, maar ik denk dat sommige kinderen toch weten wat ze willen. Vooraf zou ik met de familie overleggen hoe de begrafenis/crematie vorm gegeven gaat worden. Sommige begrafenissen/crematies zijn naar mijn mening niet geschikt voor kinderen, dan zou ik een andere manier kiezen om afscheid te nemen, maar heel vaak kan een kind er wel bij zijn.
Gecondoleerd. Mijn opa is dit jaar overleden, mijn zoon was toen 2, bijna 3 en ik heb hem meegenomen (kerk, crematie, eten, uitstrooien). Voor mij hoort hij er als achterkleinkind helemaal bij. Familie en ook oma was erg blij dat hij erbij was en hij heeft zich uitstekend gedragen. Ik zou er dus voor kiezen om je zoon mee te nemen. Kun je aangeven waarom je twijfels hebt?
allereerst gecondoleerd met jullie verlies Mijn tante was toen ik klein was overleden en ik had een hele goede band met haar. Ik mocht niet komen naar haar begrafenis en dat heeft me op een op andere manier toch erg pijn gedaan. ( daarmee werd me ook niet echt uitgelegt wat er aan de hand was ) ? Mijn opa is dit jaar maart plotseling in ze slaap overleden ik heb daar nooit echt een goeie band mee gehad maar blijf je opa. Ik heb toen besloten mijn zoontje van 2 niet mee te nemen. Maar meer Omdat hij van zich zelf heel heel druk is en heel veel prikkels moeilijk verwerkt en hij heeft deze overgrootopa ook iets van 4 x gezien. Daarom heb ik toen besloten hem niet mee te nemen. Maar toch wel een klein beetje spijt van. Het was toch ze achterkleinkind
Gecondoleerd! Toen mijn vader overleed was een van onze kinderen ook 5. Hij is meegeweest naar de begrafenis. Dat ging heel goed. Vragen kwamen de dagen erna, maar dat is juist goed. Alles eerlijk beantwoord. Zeker als jouw kinderen regelmatig contact hadden net jouw oma zou ik hem meenemen.
Gecondoleerd! In onze familie is het heel gewoon om kinderen mee te nemen naar afscheid van een geliefde. Ook kinderen willen afscheid nemen. Mijn zoontje is bijna 2, en al 3x mee geweest (moeder van beste vriend, vader beste vriendin en tante van mijn man). Zo went hij ook aan het begrafenis ritueel en als het dan voor hem nog dichterbij komt, is dat al niet meer zo eng/nieuw. Maar bij ons is het dus ook heel normaal, hij is nooit het enige kind. Op de laatste begrafenis liepen bijna 20 kinderen onder de 6 rond . Ik zou hem alleen niet meenemen als het een begrafenis was waar ik vanuit werk naar toe zou moeten zeg maar. Maar bij familie / vrienden wel altijd, of er moet aangegeven worden dat er liever geen kinderen bij mogen zijn. Als je oudste gek op je oma was, dan zou ik hem wel meenemen, zodat ook hij afscheid kan nemen van je oma. Dat kan ook hem helpen om het te verwerken dat oma er niet meer is. Hij is ook al 5,5 dus krijgt er veel van mee. En als zoveel mensen het een goed idee vinden, heeft hij ook steun van alle die mensen. Misschien kun je een oppas achter de hand houden die hem komt halen, mocht het niet gaan? (ik weet niet waar je precies over twijfelt wat niet gaat, maar dat neemt misschien een stukje spanning weg?)
Gecondoleerd. Hier was in de zomer mijn oma heel plotseling overleden. Ze was perfect gezond buiten ouderdomssuiker. Was die dag nog gaan zwemmen en enkele uren later kreeg ze een hersenbloeding. Zoontje zag haar wekelijks en mijn oma is een schat van een mens. Mijn idool. Zoontje is meegegaan naar de begrafenis net zoals haar andere achter achterkleinkinderen en het ging ontzettend goed. Ons manneke wat geen seconde kan stilzitten heeft het super gedaan in de kerk en bij de koffietafel zorgde hij voor een lach op het gezicht bij veel mensen. Het is leuk om te zien dat er door je oma ook nieuw leven op de wereld is. Je kind is afkomstig van je oma en dat is ook gewoon mooi .
Gecondoleerd met het verlies van je oma. Ik zou hem ook meenemen, toen mijn moeder overleed heb ik onze oudste (toen 5) wel meegenomen maar de jongste twee (toen 3 jaar en 4 maanden) niet. Voor de oudste was het goed om erbij te zijn, voor de middelste was het denk ik te overweldigend geweest: ontzettend veel mensen, een lange rouwdienst, teveel gebruiken die hij niet begrijpt maar waar ik wel wilde dat hij zich dan aan zou houden zegmaar. Wat ik wel heel fijn vond, is dat mijn schoonouders erbij waren om een beetje voor onze dochter te zorgen als dat nodig was. Ik vond de begrafenis van mijn moeder zelf zo emotioneel dat ik er niet maximaal voor haar kon zijn als dat nodig was. Uiteindelijk stonden we wel samen naast het graf, en liep ze aan de hand van mijn vader van de begraafplaats af. Dat was een heel betekenisvol moment, ook voor mijn vader. De kinderen horen erbij, zodra ze oud genoeg zijn vind ik het waardevol om zoveel mogelijk als complete familie bij de begrafenis te zijn en elkaar daarmee ook te steunen.
Jeetje wat rot zeg, zo snel overleden. Gecondoleerd. Mijn schoonvader is ong vijf jaar geleden overleden. Hij was zeer geliefd in de familie, elke week kwamen we er op bezoek. Bij de crematie hebben we de oudste dochter, toen 3,5, meegenomen. Ze hebben meegemaakt dat hij ziek werd, steeds zieker en steeds minder kon. Hij heeft thuis opgebaard gelegen en we hebben onze dochters zelf de keuze gegeven of ze hem wilden zien (ja dus). Het hoort bij het leven, de dood, vinden wij. Mijn opa is vorig jaar overleden en toen hebben we onze beide dochters meegenomen. Ik kwam er bijna elke week, soms met en soms zonder kinderen. Voor mij was het niet meer dan logisch ze mee te nemen, afscheid te kunnen nemen. We maken het niet heel erg beladen, ondanks dat er natuurlijk verdriet is als iemand dood is gegaan. Maar je moet zelf doen wat goed voelt. Als je twijfelt of 5,5 te jong is voor een crematie, dan ben ik van mening dat 5,5 niet te jong is. Ik denk dat het juist fijn voor hem is om afscheid van haar te kunnen nemen, net zoals de rest van de familie. Zeker omdat jullie er zo vaak kwamen, dan is het meer 'logisch' dat ze er niet meer is. Overigens, oudste dochter weet nog steeds dingen van de crematie. Ze vindt het heel erg leuk dat zíj erbij is geweest maar zusje niet!
Gecondoleerd. Mijn oma is vorig jaar overleden. Ik heb toen alleen de oudste meegenomen. Ik vond de andere 2 met 4 en 7 nog te jong.
Onze kinderen zijn ook al een paar keer mee gegaan naar een uitvaart. Ze waren 6 en bijna 3 bij de uitvaart van mijn opa. De leeftijd van jouw kinderen als ik het goed heb. Ik vind het erbij horen en ze kunnen een uitvaart soms wat luchtiger maken. Onze jongste vroeg bijvoorbeeld toen ze opa's kist zag, waar zijn voeten lagen. Bij de oma van mijn man wilde de jongste zelf ook kijken hoe oma in de kist lag. Ik ben zelf niet naar de uitvaart van mijn opa geweest (ik was 5). Dat heb ik altijd heel raar gevonden.
Als m’n oma zou overlijden, neem ik m’n kinderen niet mee. We komen daar max 2 keer per jaar. Dus m’n kinderen kennen haar niet echt. (Denk dat het niet lang meer duurt, ze is al 95) Als m’n vader of schoonouders zouden overlijden gaan ze echt wel mee. Dan zou ik ze ook gewoon bij me willen hebben, ze horen gewoon bij mij. Toen ik een jaar of 14 was denk ik, is de oma van m’n neefje en nichtje overleden. Die zagen we regelmatig. Ik ben toen niet naar de uitvaart geweest, niemand heeft gevraagd of ik ook wilde. Achteraf heb ik het heel jammer gevonden dat ik geen afscheid heb kunnen nemen.
Als eerste gecondoleerd met het verlies van je oma. Vorig jaar is mijn vader overleden en ik heb mijn dochter (toen was ze 5) uitgelegd wat ze doen tijdens een uitvaart. Heb haar ook gevraagd of ze opa nog wou zien, maar dat wou ze niet, ook de uitvaart zelf wilde ze niet heen. Ik vond dat prima, ik wou haar niet dwingen. Ze heeft een mooie tekening voor opa gemaakt die mee is gegaan in de kist en een kus gegeven op opa’s foto en zo was het goed voor haar. Sterkte met alles.
Gecondoleerd! Kinderen zien het leven niet zoals wij zien, geboorte en de dood gaan hand in hand. Waarom zou je kinderen wel meenemen naar een geboorte en niet naar de crematie van iemand, zij voelen nog niet wat wij voelen. Dit is juist een mooie gelegenheid om informatie te geven en open te zijn naar je kind, zonder dat het zwaar wordt. Ik vind het lastig uitleggen, zo op platte tekst. Het is ok om blij te zijn, maar ook om angst te hebben of boos te zijn of verdrietig. Een kind kan leren op zijn nivo wat zijn emoties en hoe gaan papa en mama daarmee om? Mama en papa maken ruzie (dat is niet leuk) maar ik zie ze het ook goedmaken, dat zijn allemaal leermomenten. Veel sterkte
Gecondoleerd. Toen mijn kinderen net 3 en 5,5 waren overleed mijn opa. Dochter is mee geweest en het was goed zo. Zoon heb ik niet mee genomen, maar achteraf had ik hem wel mee willen nemen. Hij heeft er heel veel vragen over, zelfs 5 jaar later is hij er nog regelmatig mew bezig.