Kan er niks aan doen ik hoop niet dat ik de enige ben Ik heb echt een rare kwaal . Ik word misselijk van me eigen vriend . Bij me eerste zwangerschap ook gehad en nu weer Ik heb daarbij zowiso een hekel aan mannen ! Ik wil heel de dag vrouwe om me heen hebben !
Hahahahahah sorry.. Maar je bent echt heel grappig.. Niet boos worden.. Vergeet niet dat je hem nodig hebt gehad om nu in deze situatie te mogen zitten he hahahah! Maar ik snap je wel hoor.. ik vond tot een week of 16 dat mijn kerel vreselijk stonk. Zelfs z'n lekker luchtjes kon ik niet verdragen.. Terwijl die van mij echt nooit stinkt! Ik vond hem ook "zeiken" maar ik denk dat dat meer spiegelen was. Sterkte ermee... Arme man.. hihi
Hahahahah.... Ik voel me 50 % van de dag ongelukkig ! Ik snap dat dit raar klinkt moet er zelf ook wel eens om lachu
Haha ik heb dat dus ook! Zijn deo,zijn luchtje,soms aanwezigheid. Ik wil soms echt alleen in bed liggen. Niet dat ik hem niet meer wil hoor! Ik hou super veel van hem!!! Had dit ook bij de vorige zwangerschap. Gelukkig ging het bij mij over toen ik een week of 9 a 10 was. En ik ben nu 6 weken...haha. Voel me wel schuldig naar hem toe..
Hier hetzelfde had het bij de vader van me oudste en nu weer sliepen lang apart zelfs kon zijn geur niet uitstaan.Zwangerschap was ongepland en dat maakte deze keer nog wel erger piemels vond ik al snel vies en als dan lichamelijk contact hadden was het strikt bussiness.. EN ben veel liever met mijn zusje of vriendinnen tweede trimester was het ergste nu gaat steeds wat beter al wil ik toch niey teveel lichamelijk contact knuffelen Enzo bahbah hahha grappig is dat ik wel bewust ben van alles maar het niet kan verandere na de bevalling is het wel weer over nu hopelijk ook en weet wel dat hij echt gek met nadruk gek op me is dat hij dit allemaal slikt maar goed je bent dus niet de enige en ik ook niet vind dat wel fijn om te lezen hoe gek ook
Thank god ... Ik denk ik ben de enige lijp hier Als hij op mijn kussen heeft gelegen na zijn nachtdienst . Nou dan barst de bom hier ! Om de dag het bed verschonen anders ruik ik hem . In me vorige zwangerschap begon dat rond 8 weken tot de 8 maanden . Dus we hebben nog even 😁ik ben ook liever alleen op het moment . Of met me vriendinnen
Fijn dat je er zelf ook om kan lachen, Maar ik snap wel dat je hem niet kan verdragen, hij heeft zijn 'plicht' immers toch gedaan? Wilde eerst zeggen, je bent dan vast zwanger van een jongen, maar gezien je dit bij je eerste zwangerschap ook had en dat je een dochter hebt gaat die vlieger niet op! Hier vindt ik vl ook wel stinken (met name als hij heeft gerookt), en hij snurkt en ademt ook nog heel hard, kauwt heel hard etcetera... het gaat vast over
hahahaha sorry, het is toch wel een beetje grappig Maar ik snap het wel hoor.. Ik vond hem in het begin zo stinken! Vooral als hij knoflook op had kon ik het echt niet opbrengen in het zelfde bed te slapen.. Daarnaast valt me zwanger altijd opeens op dat hij smakt tijdens het eten, dat hij bepaalde geluidjes maakt tijdens het praten enz. enz. Hij werkt me gewoon op mn zenuwen! Ik wil dan ook bezig zijn met baby dingen en alles wat hij zegt wat niet baby gerelateerd is irriteert me gewoon En seks moet ik dan ook niet aan denken, net alsof mn lichaam zegt: maar t is al gelukt hoor! Dat hoeven we niet meer.. Gelukkig gaat het inderdaad met een week of 10-12 weer over anders zou het niet best zijn
Hahahahah het is ook grappig! Tenminste met vriendinnen kan ik erom lache maar het moment daar kan ik wel huilen . Hij loopt alleen maar in de weg zeg maar . En idd ik irriteer me kapot
ihihihih nou vind het niet zo gek eigenlijk bij mijn eigen man hen ik dit niet maar andere mannen moeten een twee drie oprukken en weg wezen , mag ze totaaaaaaal niet , ze staan in de weg , ze stinken , ze praten stom en vind ze net een stelletje onbenullen mijn man stuur ik soms even weg omdat ik hem in de weg vind zitten , als die toch niet mee werkt kan die net zo goed even uit mijn buurt gaan hahah dit is echt hormonaal hoor ,, schaam je er niet voor en vertel je vriend hoe je voelt zodat hij de seintjes op pakt dat die meteen weet en nuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu weg wezen
Dat van die geur herken ik wel! Ik vroeg hem steeds om wat verder weg te gaan zitten omdat ik hem vond stinken. Als ik dan een verbaasde blik kreeg zei ik: sorry schat, het ligt niet aan jou. Ik vind mezelf ook stinken. Maar dat had meer met dat hyperactieve reukvermogen te maken, vreselijk! Ik kon hem wel om me heen hebben, tenminste, op afstand, haha! Na een maand of drie werd dat trouwens helemaal anders. Nu kan ik niet van hem afblijven. 😄 Leuke dingen, die hormonen. Ik hoop voor je dat het snel beter wordt.