Wat is de wereld toch oneerlijk verdeeld. Zoveel stellen die dolgraag een kindje willen en bij wie het maar niet wil lukken... en dan zo'n verhaal als dit.... Ongeacht mijn mening hierover denk ik dat het genoeg zegt dat je gynaecoloog hier geen uitsluitsel over kan geven. Hij is de expert en geeft aan dat dat simpelweg niet mogelijk is. DNA is je enige manier om het zeker te weten.
Bah. Als ik voor al die keren dat mijn man me niet begreep na problemen zou vreemdgaan,had ik wel heel het dorp hier kunnen afgaan.
Ik vind ook echt niet dat je kunt wachten tot na de bevalling. Die man is straks dol gelukkig met zijn dochter of zoon. En dan later ineens vertellen dat het misschien niet van hem is. Ik denk zelf dat hij dat ook snel genoeg merkt/ aanvoelt.
Jeetje wat heeft de TS nou aan al die beschuldigende vingers zeg!!!!!! Het is gebeurt en ze vraagt toch niet om onze mening verder? Allemachtig! Ze heeft een miskraam gehad en heeft hier veel verdriet van gehad, hoe durf je dan te zeggen dat andere stellen een kind meer verdienen. Er zijn ook genoeg met kinderen die vervolgens gaan scheiden, ook sneu voor de kinderen en hadden die er dan nooit mogen komen? Achteraf ook niet gegunt? Allemaal perfecte mensen hier blijkbaar. Jammer hoor dat er zo geoordeeld wordt! Leven en laten leven!!! Hele vervelende situatie maar ik vind dat je eerlijk moet zijn. Het is niet anders, je kunt het niet terug draaien.
Waar staat dan dat ze een miskraam heeft gehad? En dan nog. Een miskraam is toch geen excuus hier voor. Zeker niet voor de keuzes achteraf.
Dat staat op de eerste pagina. Ik zeg ook niet dat het een excuus is! Ik zeg alleen dat we niet hoeven te oordelen. Ze vraagt om hulp en daarbij is alleen van belang haar opties aan te dragen. Nou die zijn er wel en ik denk dat ze het eerlijk moet vertellen. Dat zou voor mij mijn enige optie zijn
Een MK is heel verdrietig maar dat rechtvaardigt toch in de verste verte niet om vreemd te gaan....? En je opent een topic, dan krijg je reacties. Ook minder leuke of reacties waar je niet op zit te wachten. Zo werkt dat. En waarom zou je niet mogen oordelen? Vreemdgaan is iets dat ik ten alle tijden afkeur.
Ja ik keur dat ook af maar goed als we daarover willen discussiëren kunnen we beter een poll openen lijkt me en lekker gaan discussiëren. Ik denk niet dat we TS daar nu verder mee helpen.
Maar volgens mij is er geen discussie. Mensen geven hun mening en dat mag op een forum. Het een sluit het ander ook niet uit. Ik heb duidelijk laten merken wat ik er van vind én heb met TS meegedacht en advies gegeven. Dat zij alleen advies vraagt betekent voor mij niet dat ik voor de rest mijn ogen moet sluiten en mijn mond moet houden.
Die miskraam was een paar maanden daarvoor gebeurd, als ik het me goed herinner. Heel verdrietig natuurlijk. Maar als je daarna echt graag een kindje wilt en er voor gaat, is vreemdgaan het domste en meest onverantwoordelijke wat je kunt doen. Edit: verkeerd gelezen, ts ging niet voor een kindje. Maar toch. Ik vind dat die miskraam hier buiten staat.
hoe is het met je ts? Heb je inmiddels iets besproken of besloten niks te zeggen? Wat iedereen ook vind, hoop ik dat het goed gaat met jou en je zwangerschap.
Dat is mooi balen dat het gebeurd is.... Ik ga je niet veroordelen over hoe het gebeurd is, maar persoonlijk vind ik niet dat je een hele zwangerschap een vader kan voorhouden dat hij de papa van het kindje is, en dan dat het na de bevalling opeens niet van hem is. Stel je voor dat jij in een zwangerschap 9 maanden toeleeft naar de geboorte van jouw kindje en dat het dan niet jouw kindje blijkt te zijn. Ik denk dat je dat niemand kan aandoen... Dus je moet of met je billen bloot binnen afzienbare tijd... Of je moet het weg laten halen en faken dat het een miskraam was. En dat zou ik dan in een ander zkh laten doen dan waar je normaal komt, ivm evt ooit vruchtbaarheidsbehandelingen, en dat een arts het niet hardop herhaalt waar jullie beiden bij zijn. Zelf zou ik, theoretisch, voor de laatste oplossing gekozen hebben. Je wilt je relatie echt niet kwijt, dan is dat de enige oplossing. En jij moet dan met de pijn dealen. Ik begrijp dat mijn mening anders is dan de meesten hier, mocht je er verder over willen praten mag je ook PBen.
Ts ik keur het zeer zeker niet goed wat er gebeurd is. Maar het is nu eenmaal gebeurd en je kan het niet terugdraaien. Maar ik denk toch dat je het je vriend moet vertellen. Hij heeft toch recht om te weten wat er gebeurd is. Vooral je nu zwanger bent. Snap best dat je bang bent dat hij bij je weggaat maar dat is dan aan hem. Je kan hem nu niet voor blijven liegen en achteraf is de kleine niet van hem dan heb je de poppen helemaal aan het dansen. Ik weet hoe het is als een partner vreemdgaat en dat is echt niet leuk maar hij heeft het me toen wel eerlijk verteld dat heb ik liever dan helemaal niks weten. Er groeit wel nu iets moois in je buik wat erna alle liefde en aandacht nodig heeft en dan geen gezeik. Hoop natuurlijk voor je dat de kleine van je vriend is maar daar kom je maar op 1 manier achter en dat is een Dna onderzoek laten doen.
In mijn beleving wordt het web van leugens alleen maar groter bij de meeste opties die worden genoemd (met uitzondering van eerlijk vertellen). En de gewetensvraag hierbij is: is dit echt wat je wilt, TS? Goed, het is een behoorlijke puinhoop momenteel. Je hebt een fout gemaakt en de consequenties zijn groter dan die in de meeste gevallen zouden zijn geweest. Haal eens diep adem en zet alle opties eens op een rijtje. Alleen jij kunt deze beslissing nemen. Niemand kan jou namelijk met zekerheid vertellen wie de biologische vader is, en niemand kan voor jou beslissen wat je moet doen. Een eenzame situatie. Veel kracht en wijsheid gewenst!