Pfff wat een mindfuck hebben we weer... 22 mei had ik mn laatste menstruatie, ik had een rare cyclus deze keer, rommelige LH testen, uiteindelijk maar gestopt met testen. Ik had het vermoeden dat mijn eisprong al geweest was, dus onveilige sex gehad. Uiteindelijk een licht positieve test gehad op 20 juni (vergelijkbaar met 9 DPO van eerdere zwangerschappen), terwijl ik volgens normaal ritme 17 juni ongesteld had moeten worden. Afgelopen woensdag voor de 1e echo, 7+3 zou ik moeten zijn op basis van mn laatste menstruatie. Er was alleen een lege vruchtzak te zien. Ik werd dus doorgestuurd naar de gynaecoloog. Daar had ik vandaag de afspraak en daar werd een vruchtje van ongeveer 5 weken gezien. De gynaecoloog heeft ook naar de echobeelden van de verloskundige gekeken en bevestigd dat dit goede beelden zijn en er idd geen vruchtje was toen. Waar ik dus verwachtte vandaag een bevestiging van slecht nieuws te krijgen en medicijnen mee te krijgen om de miskraam op te wekken moet ik nu eerst nog weer over een week terugkomen. Wel met de mededeling dat het alsnog mis kan zijn en ze die kans groter inschatten dan dat het alsnog goed zit, maar ze geven nu absoluut nog niets mee. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Ik voel me in een soort vacuüm van emoties, hoop en wanhoop.
Was er een kloppend hartje aanwezig op de 2e echo? Stel dat je op zijn vroegst op 20 juni 7 dpo was, dan was je gisteren 7 weken precies en dan moet je echt meer zien dan een vruchtje wat maar 5 weken groot is. Ik duim dat er een diapauze heeft plaatsgevonden, maar al met al ziet het er niet perfect uit.
Nee, geen hartje nog. Ik ga ook uit van een miskraam hoor. Maar de gynaecoloog was nog niet overtuigd. Vooral omdat er bij de 1e echo echt geen vruchtje was (met goede apparatuur inwendig) en nu bij de 2e echo wel. Als er volgende week geen hartje zit is ook zij overtuigd dat het niks meer wordt en wil ze wel medicatie meegeven. Die week kan ik ook wel afwachten nog, al vind ik de onzekerheid zwaar.
Helaas herkenbaar. Bij mij was het een teken dat het niet goed zat. Er gebeurde wel steeds wat qua groei maar net te weinig en te klein voor termijn. In 8 dagen groei van 5 dagen etc. hopelijk idd een diapauze en vandaag een mooie echo. Heel veel succes!
En hoe lang hebben ze dat aangekeken? Dat is eigenlijk mn grootste angst in dezen... dat het nu goed lijkt en over een paar weken toch mis is.
Dank jullie wel verder @Vero0504, @Madelie en @Amarens.... Onbezorgd zullen we helaas nooit (meer) zijn na onze voorgeschiedenis, maar ik zou mezelf wel 1 keer een zwangerschap zonder gekke dingen gunnen. (Nr 1 CHD, nr 2 eerst extreem groot, toen ineens klein en met 37+0 klein geboren nadat de vliezen met 36+4 braken).
Ja hoe fijn zou dat zijn, misschien niet onbezorgd maar wel een keer ongecompliceerd! Dat gun ik je ook en mijn duimen draaien voor goed nieuws vandaag. Succes!
Hoewel het vruchtje welweer gegroeid was was het minder gegroeid dan had gemoeten in deze periode en was er geen hartactie. Ook waren er wat stolsels te zien, dus ik heb medicatie gekregen om de miskraam op te wekken. Ergens ben ik er wel verdrietig van, maar ook wel opgelucht. Ik denk dat als er nu een hartje te zien was geweest dat ik dan de hele rest van de zwangerschap elke dag bang zou zijn geweest dat t toch mis zou gaan.
Wat verdrietig, natuurlijk hoop je dan toch nog op goed nieuws. Ondanks dat je met deze uitkomst rekening had gehouden. En nu is het duidelijk. Veel sterkte gewenst, hopelijk gaat het met de medicatie vlot en ongecompliceerd. Virtual hug!
@Eevie82, ik reageer goed op de Misoprostol, dus hopelijk nu ook weer (zowel bij Mason als bij Timothy heb ik Misoprostol gehad om op te wekken/intenser te maken). Dank voor de rest met de sterkte wensen. Het is voor mij echt wel oké nu. Ik zei al tegen de verloskundige net aan de telefoon... ik gun mezelf nog 1 zwangerschap zonder gekke dingen en complicaties. Toen zei ze ook; ik gun iedereen dat, maar jou een beetje meer....