Jaa, mijn vriend is echt een schat wat dat betreft, ik heb het op het moment lichamelijk best zwaar, snel moe, veel rug en buikpijn, last van bekken. En hij heeft 2 weken geleden de hele badkamer leeggehaald en gepoetst, en afgelopen weekend de hele keuken! Echt heeeeel fijn!
Mijn vriend deed in het begin ook niet veel. Nou hielp hij altijd wel mee met het huishouden, maar echt veel was het niet. Toen ik een week of 9 zwanger was werd ik zo moe dat ik na mijn werk helemaal op was. We hebben toen een goed gesprek gehad. Ik heb hem duidelijk uitgelegd dat ik gewoon heel moe ben en hij even wat meer moet helpen. In de eerste instantie werkte het niet echt, maar nu.... super! Hij zegt zelf van te voren wat hij gaat doen, zodat ik weet daar niet aan te hoeven beginnen. Zo zei hij bv vannochtend dat hij maandag alle ramen gaat lapen en gaat stofzuigen en dweilen. En dan belt hij ook een aantal keer vanuit zijn werk om te controleren of ik niet te veel aan het doen ben. na het eten ruimt hij ook altijd alles op. Heb echt niet te klagen over mijn mannetje
Ik herken veel in jou verhaal hoor... Vooral het gedeelte als hij iets in elkaar moet zetten wat hij leuk vind dan is hij daar uren zoet mee of als een vriend om hulp vraagt dan staat hij ook gelijk klaar... Hij zou dingen nooit uitzichzelf doen, ik moet het tig keer vragen en dan uiteindelijk doet hij het wel... Nu ik volledige bedrust moet houden doet hij wel veel meer in huis, maar ik moet hem altijd zeggen wat er moet gebeuren... Ik dweil zelf altijd elke dag, omdat je echt alles op mijn vloeren ziet, maar mijn man vind dat dan weer niet nodig en doet het 2x in de week.. De badkamer en toilet en keuken gaat hij ook niet echt soppen dus daar zou hij iemand voor inhuren, maar er moet nog steeds iemand komen en we zijn alweer 2 weken verder... :x Dat is wat ik super irritant vind aan mijn man, alles op zijn beloop laten ik moet er weken om zeuren voordat er iets gaat gebeuren.. En dan heb ik het vooral over kleine klusjes wat nog moet gebeuren in mijn huis... Als ik het zelf kon dan had ik alles in een week geregeld, maar bij meneer gaan er echt weken, maanden overheen... Ach ja mannen eigen misschien..?
Tja hoe moeilijk ook, wel fijn te lezen dat ik niet de enige ben bij wie het zo gaat... deze week toch aantal gesprekken gehad en hij heeft deze week toch al best wat meegeholpen. Ook geef ik hem nu idd een tijdslimiet (bijv. gisteren zei ik, voor zondag wil ik graag dat het onkruid uit de tuin weg is, en vandaag zei hij uit zichzelf, morgen ga ik dat even na mijn werk doen, dus hoop ook dat hij dat doet) Tja hopen dat het wat beter blijft gaan nu....en ik idd niet zo hoef te zeuren, maar dat het gewoon na 1 keer vragen gedaan wordt.
nee hoor die van mij ziet dat echt niet, maar dat komt geloof ik ook wel door mezelf, want ik stond gisteren ook gewoon nog te scheppen in de achtertuin. als ik vraag of hij ergens mee wilt helpen, dan doet hij het wel hoor, maar ik vraag het zelf ook niet zo snel. voel me lichamelijk prima dus waarom zou ik??
Geen last van dat hij niks doet. Volgens mij heeft mijn ventje meer last van nesteldrang dan ik. En ik?wat doe ik tegenwoordig?ik sta erbij en kijk ernaar, want ik kan niet zoveel meer vanwege bekkenpijn...
Jemigdepemig, ik geloof dat ik wel enorme mazzel heb. Mijn vriend helpt altijd in het huishouden. Ook voordat ik zwanger werd. Misschien scheelt het omdat we voor we elkaar kenden allebei een tijd alleen hebben gewoond, maar hij vindt het (en ik ook) doodnormaal. We werken beiden, we doen ook beiden het huishouden. Hoef nooit iets te vragen, hij signaleert zelf prima wat er gedaan moet worden. En nu mag ik nagenoeg niks meer doen - ook veel last van bekkenpijn en pijn in liezen/banden: terwijl ik met verlof ben en hij fulltime werkt, pakt hij het huishouden en alle klusjes er ook bij alsof het niets is.