Hallo! Ik ben 8 weken zwanger en dit is mijn eerste post hier. Sinds een week ben ik niet te genieten. Ik ben steeds zo boos en opgefokt. Mijn man kan niks goed doen en om het minste of geringste mopper ik. Natuurlijk besef ik me dat dit niet leuk is. Momenteel ben ik even niet zo'n gezellig persoon. Herkennen jullie dit, en wanneer ging dit over bij jullie? Ik doe overigens mijn uiterste best om me in te houden.
Herkenbaar... heb er zelf ook veel last van. Ene moment is alles goed en volgende moment lijk ik wel een heks. Hopen dat het snel over is
Ik herken het helaas ook.. Ik heb er ook gewoon spijt van op het moment dat ik niet zo aardig tegen manlief ben. Maar ik kan dan niet stoppen. Om even later helemaal in tranen sorry te zeggen! Hahaha, zwanger zijn is maar raar!
Ik ben ook zo wisselvallig maar gelukkig heeft mijn man er alle begrip voor Het hoort er echt bij en gaat waarschijnlijk pas over na de bevalling dus je kan je man misschien maar beter voorbereiden
Herkenbaar en gezien mijn situatie niet echt handig. Het enige wat voor mij wel fijn is om te ervaren, is hij ik toch wel assertief kan zijn, haha! Hoop dat het heksen gedrag snel weg is. Voor mijn omgeving, maar ook voor mezelf
Haha mijn man zei tijdens de vorige zwangerschap regelmatig: Niet-zwanger vind ik je toch leuker als wel-zwanger. En ook vandaag kreeg ik alweer geregeld de opmerking: jemig je hormonen zijn weer aan het praten zeker, zwangere?
Haha dit komt me heel bekend voor ,een krengetje ben ik tegen mijn man en dat verdiend hij helemaal niet.en dan wel sorry zeggen dat weer wel En gelukkig begrijpt mijn man het dan . Liefs
Het lijkt gewoon wel alsof ik redenen zit te zoeken om boos te worden. Zo vervelend! Gelukkig zijn er meer mensen die er last van hebben. Dan is mijn man niet de enige haha.
Heel herkenbaar. Mijn vriend moet het ook altijd ontgelden. En dan zegt ie: 'dit hoort zeker weer bij de zwangerschap'. Helaas kan het nog wel even duren.
Hier geen partner waarop ik het kan botvieren en wanneer de papa dus komt praten over de toekomst, maak ik er onder invloed van die horrormonen een zooitje van . Ik ben wel blij dat ik het niet laat gaan ten opzichte van mijn kids. Die komen morgen weer voor een week en tegen hun ben ik nu juist liever en verdraagzamer (mede omdat ik me echt besef wat er voor die 3 gaat veranderen straks. Voel me weleens schuldig...)
Ik heb ook gehad..Leek wel een heks man. Mn dochtertje kon ook al niet veel goed doen..was wel zielig hoor. En ik probeerde ook zo mn best te doen om een paar keer extra tot 10 te tellen, maar dat redde ik gewoon niet altijd. Bij mij is het gelukkig na een weekje weg gegaan..
Zeer herkenbaar, maar niet alleen tegen mijn man hoor, Ik ben tegen iedereen zwaar direct en kortaf, niet heel aardig... Normaal ben ik best een aardig persoon!
Hier 9 maanden lang gehad, h*l en ellende (sorry) . Toen mijn poppie er was, ging het meteen anders, heel raar. Maar tjee wat ben ik blij dat mij schat al geboren is, zwanger zijn qua hormonen is hier een regelrechte nachtmerrie