Als ik heel eerlijk ben zou ik nu meteen bij hem weggaan, en die weekjes weg gebruiken om tot rust te komen.. ik ken jouw hele verhaal natuurlijk niet maar ik zou niet zo kunnen leven, met wantrouwen en een man die niet voor mij klaar staat.
Ik lees veel die het hiermee eens zijn, ik niet. Mijn man en ik hadden na een jaar ook even een pauze nodig. We zaten zo op elkaar. Even nadenken over wat we wilden en niet wilden was gewoon nodig. Uiteraard kan het best zijn dat TS besluit dat ze niet meer terug wil maar een pauze in je relatie hoeft gewoon niet het einde te betekenen.
Ben ik het helemaal mee eens, ik krijg het gevoel dat je zelf al echt klaar bent met deze relatie maar gewoon nog niet de knoop durft door te hakken?
Na al jouw topics begrijp ik niet dat je nog bij hem bent. Jullie maken elkaar ongelukkig. Heb lef en kies voor jezelf! Niet blijven plakken.
Ik heb je andere topics toen ook gelezen. Meid lees ze zelf nog eens terug en zet dan de dingen nog even op een rijtje. Ik denk dat in dit geval een time out ook echt het einde is van jullie relatie en eerlijk gezegd denk ik dat dat ook de juiste keuze is. Je bent een word niet gelukkig op deze manier. Ga gezellig naar je moeder en beslis daarna wat je wil doen dat geeft misschien net wat meer ademruimte. Sterkte de komende tijd.
Ik ook, en als ik kijk naar de vorige topics, denk ik eerlijk gezegd dat er sowieso nog maar weinig te redden valt..
Een pauze heeft alleen nut als je zelf nog het idee hebt dat het goed kan komen tussen jullie. Voor zover ik je topics nu gelezen heb, vraag ik me dat wel af en denk ik misschien wel dat je beter af bent zonder hem. Maar goed, das denken met het verstand en als het hart iets heel anders zegt...
Ik zou als ik jou was, alleen al om het feit dat je even n moment voor jezelf en de kleine wilt hebben, mee gaan naar je moeder en even lekker gaan genieten van de rust, van de kleine en van jezelf. En ik weet niet hoe je band is met je moeder en of je het met haar erover kan hebben, maar misschien is dat ook n idee. Ik weet niet hoe zwaar het is om met een verslaafde in een relatie te zitten dus ik kan er weinig over zeggen welke keuze je moet maken mbt de relatie zelf. Wat ik me dan voor mezelf afvraag zou zijn; * wil ik oud worden met hem? * kan ik op deze manier oud worden met hem? Maakt het mij of ons gelukkig om op deze manier verder te gaan. Jij kan misschien alles wel willen en nog zoveel van hem houden, maar als de ander alleen maar van je houd en verder niks kan of wilt dan is je relatie eenrichtingsverkeer en dat werkt niet en dat breekt je op een gegeven moment op. (Ik hoop dat je een beetje snapt wat ik hiermee bedoel ) Igg dikke knuff meis
Het kan helpen om te zien waar jij staat en om te zien of hij jou mist en hij nog toekomst ziet. Het kan ook helpen om al es na te denken ... Stel dat jij er effectief alleen voor komt te staan, waar je dan na een tijd gaat verblijven met je zoontje. Je kan immers nu wel een paar weken bij je ouders terecht. Maar wat als de breuk definitief wordt? Kan je er dan nog steeds terecht, of moet je zelf iets zoeken? En hoe ziet het financiële plaatje er dan uit? Kan je het dan bijvoorbeeld financieel aan om alleen met je kind iets te gaan huren? En blijft hij in beeld (ouderschap delen of bijvoorbeeld dat hij hem 1 weekend op 2 ziet), of komt echt alle zorg voor jullie zoontje bij jou terecht? Mijn ouders zijn vroeger een tijd uit elkaar geweest toen ik een jaar of 12 was. En uiteindelijk terug samen gekomen na 9 maanden. Mijn moeder beklaagt zich dat nu soms wel want na een tijdje is het natuurlijk weer geworden zoals het daarvoor was, maar ze heeft toen beslist om toch door te zetten en heeft geen zin in nog es opnieuw uit elkaar gaan (mijn vader ziet de problemen niet en ziet vooral niet dat hij het probleem is). En sinds wij - de kinderen - uit huis zijn, schijnt ze echt wel een manier te hebben gevonden om het "leefbaar" te houden tussen hen. Perfect kan je het niet noemen en ik heb soms nog een huilende moeder aan de lijn, maar tegelijk is het wel haar keuze om bij hem te blijven.
Even iets heel anders, maar wat maakt het uit dat hij complimenten nodig heeft? Waarom heeft een hond alleen een 'braaf' nodig? Ik neem aan, dat als je hier verteld wat je dwars zit, hij ook genoeg te horen krijgt op een dag wat er niet goed zit in de relatie en waarschijnlijk wat híj allemaal fout doet! Logisch dat hij dan ook een compliment of 100 op een dag nodig heeft als hij wél iets goeds doet. Afkraken is makkelijk, maar als je kan afkraken, moet je ook opbeurend kunnen zijn! Maakt het voor jezelf ook veel makkelijker omdat je dan ook positieve dingen gaat zien
Hmmm sowieso is het goed om er even lekker tussenuit te gaan met je zoontje! Normaal heb ik niet echt een mening, omdat je de situatie niet echt kent, maar na al jou topics begrijp ik eerlijk gezegd niet waar je al die tijd de kracht vandaan hebt gehaald om bij je vriend te blijven..... Kies voor jezelf en jullie zoontje.
Ik weet niet om wat voor verslaving het gaat ? Maar als het een verslaving is wat geld kost , kom je dan niet na de time out terug in een huis waarvan de huur niet is betaald , zijn rekeningen helemaal leeg ? Zit je dan niet met de gebakken peren terwijl je eigenlijk bedenkt dat je toch niet zonder hem kan (dom ja maar aangezien ik ervaring heb met een relatie met iemand met een coke verslaving weet ik dat het nou eenmaal kan gebeuren ). Ik lees dat hij veel p films keek . Ik weet niet of dat ook verslaving was . . Zo een verslaving zou ik nooit kunnen vergeten . Een keertje in de maand ofzo kijken doen veel mannen . Maar er bewust dagen naar opzoek zijn enzo zou mij ook tever gaan . Ik snap dat je daar erg onzeker of bent aangezien ze ook gehersenspoeld worden en een ander ideal beeld krijgen . Is dit ondertussen wel opgelost ? Ik zou zeker voor de time out gaan . Een verslaafde ziet meestal pas in dat het zo langer niet kan als hij alles kwijt is . Ook is het voor jou even om te kijken hoe het jou bevalt en eventueel een begin van een nieuwe start . Succes !!
Geen idee waar ik de kracht vandaan haal maar heb zelf gescheiden ouders wat ik nog steeds verschrikkelijk vindt. Ik zou alles voor mijn zoontje doen maar probeer wel reëel te blijven. Ik zie mij oud worden met degene die mijn vriend was voor de verslaving die is hij nu aan het zoeken ( sorry klinkt een beetje raar) ik ga er lekker even tussenuit en woensdag weer relatie therapie, En over die complimenten, in zijn verslaving tijd gebruikte hij coke als beloningssysteem vandaar dat hij nu constant om complimenten vraagt die eigenlijk niet reëel zijn.
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toe wensen, Ik weet niet of ik al je andere topics heb gelezen maar je moe doen waar jij je goed bij voelt en wat jij de kr dat het beate is voor jou en je kindje!! ...
Soms kan een time out ook goed zijn om juist helder te krijgen wat je wil. Daar en tegen kan het ook bij hem een relapse teweeg brengen en dan word de weg terug, terwijl je dat misschien door de time out wel wil, een stuk moeilijker. Kan het niet andersom, dat hij een paar weken bij zijn ouders gaat zitten? Dan kunnen hun hem een beetje in de gaten houden en sturen, terwijl jij even tot rust komt in je eigen huis?