Tja het respect is er hoe dan ook nooit geweest anders ga je niet vreemd Wachten tot het kind geboren is vind ik al helemaal geen optie. Het is een beetje dubbel, aan de ene kant heb ik ook zoiets van, partner op de hoogte stellen zodat hij zelf een keuze kan maken, maar aan de andere kant wat als het kindje van hem (partner) is want die kans acht ik echt 90%, en ze kunnen verder gelukkig zijn en scharrel blijft uit beeld waarom partner dan zoveel pijn doen en zijn wereld op zn kop zetten?
Die noodpil heeft zoiezo niet geholpen als je toch zwanger bent? Maar beetje apart verhaal want je zegt dat je niet vreemd wou gaan maar het is wel gebeurt. Dus kans is groot dat het nog vaker gaat gebeuren of heb je geen contact Meer met hem?
Hoewel ik de situatie afkeur wil ik je wel complimenteren met het feit dat je hier nog reageert! Top, meestal hoor je in dit soort situaties niets meer van de topicstarter. Hopelijk gun je je vriend die openheid ook. Om je vraag te beantwoorden: dna test tijdens de zwangerschap kan invasief (bv. vruchtwaterpunctie/vlokkentest) en dat kost een paar honderd euro. Maar daar kleven dus absoluut risico's aan voor je baby. Het kan ook niet invasief middels jouw bloed en wangslijm van de potentiële vader maar dan moet je denken aan minimaal 1500 euro.
Ik weet zelf hoe fout het was, misschien is het daarom dat ik nog reageer. Ik zou zo alles willen terugdraaien zodat dit nooit gebeurt zou zijn.. maar ik ben gewoon bang..
Maar je kunt het niet terugdraaien. En gaat er ook nog eens een nieuw leven aan de situatie toevoegen. Zwanger zijn blijft niet een onzichtbaar, ongrijpbaar iets. Daar komt, als het allemaal goed mag gaan, op een gegeven moment echt een mensje uit. Een mensje dat ook nog eens heel gevoelig is voor sfeer. Veel meer dan 'aanvoelen' kunnen ze in de eerste belangrijke (hechtings-)maanden van het leven namelijk niet. Wat voor start wil je meegeven?
Ik zou juist niet met de billen bloots gaan. Wie is daar nu bij gebaat? Het kind in ieder geval niet. Ben je zeker van je eisprong? Dan is de kans dat het van je vriend is veel groter. Ik zou het er bij laten zitten. Mocht je later geen gelijkenissen zien of juist wel, met die andere, dan kun je altijd nog een dna test doen.
Wat ontzettend egoïstisch gedacht... daarbij denk je toch totaal niet aan het kind of de potentiële vader(s)? Wat is dan de fundering voor je relatie... ben ik even blij dat ik jouw partner niet ben als dit jouw uitgangspunt is in een relatie. (En na ik snap dat jij de TS niet bent maar het feit dat je zo denkt bedoel ik dan ook.)
En dan als het kindje er getint uit komt: oh ja, by the way: ik ben vreemd gegaan en dit kind is dus blijkbaar niet van jou
Nee, het kind is er bij gebaat dat hij/zij opgroeit bij ouders waarvan de één de ander besodemieterd zeker. Lekkere basis. Mijn hemel wat een onzin.
Serieus? Het meest belangrijke dat ik ooit geleerd heb is eerlijkheid. Iedereen maakt fouten, maar die noet direct erkennen zodra je die weet? Ik kán het niet eens.... blijf het bijzonder vinden als mensen dat wel kunnen, zou niet weten hoe. Natuurlijk is het heel moeilijk, maar veter ben je direct eerlijk. Het zal voor altijd blijven knagen, ookal is het kind wel van haar partner.. Sterkte ts. Dapper dat je er wel voor uit komt...
Maar even serieus, stel het kind is wel van haar partner. Ze geeft aan veel spijt te hebben van het slippertje. Dan kan het nu toch beter blijven zoals het is? Hoe is de situatie op dit moment ts?
Lekker veroordelend allemaal. Gelukkig zijn jullie allemaal perfect. Laat haar toch. Het vergt nogal wat ballen om dit bespreekbaar te maken. Ik zou het niet durven. Dus chapeau voor jou TS. Zoals meerderen aangegeven hebben is de enige manier om er achter te komen een dna test te doen. Of je eerlijk tegen je vriend gaat zijn, Is aan jou. Dat is niet aan ons. Enige advies wat ik je zou kunnen geven om te besluiten om het wel of niet te vertellen is: vraag je eens af of jij het zou willen weten als jouw vriend mogelijk een kind verwekt zou hebben bij een ander? Enige mening die ik hierover heb is dat ik vind dat je hem niet in de illusie kunt laten dat hij vader wordt, terwijl er 50% kans is dat het kind van een ander is. Heel veel succes!!
Sorry maar er is een verschil tussen "niet perfect" en "niet perfect". Ik maak wel eens mijn huis niet schoon, ik drink wel eens teveel en ik zeg wel eens lelijke dingen tegen mijn man als mijn hormonen door het dak vliegen en ik grandioos onredelijk ben. Ik ben niet perfect. Maar je man belazeren en het hem niet vertellen terwijl je mogelijk zwanger bent van een andere valt wel onder een andere categorie als "niet perfect". En bespreekbaar maken? Ze maakt het hiet bespreekbaar, ze gooit het alleen anoniem op een forum maar heeft hiet de ballen haar man te vertellen dat het kind wellicht van een ander is. Je had het lef om seks te hebben met een ander, draag dan ook de consequenties en vertel het je man en laat de keuze aan hem of hij bij je wil blijven. Dan neem je je verantwoordelijkheid.
Nou nee ik ben niet perfect. De andere dames ook niet. Maar bij een normaal denkend mens, gaat zo'n verhaal gewoon je verstand te boven. Als je een topic opent, vooral over een onderwerp als dit, kun je verwachten dat je hier reacties op krijgt. Negatieve reacties. Zo simpel is het. Dat je vreemd gaat en niet weet van wie je zwanger bent is één, maar dat je het je partner niet eerlijk wil vertellen omdat je relatie momenteel zo goed is is gewoon vreselijk. Heb echt medelijden met die man, die denkt dat hij straks papa gaat worden wat misschien helemaal niet zo is. Erger kan je je partner niet belazeren in mijn ogen.
Dan nog, achter je computer/telefoon scherm iemand aanvallen vind ik nogal kansloos. Iemand die je niet kent en die om advies vraagt/haar ei kwijt wilt lekker omlaag halen. En dan kun je ervan zeggen wat je wil, iedereen heeft zijn eigen mening maar zij komt hier niet om aangevallen te worden. Ik vind er ook wel wat van, maar wat heeft ts daar aan? Enige wat je kunt doen is haar advies geven en hopen dat zij dat advies aanneemt.
Maargoed, Ik ben hier niet om een strijd aan te gaan of te discussiëren. TS ik hoop van harte dat je het advies van alle dames aan neemt. Wees eerlijk tegen je kerel en doe een DNA test.
Veel spijt van het slippertje? Ze is anders net zo hard weer met diezelfde gast in bed gedoken, een paar dagen later. Dat noem ik geen eenmalig slippertje wat perongeluk gebeurde en waar ik héél veel spijt van heb - dat is bewust met iemand het bed induiken. En daarna je partner belazeren door niet te vertellen dat het zijn kind misschien niet is? Echt, als ik probeer het me nu voor te stellen bij mijn eigen partner - en mijn hart breekt gewoon bij het idee alleen al. Hoe gepijnigd hij zal zijn als het bij de bevalling zijn kind niet is en hij wist van niets. Ik zou zijn leven verwoesten. Hij zou me nooit meer vertrouwen en me haten. En dat mag hij. Want dit zou een van de pijnlijkste dingen zijn die hem ooit zou overkomen. En nooit, nóóit wil ik dat op mijn geweten hebben. Misschien ben ik hard, maar ik heb echt geen goed woord over voor vreemdgaan en al helemaal niet als je hem een zwangerschap lang zou voorliegen.