http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/434587/2doc.html Wie heeft deze al gezien? Ik zelf nog niet maar ga wel deze week een (rustig) moment zoeken om het te kijken. Dit is precies mijn verhaal...
Heftige documentaire maar met een mooi einde. Denk wel dat het oud zeer op kan rakelen. Ik zat er al bij te janken en heb dit zelf niet meegemaakt.
Ik ga het zeker niet droog houden maar ik heb het soms nodig om alles weer "op te rakelen", hoe heftig ook...
Ik heb het gezien en aan 1 stuk door gehuild.Het is niet eerlijk dat die babys er niet mogen zijn.Voor jou heel veel sterkte gewenst!
Ik ben ook mijn kindje verloren. Heb de docu gezien, herkenbaar, confronterend maar mooi. Wat ik heftig vond was het moment dat de vader zijn dochtertje vasthield.. exact dezelfde emotie was van zijn gezicht af te lezen als bij mijn man toen hij ons zoontje vast hield. Ze keken met dezelfde blik. Dat zijn zon herkenbare dingen.. je kent het gevoel wat ze dan voelen.
Ik heb hem ondertussen ook gezien. Ik vond het "fijn" om te zien, die herkenning, dat je dus niet alleen hier in bent ( dat weet ik natuurlijk wel). Ik vond het meevallen in de zin dat het pas begon toen het kindje al geboren was. Ikzelf heb nl echt een trauma van dat moment dat ze het me vertelden, er is geen hartslag... dat stukje "miste" ik dus in de film en het was daarom voor mij minder heftig dan ik had verwacht. Erg lief stel, zo lief die vader idd met zijn dochtertje... het grafje... herkenbaar die voetjes met dat losse huidje...
Integere documentaire. Raakte mij enorm. Vond het bijzonder om te zien hoe de mannen die hun kindje hadden verloren samen praten. Vond de scène dat ze zich klaar maakte voor het feest zo binnenkomen. Aan alles zag je gewoon: waarom zou ik feesten? Even een verloren hoopje mens met ziel onder arm. Dat deed mij zeer. Bij het einde brulde ik helemaal. Voor alle dames hier die dezelfde ervaring hebben: mijn hart huilt voor jullie. Zit nu zelf in een miskraam en god wat doet het een pijn. Kan mij niet voorstellen hoe het is als je zoveel verder bent in de zwangerschap en dan écht moet bevallen, wetende dat je kind niet z'n eerste teug ademt neemt. Mijn hart breekt voor jullie
Ik wil hem hele graag zien, al ben ik wel een beetje bang voor wat het naar boven gat brengen. Zeker nu ik weer zwanger ben en er zel nog niet helemaal relaxt in sta.