Hey meiden, Ik vroeg me af of hier meer dames uit het noorden zijn die alleen en zwanger zijn. Het lijkt me leuk met jullie in contact te komen. Ik ben 32, alleen en zwanger. Ik ben in 2009 begonnen te proberen voor een kindje te gaan, samen met mijn inmiddels ex. Het ging moeizaam en toen ik uiteindelijk zwanger was, belazerde hij me. (Of vlak nadat het mis ging, toen kwam ik er in elk geval achter). Daarna heb ik er voor gekozen mijn kinderwens niet te laten voorbijgaan en ben ik er met een donor voor gegaan. Bewust alleen en zwanger dus. Hoewel, ik zou het natuurlijk net als ieder ander het liefst samen hebben gedaan met een geweldige man, maar dat zat er gewoon niet in...
Hi, Ik woon ook in het Noorden, ben 31. Nu is mijn relatie stuk gelopen nadat ik zwanger bleek, we hebben echter nog steeds contact. Het is alleen erg onzeker hoe het nu lopen gaat. Hij vindt het gewoon erg moeilijk. Hij wil wel graag met mij verder maar de zwangerschap komt nogal abrupt. Dus tot zover heb ik alles "alleen" moeten doen. Controles, echo's, meubeltjes en namen uitzoeken. De onzekerheid rondom onze relatie is af en toe killing en dat lijdt de aandacht behoorlijk af. Maar ben zelf erg blij met de kleine en heb goede hoop. Hoe het ook lopen gaat, ik zie het positief in. Maar wat stoer van je dat je er voor gekozen hebt om je kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik hoop dat alles goed gaat tot op heden? Groet Baukje.
Hoi hoi, Ik woon in Leeuwarden dus ook in het noorden, ben wel wat jonger dan jullie (22) maar was tijdens mijn zwangerschap ook alleen, nu een schitterende zoon van bijna 3 maanden oud en ik red het ook prima alleen. Tijdens de zwangerschap is het moeilijker dan als je kindje er eenmaal is (vond ik) want dan heb je afleiding en vergeet je gewoon dat er normaal een vader bij hoort te zijn. Wel heel stoer indd dat je zo bewust kiest om het alleen te doen. echt lef. Heel veel geluk en sterkte!! Voor jou Baukje lijkt het me lastig om zo onzeker te zijn over hoe het lopen gaat. Veel alleenstaande meiden zeiden tegen mij dat ik blij moest zijn dat ik dat gezeur en die onzekerheid niet had. Opzich hadden ze een punt, maar tog bleef ik lang hoop houden, vals achteraf. Alhoewel die hoop je misschien wel oppept op zn tijd. Zoals bij jou. zo heeft alles z'n voor en nadelen. Gelukkig hebben wij allemaal geen last van agressieve stalkende vaders want met die meiden heb ik zo te doen!
He Lieselotje, Wat fijn dat het je nu zo goed vergaat. Er gaat tenslotte niets boven goede tijden . Hier gaat het langzaam aan wat beter. Ik merk toch dat hij er langzaam aan begint te wennen. Dus ik heb goede hoop (maar hou wel een slag om de arm natuurlijk). Gelukkig houden we heel veel van elkaar, denk dat dat wel zijn voordelen heeft. Gelukkig is hij idd niet vervelend (geen stalker of agressie oid) maar gewoon een lieverd die paniek in de benen heeft. Hoe gaat het met jou Annabeth?
hallo, Ik woon in drenthe in Emmen.. En ben 23 jaar en 20 weken en 3 dagen zwanger.. Mijn zwangerschap was niet gepland en een totale verrassing maar des ondanks dat ben ik er nu heel blij mij.. De vader van mijn baby schrok wel eerst en was er ook wel blij mee.. Maar daarna ging hij naar andere mensen luisteren kon je merken dat hij onzekerder werdt en kregen we vaker ruzie.. Hij is vanaf 12 dec naar oosterijk gegaan om te werken (zegt hij).. En nu heeft hij een relatie met zijn bazin en wil hij in mei ( wanneer ik ga bevallen) met haar terug komen en daarna weer naar oosterijk gaan omdat zij 2 bedrijven heeft en die kun je niet zomaar in de steek laten (maar zijn kind blijkbaar wel) het was een erge grote klap en was ook erg boos en verdrietig.. Maar als ik even terug denk heb ik in het begin ook niet veel aan hem gehad.. heb zelf al alle spulletjes gehaald en heb nu ook gelukkig een huisje gevonden.. Ik denk dat het nog wel lastig wordt aangezien ik ook nog een student ben maar voor mijn kindje wil ik er 100 % voor vechten en ben er super blij mee.. Woensdag kom ik te weten wat het wordt en ook of alles goed is en kan niet wachten om mijn baby weer te zien Wat knap als je er zelf voor kiest om een kindje te krijgen.. En ik wens jullie allemaal veel geluk en liefde met jullie kindje Liefs,,
Hoi! Ik ben dan wel geen alleenstaande mama meer maar ik was wel alleen zwanger! Zwangerschap was ongepland en de ''vader'' van mijn dochter wilde er niks van weten. Best pittige momenten gehad in de zwangerschap. Aan de ene kant heb ik zoiets van ik heb het de hele zwangerschap alleen gedaan dus ik weet niet anders. Maar natuurlijk weet ook ik dat het anders hoort te zijn. Mijn moeder was heel begaan met alles, ging mee naar het ziekenhuis, naar de verloskundige, naar echo's en voelde regelmatig aan mijn buik. Maar dat wil je natuurlijk het allerliefst met de vader van je kindje delen. Inmiddels woon ik samen in een mooi huisje met mijn huidige vriend en de kleine. Hier is het helemaal goed gekomen en het gaat met jullie vast net zo! Heb respect voor jullie omdat ik weet hoe pittig het kan zijn!
Hier nog eentje uit het noorden, alleen niet zwanger. Destijds wel de bewuste keuze gemaakt om alleen zwanger te worden. Mijn dochter is nu 2 en hopelijk komt er nog een brusje bij.