Hoi, mij heb twee mooie lieve kinderen(en ja er zijn genoeg momenten dat ik ze achter het behang kan plakke ) de oudste is 4 en jongste is 2. Tussen beiden heb ik een miskraam gehad. De laatste tijd heb ik het gevoel dat we met zijn vijven horen te zijn. Daardoor is de wens er ook. Maar je blijft natuurlijk achter de feiten aan lopen. Een derde kindje zal nooit dat gevoel op vangen. Daar ben ik me bewust van. Echter is de wens voor nog een zwangerschap, een kindje erg groot. Als ik langs de praktijk rij denk ik, ik kom hier nooit meer. Ik zal nooit meer een baby voelen in mijn buik en kunnen genieten van een kleine bij mij aan de borst. Nu had ik laatst(ik gebruik de mini pil) het idee dat ik zwanger was en het was toch een teleurstelling dat deze vals was. Ik heb het er met mijn man over gehad. We zijn pas verhuisd en de voornaamste reden dat we geen derde willen is de ruimte in huis, qua slaapkamers. En er zal ook een andere auto moeten komen. Beiden kinderen hebben een eigen kamer en dit gun ik ze. Stel ik was zwanger geweest hadden we vast een oplossing bedacht. We hadden het niet weg laten halen in ieder geval. Maar ik kan geen oplossing vinden om bewust te gaan proberen voor een derde. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met dit verhaal wil bereiken. Ik denk gewoon even mijn ei kwijt, wellicht wat mensen te horen in een zelfde situatie.