@RoseMurphy wat lastig met het eten. Maar wel lekker dat ie goed slaapt! D heeft krentenbaard. We hebben maandag zalf gekregen maar dinsdag zagen we dat het was uitgebreid. Gelukkig konden we woensdagochtend bij de huisarts terecht, die wilde het even beoordelen. Antibiotica voorgeschreven gekregen, maar wat een ramp Ze vind het vies en zodra ze me ziet aankomen peert ze ‘m gauw Gaat ze zich verstoppen of met der hoofd in de bank liggen Tis een heel avontuur om het er in te krijgen Maar we zien gelukkig verbetering. ze gaat steeds meer lopen en begint echt een karaktertje te krijgen. Zo leuk om te zien
Ik weet niet of er nog volgers zijn hier…? hoe zijn jullie de jaarwisseling door gekomen? Kindjes lekker doorgeslapen of onrustig? de oudste (5) is voor het eerst mee naar buiten geweest om 12 uur, tot ze de herrie toch echt teveel vond. En M schrok even van het eerste geluid, is toen gaan draaien en verder slapen. Ze slaapt ook zo makkelijk, heerlijk is dat. Behalve een tijde terug, toen haar tandjes/kiezen zo aan het rommelen waren. ze heeft nu weer oorontsteking, heeft ze in november ook al gehad. Ik ken het niet van mezelf en L ook nooit last van gehad. Maar wat is dat vreselijk sneu zeg! Gelukkig slaapt ze wel nog bijna even goed als anders, laag het maar weer snel over gaan. Ik had voor de kerst een nieuwe jurkje op de gok gekocht, want ze was thuis bij papa toen ik erlangs liep. Maar toen we die aandeden bleek hij eigenlijk al te klein… viel waarschijnlijk wel wat kleiner, want was maat 86, en dat droeg ze nog gewoon. Merk nu dat het toch steeds meer 92 en minder 86 aan het worden is. Begin januari was ze ook gemeten op 83 cm en 11,5 kg… dus ook wel logisch dan. Ze loopt ook steeds meer los, maar kruipt vaak toch liever. En wat ze nog het allerliefste doet is ‘lopen’ op haar knieën! Dat vind ik zo’n komisch gezicht. en wat kinderwens betreft… ik zou heel graag nu bezig zijn met een derde. Maar mijn vriend wilt nog steeds geen derde. Ik hou hoop, maar denk niet dat hij gaat omslaan. En dat vind ik echt vreselijk moeilijk, omdat ik altijd al 3 kinderen gewild heb en ik stiekem toch ook wel benieuwd ben hoe het zal zijn om een klein ventje te hebben. Hoewel nog een meid ook super leuk zou zijn natuurlijk. Ik hoop dus gewoon dat hij toch nog van gedachten veranderd… iemand een idee of en hoe dat lukt? Of als hij niet van gedachten veranderd, hoe ik me daarbij neer kan leggen? hij vind het vooral te druk (we hebben pittige dametjes), is bang dat we het financieel niet aankunnen (hij is gewend dat die altijd alles kreeg vs ik uit een gezin van 4 kinderen, waar nee iets vaker voorkwam) En verder vind hij het ‘gewoon goed zo’ En is hij volgens mij ook bang voor complicaties in zwangerschap/bij het kind. Ik had wel een zware zwangerschap met misselijkheid enzo, een niet perfecte bevalling… maar als ik het aandurf, waarom hij dan niet?