Ik zit een beetje in een dilemma en wil graag meningen horen van andere.. Ik be er zondag achter gekomen dat ik zwanger ben, verloskundige gebeld en zou waarschijnlijk rond de 4 weken zijn.. Nu heb ik al een aantal dagen enorm last van misselijkheidsvlagen (al voor k zondag getest had) en deze lijken met de dag erger te worden.. Ik heb het hier op m'n werk nogal zwaar mee en denk dat k het daarom beter maar meteen op mijn werk kan vertellen maar eigenlijk vind ik het ook nog veelste vroeg om te vertellen met 4 weken... Zonder eerst een echo ofzo te hebben gehad.. Ik werk echter op. Een kinderopvang op de boerderij en daar heb je helaas genoeg geuren om misselijk van te worden... Mijn vraag.. Wat zouden jullie doen? Tanden bijten en door proberen te gaan of toch vertellen zodat collega's er rekening mee kunnen houden?
Ik had het al bij 5 of 6 weken gezegd en de bazin had het al door. Dus als je zo misselijk bent gaan ze het toch binnenkort doorhebben. Zeggen of niet is dus eigen keuze. Meeste mensen wachten denk ik wel de eerste echo.
Ik zou het zeggen. Misschien ben ik er wel makkelijk in maar mocht het mis gaan kunnen ze er ook voor je zijn Daarbij kan ik ook niet mijn mond houden Bij mijn eerste heb ik het direct op het werk verteld (leidinggevende en directe collega's) i.v.m. agressie op de groep. Hierdoor was het noodzakelijk om op een andere groep te gaan staan. Omdat dat nogal opviel (gecombineerd met een stralend gezicht gedurende de dag) kreeg ik na een paar dagen al vragen van collega's. Bij de 2e had ik me voorgenomen om tot de 1e echo te wachten. Client met agressie had ik niet meer op mijn groep, dus wisselen was niet noodzakelijk. Om 11.00 uur keek mijn collega aan en riep: oh, je bent zwanger!!!" Oké, 1,5 uur vol kunnen houden
Ik heb medicatie gekregen en gezegd dat Ik een maag/darminfectie had opgelopen en even thuis moest blijven. Was heel aannemelijk gezien de werkomgeving
Ik heb t ook meteen gezegd tegen mn leidinggevende en 2 goede collega's. Daarna 2 weken ziekgemeld en daar speculeerden anderen wel over maar dat boeit me niet zo, de rest met 12 wk verteld. Je moet echt naar je lijf luisteren, wat niet gaat, gaat niet. Kan me voorstellen dat die combi zwaar is, ik word normaal al misselijk van boerderijgeuren hihi. En idd, als ze t weten en t gaat mis, kunnen ze er ook voor je zijn en het begrijpen als je er dan even niet bent. Gefwliciteerd trouwens!
Ook ik heb het al vrij vroeg verteld. Wist nog maar 1 week dat ik zwanger was en toen zat ik al bij de huisarts met uitdrogingsverschijnselen. Had me al paar x ziek moeten melden hierdoor en kon niet anders. Werkgever stelde het wel op prijs. Helaas een miskraam gehad en ook nu was mijn leidinggevende erg betrokken. Alleen directe collega’s weten het, niet het hele team.
Ik had me manager ook met 4 weken al verteld dat ik zwanger was omdat hij me een opleiding wilde laten volgen precies in me verlofperiode. Ook enkele collega's wisten het al voor de 5de week.
Hier ook verteld in week 6 van de zwangerschap al. ivm met gevaarlijke stoffen. Dus ik zou het gewoon zeggen. De meesten wachten denk ik tot de termijn echo. Maar doen wat goed voelt!
Ik werk in de thuiszorg en heb vaak genoeg bij cliënten boven t toilet gehangen. Er was geen ontkomen aan, met name de vrouwelijke cliënten hadden al snel door dat ik zwanger was. Dus ook al vroeg verteld.
Ik heb het uiteindelijk wel verteld en er viel een last van me schouders! Collega's en leidinggevende waren erg enthousiast en zijn erg lief voor me! Nu kan ik gewoon aangeven als het even niet gaat en dan word ik meteen overgenomen! Erg fijn!
Ik heb het verteld op dag 2 ivm röntgenstralen, gasnarcose en katten verzorgen op mijn werk. Iedereen was (en is nog steeds) super lief en behulpzaam.
Wij hebben voor tweede kind wederom in iui traject gezeten en dat wisten de directe collega's. Dus heb het met 4 weken meteen gezegd met het verzoek om het wel binnen ons team te houden...maar dat is niet lang gelukt haha. Week erop zei een andere collega enne wat hoor ik ben je zwanger. Maar ik vind het niet zo erg ben ook open geweest over traject enzo. Altijd wel begrip gehad met betrekking tot traject of bekkenklachten