Mijn kind vindt mij niet leuk

Discussie in 'De mama's' gestart door RobinBird, 13 jul 2022.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    Oke ik heb lang getwijfeld om dit topic te plaatsen, maar ik doe het nu toch maar want mijn emoties zitten aardig hoog.

    Mijn eerste kind, een dochter van bijna 3, heeft een zeer sterke voorkeur voor haar papa. Op zich vind ik dat logisch, leuk, belangrijk dat ze zo een goede band met elkaar hebben. Logisch ook dat het zo gegroeid is, want het afgelopen jaar heb ik door zwangerschap en nu de zorg voor een pasgeboren baby, veel minder met haar gedaan dan haar vader. Daarbij is haar vader onuitputtelijk qua energie en drukke spelletjes doen met haar en heb ik dat gewoon minder. Maar inmiddels voel ik me dagelijks gekwetst hierdoor. En dat voelt kinderachtig, maar het is wel even de realiteit. Ik ben verdrietig dat ik niet meer degene ben die ze het liefst ziet. Of op zn minst graag ziet. Dat haar papa degene is om wie ze huilt als ze even bij de oppas is. Dat ze niet vrolijk is als ze een dag met mij alleen (en baby) is omdat ze haar papa mist (die dan bijvoorbeeld aan het werk is).

    Het voelt ook oneerlijk, want als ik met haar ben dan haal ik werkelijk alles uit de kast om echt leuke spelletjes met haar te doen en zoveel mogelijk mijn onverdeelde aandacht aan haar te geven, terwijl haar vader regelmatig niet echt aanwezig is maar op zn mobiel zit, of ze kijken uren televisie.
    Ze wil alleen hem knuffelen, kusjes geven en naar bed gebracht worden door hem... soms doe ik het, maar dan zie ik aan haar snoetje dat ze verdrietig is en zegt ze ook dat ze papa mist.

    De zorg voor de baby komt grotendeels op mij aan. Ingewikkeld uit te leggen maar het komt er op neer dat mijn man de zorg voor hem niet op zich neemt en geen initiatief hierin neemt. Daardoor moet ik regelmatig mijn aandacht verdelen tussen de twee, terwijl als mijn man met mn dochter is, hij ook echt met haar kan zijn zonder de baby te moeten verzorgen. (Hij zit dan wel regelmatig op zn telefoon maar wellicht neemt dat toch minder aandacht in beslag dan een baby).

    Hoe moet ik omgaan met mijn gevoel? Heb echt een gevoel van liefdesverdriet.... wellicht spelen de hormonen mee, maar toch zou ik graag wat tips krijgen of misschien zijn er mensen die dit herkennen?

    Liefs...
     
  2. Sophie2019

    Sophie2019 Fanatiek lid

    21 jul 2018
    1.746
    1.322
    113
    Vrouw
    Kan me voorstellen dat het rot voelt. Hier regelmatig hetzelfde maar voorkeur van zoon wisselt af. Ik ben nu zwanger en in het begin moest hij niks van me weten, nu tegen het einde is hij juist heel erg aan mij aan het hangen.

    het klinkt alsof de basis ligt in een goed gesprek met partner. De verdeling in zorgtaken kan denk ik beter. Partner meer met baby doen en jij meer tijd en ruimte voor je dochter. Wanneer bijna alle zorgtaken voor baby op jou neerkomen merkt je dochter dit ook en kan het voor haar voelen alsof ze niet op 1 staat bij jou, want jij bent ook veel met baby bezig, papa niet.

    daarnaast is 2,5-3 jaar een pittige periode vind ik, hoor dat ook heel veel om me heen. Kinderen krijgen echt een eigen mening, maar kunnen ook goed manipuleren. Hou zelf de controle en ga niet teveel in op de wensen van dochter. Mijn zoon wil dat ik hem elke avond naar bed doet en heeft avondenlang geschreeuwd om mij. Maar wij zijn daar heel duidelijk in gebleven, partner en ik doen het om en om. Gaat nu weer prima. Alleen als hij ziek is en een sterke voorkeur heeft voor mij dan gaan we er in mee. Ik heb ook meer geduld en kan urenlang knuffelen.

    hoe was het in de jaren hiervoor? Is de voorkeur er altijd geweest en hoe was de rolverdeling voor je zwangerschap? Kan het ook liggen aan jouw opvoedende rol en de lolbroek rol van vader bijvoorbeeld?
     
  3. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    Ik denk inderdaad dat je gelijk hebt en dat mn partner en ik eens goed in gesprek moeten over de verdeling van zorgen voor de baby versus de peuter. Mn partner heeft wat mentale uitdagingen en ik merk dat hij acuut overprikkeld is als de baby huilt, wat eigenlijk vooral gebeurd als hij hem vast heeft. Ik weet baby goed te troosten/doe hier mn best voor. Als baby gaat huilen terwijl partner hem vast heeft, merk ik weinig pogingen om baby comfortabel te krijgen (hij blijft standaard met hem op de bank zitten en wiegt hem een beetje maar hij gaat niet even met hem lopen of verschonen oid). Wat ook meespeelt is dat ik borstvoeding geef, waardoor automatisch veel op mij aan komt. Ik overweeg onder andere hierdoor met de borstvoeding te minderen...
    Maargoed, het ligt wat complex maar cru gezegd heeft hij niet zoveel met de baby :( integendeel: hij vind de zorg voor 2 kinderen teveel en laat de baby eigenlijk compleet links liggen.

    Voor mn zwangerschap had mn dochter een voorkeur voor mij en heb ik mn uiterste best gedaan om papa ook interessant en geliefd te maken. Nou, dat is gelukt...

    Ik ben inderdaad de opvoeder en mn partner de lolbroek. Heb hier regelmatig felle discussies over. Inmiddels zelfs zo dat ik sommige opvoedkundige principes los laat, omdat het contrast tussen hem en mij dan zo groot is....
    Jeetje het is echt heel complex merk ik... ik typ nu nog maar het tipje van de ijsberg.
     
  4. Sophie2019

    Sophie2019 Fanatiek lid

    21 jul 2018
    1.746
    1.322
    113
    Vrouw
    Dat idee kreeg ik al. Wees vooral niet te streng voor jezelf en geef het tijd. Jouw kind vind jou echt wel leuk! Een kind heeft ook grenzen nodig, ook al is haar reactie niet altijd leuk je bouwt wel mee aan haar basis.
    Je man moet echt een stapje meer gaan doen en uit zn comfertzone. Merk dat bij ons gezin ook wel, ik ben geduldiger en pik meer signalen op waardoor een situatie deëscaleren of kind rustig krijgen mij veel beter afgaat. Wij praten daar nu tijdens mijn zwangerschap al over. Hoe gaan we er straks voor zorgen dat zoon zich ook door mij gezien voelt. Zelf dus ook nog geen ervaring mee maar lijkt me best pittig. Bijvoorbeeld een clusterende baby in de avond combineren met eten/bad/bed van zoon.
    Als ik jou goed begrijp was zijn gedrag met dochter toen ze een baby was hetzelfde als hij nu met zoon is? Bedenk dan wel dat hoe hij nu doet in de lijn der verwachting is en je echt tijd moet steken in het samen komen tot een andere manier van doen, dat zal niet met een paar weken gebeuren.
     
  5. hummeltje5

    hummeltje5 VIP lid

    28 dec 2014
    21.457
    13.054
    113
    Vrouw
    Noord- Holland
    Ik heb eens een keertje niet zo heel veel te melden, maar wilde niet zomaar wegklikken en je een dikke digi-knuffel sturen @RobinBird.

    Sophie2019 helpt je al goed op weg zie ik :thumup:
     
  6. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    #6 RobinBird, 14 jul 2022
    Laatst bewerkt: 14 jul 2022
    Heel erg bedankt!
    Helaas is mijn man niet aan te spreken op zijn aandeel/gedrag zonder dat we er ruzie over krijgen. Ondanks ik feedback geven echt heeeeel voorzichtig aanpak en vanuit de ik-boodschap praat en hem verder met zijden handschoentjes benader... dit geldt overigens niet alleen voor dit onderwep maar voor alles. Hij kan er niet tegen als hij het gevoel heeft zich ergens in te moeten aanpassen voor een ander. Omtrent dit onderwerp kan ik hem zelfs wel 100 complimenten geven over hoe een leuke gezellige vader hij is, maar als ik dan 1 vraag stel om met mij mee te denken ziet hij dat als kritiek en is de wereld te klein.

    En het baby-ontwijkende-gedrag had hij, wel in stuk mildere mate, ook bij mn dochter inderdaad. Alleen daar kwam dat ook grotendeels door mij omdat ik de zorg toen aan niemand anders over durfde te laten (postnatale depressie met angst). Zo als ik het zo lees zijn we echt een lekker stel zeg...pfff

    Wat goed dat jullie het hier nu al over hebben! Denkt jouw partner actief mee?

    Heel.erg bedankt voor je tips en support! Voel me echt even alleen op de wereld. Althans, alleen met baby. Of een alleenstaande moeder. Wat extra ingewikkeld is als je gewoon samen bent met de vader van je kinderen. Ik hoop zo dat dit mn hormonen zijn, maar ben soms wel bang dat de relatie niet meer werkt en dat we daarnaast ook echt hulp nodig hebben qua opvoeding/oudertaken....
     
  7. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    Wat ontzettend lief @hummeltje5 dankjewel <3
     
  8. Sophie2019

    Sophie2019 Fanatiek lid

    21 jul 2018
    1.746
    1.322
    113
    Vrouw
    Misschien tijd om hem dat laatste echt duidelijk te maken? Heel vervelend dat hij niet open staat voor een gesprek of kritiek. Ook hij is verantwoordelijk voor het gezin en het slagen ervan. Praten en feedback geven horen daar mijn inziens echt bij.

    mijn partner is er minder mee bezig. Die grapte dat de baby het eerste jaar voor mij is en hij zoon wel vermaakt. Daarom begin ik er ook regelmatig over. Ik denk veel meer na over de kraamtijd, spitsuur in de avond. Hoe dit aan te pakken met zoon. Ook in de zwangerschap ben ik richting zoon bewust wat ik zeg. Ik probeer de zwangerschap en baby nooit de schuld te geven van iets wat ik nu even niet kan doen met hem. Zodat hij de baby niet als iets negatiefs ervaart.

    groot verschil is denk ik dat mijn partner vrij makkelijk meegaat in hoe ik het voor me zie. Tuurlijk is er wel eens ruzie en zijn we het niet eens met elkaars aanpak. Ook regelmatig gefrustreerd nu met zoon, wat ik zei vind ik dit echt wel een pittige leeftijd.

    misschien kun je heel open een gesprek beginnen met de vraag hoe hij het vind gaan, of hij ook merkt dat dochter veel naar hem toe trekt. Aangeven dat je de connectie met je dochter mist en of hij ideeen heeft hoe dat te verbeteren. Dus meer zijn advies vragen dan hem bekritiseren? Wellicht voelt hij zich dan minder aangevallen. Lastig hoor!
     
  9. VeganMil

    VeganMil Actief lid

    27 jul 2018
    186
    74
    28
    He wat vervelend voor je. De emotie in je bericht is voelbaar. Kan me voorstellen dat je je erg eenzaam voelt en dat het frustrerend is dat je dochter. Mijn situatie is een beetje vergelijkbaar met jou, ook een peuter en baby met borstvoeding en een man die het moeilijk vindt om voor babys te zorgen om het zo te zeggen. Sinds de baby er is, onderneemt hij wel veel met onze peuter en voelde ik me er een beetje buitenstaan - als in - rollercoaster baby gaat gewoon door en was nog te zwak om overal aan mee te doen. Aan de andere kant geniet ik er ook van, want voor zo’n kleintje staat zijn wereld op zijn kop en ze hadden veel lol samen. Wat hier hielp is dat peuter dol is op de baby dus ik kan hem makkelijk betrekken. Aan het begin trok hij meer naar zijn vader maar nu wordt de gezinssituatie weer meer zoals “vroeger” en ik zie dat het hem rust heeft. Hij trekt ook weer wat meer naar mij. Het is voor iedereen even zoeken naar zijn plek denk ik. Maar juist de dingen die we vroeger deden, zoals even wat drinken en een boekje in bed lezen smorgens, die doen hem (en mij:rolleyes:) heel goed. Maar zoeken is het zeker! Ik hoop dat je de rust weet te behouden en er jn de loop van de tijd weer meer rust tussen jullie komt. Het is in ieder geval niet gek dat de balans wat is verstoord en dat iedereen zijn plek en draai probeert te vinden. Het zal dan waarschijnlijk ook niet zozeer een reactie van je dochter echt op jou zijn, maar op de situatie, ookal voelt het wel zo. Aan je liefde en inzet schort iig niet als ik je bericht zo lees. Veel sterkte, met hoe de situatie verder voor jouzelf is. Dat vraagt heel veel van je
     
  10. Annefien

    Annefien Bekend lid

    4 jan 2021
    553
    340
    63
    Vrouw
    Ik herken een deel van je verhaal.
    Hier is tijdens mijn zwangerschap van de tweede hetzelfde gebeurt met ons zoontje. Ik kon weinig en zoontje is daardoor erg naar papa toegetrokken. Dat is de periode na de zwangerschap echt even lastig geweest. Bij alles papa willen en krijsen als dat niet kon of mocht. Wat ik dan niet herken is hoe je partner er in staat. Mijn partner vond het juist heel vervelend en zocht mee in de oplossing. En zorgde ook wel voor de baby.

    Als het zo lastig is om hier met je partner over te praten, misschien kun je je gevoelens op papier zetten, zodat je wel je hele verhaal kunt doen.
    Zou het kunnen dat het niet voor de baby zorgen behalve een stuk prikkels ook komt door onzekerheid/angst? Dat hij bang is voor het kwetsbare? En niet weet wat hij moet doen als de baby onrustig is?
    Je overweegt te stoppen/af te bouwen met borstvoeding, misschien kun je een flesje kolven of een voeding vervangen voor kunstvoeding en dan afspreken dat je man die geeft?
     
  11. Annefien

    Annefien Bekend lid

    4 jan 2021
    553
    340
    63
    Vrouw
    Nog even een vervolg, drukte per ongeluk al op plaats reactie.

    Wat jouw band met je dochter betreft, dat is dus wel vergelijkbaar met hier.
    De tweede is inmiddels 9 maanden en het gaat beter.
    Papa blijft nog steeds favoriet, maar dat verklaar ik dan ook maar doordat papa meer met hem doet, stoeien, voetballen, buitenspelen. En papa brengt hem ook vaker naar bed omdat ik dan onze dochter doe. Maar hij accepteert het wel als ik het doe en ik krijg ook genoeg kusjes en knuffels en mag altijd zijn playmobil weer in elkaar komen zetten ;)
    Wat hier een probleem was is als papa ‘s ochtends al naar zijn werk was en ik hem uit bed haalde, krijsen om papa echt geen leuk begin van de dag, niks hielp. Tot ik zei wil je papa dan even bellen. Als hij nu zo’n bui heeft van ik wil alleen maar papa laat ik hem even bellen (niet meerdere keren op een dag hoor, gewoon 1 keertje is genoeg) dan is het daarna over. Wat wel meehelpt is dat papa dan ook mee praat door te zeggen ga je een leuke dag hebben met mama. En wat in deze situatie ook helpt is ‘s avonds al aankondigen wie er de volgende ochtend komt. En dat kan je natuurlijk met meer dingen doen. Vanavond brengt mama je naar bed of leest mama het boekje voor etc. Dan kunnen ze alvast aan het idee wennen en is er minder weerstand op het moment dat jij het dan doet ipv papa.
    Je zou kunnen kijken of je dingen kan bedenken die je dochter leuk vindt en exclusief met jou kan doen dus ze dus niet met papa doet. Samen koekjes bakken, samen naar de bibliotheek, misschien iets van peutergym/ peuterdans/ peuterzwemmen. Juist door dat soort dingen samen te doen/beleven groeit jullie band en komt er vanzelf weer meer balans in haar relatie met papa en met jou.
    Verder zit er ook een stukje accepteren bij. Ga soms een beetje mee in het liever papa willen. Als je dat te geforceerd gaat tegen werken wordt ze waarschijnlijk nog dwarser in het papa willen.

    Succes en sterkte, ik weet dat het ontzettend moeilijk is en ook echt pijn kan doen als je kind jou niet wil en alleen je partner.
    Ik denk dat zelfs als je je partner en zijn gedrag richting de baby niet kunt veranderen, je de relatie met je dochter wel weer op orde kunt krijgen, het kost dan wat meer tijd maar met geduld komt het echt goed!
     
  12. Neskio

    Neskio Fanatiek lid

    5 mrt 2017
    2.988
    2.471
    113
    Vrouw
    NB
    En als jij een dagje weg gaat met je dochter? Naar een speeltuin , ijsje eten etc. Even quality time. En de baby bij je partner laat. Dan hebben jullie allebei de tijd om aandacht te geven aan een kind zonder dat de ander erbij is.
     
  13. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    Herkenbaar hoe je het aanpakt mbt de zwangerschap niet als reden geven van dingen niet kunnen doen. Ik heb dat ook geprobeerd, behalve dan omtrent "optillen". Daarover heb ik wel gezegd dat het niet kon omdat ik al een zware baby aan het tillen was in mn buik, en vervolgens moest herstellen van de geboorte.

    Dikgedrukte vind ik een goeie van je. Hij is inderdaad net zo verantwoordelijk!

    Goed idee om het aan hem te vragen zodat hij wellicht minder kritiek voelt. Ga ik zeker proberen.
    We hebben het er wel eens over gehad en toen zei hij: het is een fase, ze heeft ook een periode liever dingen met jou gedaan.
    Echter is dit nu al bijna een jaar zo èn ik deed destijds echt moeite zodat dochter hem ook weer leuk vond zegmaar.
     
  14. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    Dankjewel voor dit. Ik haal er veel uit waar ik even wat kracht/troost en herkenning uit kan putten.
     
  15. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    Het zou zomaar kunnen dat hij inderdaad wat onzeker is. Zo had ik het nog niet bekeken.

    Wat betreft flesje; vanaf geboorte krijgt baby 1 flesje, met onder andere als doel dat papa die kan geven en mama even handen vrij. Maar in de praktijk geef ik het flesje alsnog 9 van de 10 keer omdat partner met peuter is.... maar misschien mag ik daar zelf wat stenger/duidelijker in zijn dat dat zijn taak is.
     
  16. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    O ja nu zie ik ook een belangrijk punt nu je dit zegt. Wij beeldbellen papa ook als hij op zn werk is maar het grote verschil is dat hij dan zegt: papa is gauw weer thuis en dan gaan we weer leuke dingen doen. Oei, besef dus nu ineens keihard wat dit eigenlijk onderliggend betekend...

    En wat betreft leuke dingen doen samen; goed idee! Nu hoop ik wel keihard dat partner die dingen dan niet òòk met haar gaat doen. Bizar dat ik het dus als strijd ga zien dit... niet heel.volwassen van me. Maar helaas gaat partner me niet begrijpen als ik zeg dat ik iets speciaal wil houden voor haar en mij om de band te balanceren.

    En het laatste dikgedrukte, wauw, dat is me echt heel veel waard! Bedankt voor die woorden <3
     
  17. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    Zeker een goed idee! Dankje :)
     
    Neskio vindt dit leuk.
  18. Annefien

    Annefien Bekend lid

    4 jan 2021
    553
    340
    63
    Vrouw
    Bedenk dingen die jij en je dochter leuk zullen vinden, maar die je man niet leuk vindt, hoef je hier ook niet over na te denken.
    Het is vervelend dat je dit gevoel hebt, maar dat gevoel heb je omdat je je niet gesteund voelt door je man en dan moet je het jezelf ook niet kwalijk nemen dat je deze gevoelens nu hebt, probeer het alleen niet de overhand te laten krijgen, dan ga je straks alles wat je man doet door een negatieve bril bekijken en dat wil je ook niet.
     
    RobinBird vindt dit leuk.
  19. Annefien

    Annefien Bekend lid

    4 jan 2021
    553
    340
    63
    Vrouw
    Dat zou ik zeker doen! Het is ook zijn kind toch…
     
    RobinBird vindt dit leuk.
  20. RobinBird

    RobinBird Fanatiek lid

    21 okt 2018
    1.317
    1.011
    113
    @Annefien fijn dat je het zo uitlegd, van dat het eigenlijk een redelijk logische reactie van mij is doordat ik het gevoel heb dat mijn partner me niet steunt/snapt.
     
    Annefien vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina