Beste meiden, Zoals misschien een aantal weten hebben wij na 6 vreselijk zenuwslopende maanden eindelijk gehoord dat we toch met ICSI mogen beginnen en de vreugde was enorm. Kans was namelijk erg klein zoals de androloog ons melden. Nu de eerste vreugde een beetje is bezonken komen de vragen/ angsten omtrent de behandeling! Zo lang verlang en hoop je erop en nu kan het gewoon en komen de angsten als ik bv het stukje van deze site lees over ICSI! Nu wilde ik vragen hoe andere dat hebben ervaren. Ik weet kan bij IVF/ICSI in het verleden teruglezen maar ben benieuwd of de ervaringen na een tijdje toch niet anders aanvoelen dan tijdens de behandeling! Angsten zijn met name de mogelijkheid op verhoogde kans op kanker bij de vrouwen door hormoongebruik en aanprikken?Hoe denken jullie hierover? En voor het kind dat hopelijk mag ontstaan door het prikken in de eicelwand? Soms probeer ik te relativeren aangezien de behandelingen worden uitgevoerd en dat dat een proces is wat nauwlettend in de gaten wordt gehouden maar ben benieuwd of ik de enige hierin ben met zorgen? Ik wil niet als een zeur worden ervaren maar zoek misschien naar wat geruststelling bij andere die mij zijn voorgegaan! Liefs Nina
@ Hoi....er is een hele topic over IVF/ICSI. Misschien vind je daar al je antwoorden. En anders gewoon vragen! Liefs en veel suc6! Marjo
Lieve Nina, Wij zijn zwanger door IVF ICSI. De angsten die jij noemt herken ik helemaal niet ... Ik ben van mening dat als ze in Nederland beginnen en doorgaan met zulke behandelingen dat er grondig onderzoek is gedaan. Ik heb daar dus niet bij stilgestaan. Wel bij het stukje ICSI...maarja...als je geen keus hebt... De behandeling opzich, die gaf mij wel slapeloze nachten en om eerlijk te zijn viel het me mee (bij de horror die ik me had voorgesteld) maar er zijn er ook zeker die na 1x zeggen: nooit weer! Dat is dus ontzettend persoonlijk, net zoals alle andere meningen en ervaringen. Je mag me verder ALLES vragen! Ik weet nog hoe dankbaar ik was met fora als dit! Heel veel succes! Elmo
dankjewel Elmo, Er komt nu even ineens veel op je pad! Heel dubbel want ik kan letterlijk niet wachten tot we eindelijk na 2 jaar een echte kans krijgen, maar ziekenhuisbezoeken, hormonen, puncties, kansberekeningen en iedereen die wel iets weet te vertellen over de wetenschappelijke kant maakt me onrustig! Ik ga me gewoon even lekker opladen voor onze eerste poging en nog even genieten van onze eerste mijlpaal: genoeg zaadjes voor ICSI! Fijn om te lezen dat het jou is meegvallen! Had je bv bijwerkingen van de hormonen? En het andere spannende moment de punctie.....deed het erg veel pijn of was het wel te dragen! liefs Nina
Nina: alles komt ineens op je af.......Laat het rustig op je inwerken...Het raakt heel snel erg vertrouwd allemaal en je gaat er vanzelf inmee. Over een punctie kan ik je nog niks zeggen, over de hormonen wel.... Ik heb er tot nog toe nauwelijks klachten van en ben toch al weer 32 dagen aan het spuiten... Buiten dat ik af en toe erg moe ben heb ik nergens klachten van.. Voel me echt goed verder! Succes meid!
dan hoop ik dat ik op jou lijk, hihihihi! Ik las net vrijdag punctie voor jou...spannend meid ik duim voor je! Liefs nina
He nina, Het is toch hardstikke logisch dat je vragen hebt! Maar ik las dat je half september een info-avond hebt, en al je vragen zullen beantwoord worden. Zoals Elmo en Hannah al zeiden, iedereen is anders en de ervaring dus ook. Maar ik kan me ook aansluiten bij Hannah het is mij echt 100% meegevallen en de punctie ook! Laat alles lekker op je af komen................ Dikke knuffel, Schaapje
Van de hormonen had ik wisselende bijwerkingen. De hormonen van de eigen cyclus behandelingen maakte me best wel een hormonstertje De laatste IVF poging ging eigenlijk heel erg goed. Wel had ik last van overstimulatie maar dat is gelukkig allemaal goedgegaan. De puncties waren in mijn geval ook super goed te doen! Probeer het op je af te laten komen...al valt het niet mee :-D Elmo