Hallo! Ik wil dus weer graag zwanger worden, maar mijn vriend is beetje nuchter en leeft zijn leventje zeg maar, ik moet er mee aan komen zetten! Echt van hey, kom ik wil zwanger worden hahaha (hij wilt natuurlijk ook wel, maar ik moet actie ondernemen anders is het alweer paar jaar verder zeg maar) Ben ik de enigste met zon vent of zijn er meer van zulke mannen? hahaha Beetje jammer soms, maargoed aan de andere kant maakt het ook niet zo veel uit natuurlijk. Groetjes, Mandy 8)
nou die van mij is niet zo, het kwam van hem... toen we aan het klussen waren zei hij ineens zullen we een kindje maken (hihi) ik dacht dat het een grapje was, maar hij meende het, en toen de strip op was gestopt en dat was 27 okt
uhmmm dat weet ik eigenlijk niet meer zo goed :S ik denk van mij we wilden al heel snel kinderen maar echt van : nu gaan we dr voor kwam door mij, hij vond het allang best
Bij mij was het toch echt mijn man. Toen ik er echt nog niet aan toe was vroeg hij of ik wel zeker wist of ik kinderen wilde. En toen hij hoorde dat ik toch echt eerst wilde trouwen vroeg hij me kort daarna ten huwelijk. Daarna was het voor hem dan ook zo klaar als een klontje dat ik direct met de pil zou stoppen... gelukkig was ik er toen ook aan toe haha, was gelijk de eerste maand raak! Als de kinderen van mijn vriendin kwamen slapen kon hij ook af en toe een kwartier naar ze kijken als ze sliepen of als ik een beetje moe was ging hij dan de hele dag op sleeptouw met ze. Ja ja, die van mij is er echt aan toe om vader te worden hihi.
van hem! het begon met een grap... maar hij meenden het serieus... ik moet zeggen ik wou ook heel graag met hem nu hebben we 3 kids voor de 4 den bezig hahaha wel de laatste nu
Nou wij willen dus ook allebei, we hebben grote kinderwens, maar wanneer er nou echt actie moet worden ondernomen moet van mij komen. Soms wel een beetje jammer (ugh) maarja, zo is mijn man. Netzoals als ik zwanger ben, dan issie wel heel blij, maar dat zie je soms niet want hij leeft gwoon normaal door zeg maar, hahaha.
Hier ook mijn man. Tijdens het eten kwam die ineens met het nieuws dat ie graag papa wilde worden. verslikte me meteen in een stukje aardappel van de schrik. Maar toen ik er even over na had gedacht, kwam ik al snel tot de conclusie dat ik het toch ook wel heel graag wilde. Mijn man riep sowieso altijd al voor mijn 30ste wil ik papa zijn, dat gaat jammer genoeg niet meer lukken, maar weet zeker dat het er nog wel aan zit te komen.
we hadden het er al heel veel over gehad! en de hele tijd van elkaar vragen hoe wij dat dan met kinderen zouden doen. op een gegeven moment zei ik dat ik wel aan kinderen toe was, maar mijn man lief nog niet. na een half jaar kwam die bij me en vroeg hij of ik ng steeds zo dol graag kinderen wou. ik zei ja natuurlijk maar alleen als jij er ook aan toe bent. hij zei dat ben ik ik wil graag iets van ons samen wat echt van jou en mij is. lijkt me echt geweldig. dus ben toen gelijk gestopt met de pil. mei 2007 en ben vanaf jan 2009 zwanger. en we zijn echt giga blij. ik denk dat het vanzelf komt bij je vriend. maar zeker aangeven zou ik het wel hahhaa liefs
Ik had nooit een kinderwens voor ik mijn vriend ontmoette. Ik was er eerder aan toe (zie mijn leeftijd, rammelende eierstokken, enz) dan hij, maar vanwege mijn werk kon het ook niet eerder dan dat we het nu hebben gedaan. Van september vorig jaar tot januari zat ik in de VS voor een project. Voor ik er heen ging heb ik EEN duidelijk gesprek gehad, waarin ik gewoon bij hem neer heb gelegd wat ik er van vond, zonder een vraag te stellen. Ik heb hem gezegd dat ik er klaar voor was en dat ik hoopte dat hij er over wilde nadenken. Ik ben natuurlijk een tijd van huis geweest en heb erg mijn best gedaan om er niet meer over te beginnen. Hij is mij komen ophalen toen ik klaar was met het project, en heeft me daar ten huwelijk gevraagd. We gaan in september trouwen, en zijn sinds een maand (1e ronde) bezig met het proberen te krijgen van onze eerste bengel. Vriendinnen die een partner hebben die er nog niet aan toe is, adviseer ik eigenlijk om het er niet te vaak over te hebben (je wilt toch dat hij het ook echt ZELF wil), maar wel om een keer goed duidelijk te maken dat de wens er is. Soms gaat het om het planten van een zaadje, zeg maar
Ik was de eerste die het echt zag zitten. Op mijn 25ste of zo... Toen waren we 2 jaar samen en woonden we ook al samen. Ik heb het toen met hem erover gehad dat ik graag mijn eerste kindje zou krijgen ten laatste in het jaar datik 27 was en dat ik voor mijn 30 "al" mijn kindjes wil gehad hebben. De eerste is geboren toen ik net 27 was en nu zijn we bezig met de tweede (en ik word er 29) Groetjes
We hadden het er wel een paar keer over gehad en wisten dat we het allebei wilden, maar nog niet. Toen trouwden we in juni en nog steeds niet zoiets van... JA NU! Een tijdje daarna zei ik: Toch wel leuk, zo'n kleintje en toen zei mijn man: Nou, dan gaan we er aan het einde van het jaar toch voor... We hebben het er daarna nog een paar keer over gehad en wilden het allebei steeds meer en meer... Eind oktober ben ik gestopt met de pil.
Ik begon er 2 jaar terug al over.. heb altijd een sterke kinderwens gehad, maar mannetje was er nog niet klaar voor. Wel kwam het onderwerp vaak ter sprake, maar weinig actie van zijn kant. In augustus vorig jaar heeft ie me mee genomen naar een hotelletje en daar gezegd dat hij graag voor een beebje wilde gaan. Ik was helemaal in de wolken. Heb mn pilstrip afgemaakt en was in september pilvrij. Nu duimen dat het snel raak is!!
In dezomer van 2008 hebben wij samen op een terrasje besloten dat we er nog niet klaar voor waren en het in de zomer van 2009 nog eens gingen bekijken. Was echt een opluchting om dat uit te spreken toen. Mijn man had toen ook wel toegegeven als ik het graag had gewild, maar eerlijk gezegd was hij er nog niet aan toe. Ik gelukkig ook niet. Ik ben in november wel gestopt met de pil omdat ik er genoeg van had, al die hormonen in mijn lijf. Dit leidde in februari tot lichte paniek, want ik kwam erachter (door te googelen) dat we de avond ervoor met ons dronken hoofd precies in mijn vruchtbare periode hadden geklust. Mijn man zei meteen, als het zo is, is het zo. Een paar dagen later zei hij dat hij er ook wel klaar voor was. Dit bracht iets bij mij teweeg wat ik niet had verwacht. Ik was ook meteen om. En hoewel ik die maand niet zwanger was zijn we vanaf die maand het actief aan het proberen. Hoewel ik het nog steeds wel een beetje eng vind, gaan we er wel vol voor. Ben inmiddels ook wel 31 en kan ook niks meer verzinnen waardoor ik er niet aan toe zou zijn. Maar tegelijk kan ik niet wachten en vind ik het ook wel eng... Gekke ik!
Eigenlijk allebei wel. Ik heb zelf al een sterke kinderwens sinds ik heel jong ben, maar toen stopte ik het altijd diep weg. Totdat ik net een maandje samenwoonde met mijn vriend en zwanger bleek. We hadden het er toevallig wel al over gehad (voor we erachter kwamen) dat we wel allebei erg graag wilden. Dus het was wel een aangename verrassing. Helaas eindigde deze zwangerschap in een miskraam. Maar het was meteen duidelijk dat we de pil aan de kant lieten liggen. Wel merkte ik altijd dat de wens bij mij groter was dan bij hem. Hij wilde wel, maar had meer zoiets van 'ik vind het wel best'. Pas toen zijn tweelingbroer papa geworden was begon het toch ook wel heel erg te kriebelen. Inmiddels zijn we alweer 3,5 jaar verder en is bij ons beide de wens zo ontzettend groot. Gelukkig kunnen we elkaar hierdoor goed steunen. En maar hopen dat het een keertje raak mag zijn...
ik ben er over begonnen. Mijn vriend wist vooraf al wel dat ik niet te lang wilde wachten en wilde zelf ook graag kinderen, maar ik denk dat als ik er niet over begonnen was dat hij een jaar of misschien 2 later ook niet erg had gevonden.. Nu is hij overigens de beste pappa die onze zoon zich kan wensen!
Ik , ik wou zoiezo niet lang wachten omdat ik DES dochter ben en had iets van als t niet gaat ben ik jong genoeg voor de medische molen maar zwanger worden leek totaal geen probleem gelukkig.
Sinds vorig jaar eigenlijk mijn man. We hadden het er natuurlijk wel over gehad op welke leeftijd je het graag zou willen. Maar toch hadden we allebij zoiets van eerst nog even met zijn 2e genieten. Nu begint het bij ons beide toch steeds meer te kriebelen en gaan we dit jaar beginnen en hopen het dan snel raak is.
allebei willen we het graag als ik er mee moet komen en hij twijfeld of kijkt je raar aan moet je er ook niet aan beginnen vind ik
Bij mijn eerste begon ik erover en heb ik gewacht tot mijn vriend er ook aan toe was. ( Wat toch best snel ging). En bij de tweede zwangerschaps wens begon hij er ineens over en had ik iets van .. ojee nu al.. maardat ging al snel over in, Jaah! Ik vind het wel fijn als de man er mee komt, vrouwen zijn er naar mijn idee (ik dan ) toch sneller aan toe en hebben er ook al langer en meer over nagedacht. Het is nu al even geleden dat we zeiden dat we een tweede wilden en helaas nog geen beebje op komst, dus nu zijn we er heeelemaaaal aan toe!