Hoi meiden, ik wilde eigenlijk gewoon even van me afschrijven er is zoveel gebeurd de laatste weken. Ik ben er achter gekomen dat me schildklier niet goed werkte en daar heb ik nu medicijnen voor gehad en moet 5 april weer op controle. En heb een hoge bloeddruk gekregen. Me nicht is ondertussen bevallen van een prachtig mannetje. Ik wist dat deze dag aan zou breken en ik had het er echt moeilijk mee. Ik ging al met tranende ogen richting het ziekenhuis. . En toen ik haar daar zag liggen met dat mooie mannetje barste ik in tranen uit ik kon me tranen niet in bedwang houden. Was zo blij voor haar maar van binnen zo verdrietig. . Wij willen het ook zo graag en het wil maar niet lukken. Hoop zo dat wij dit ook ooit mee mogen maken. Net als zoveel andere vrouwen die nog niet zwanger zijn. En iedere keer als ik haar baby zie knaagt het bij mij van binnen. Die lieve kleine handjes die dan je vinger pakken is toch het mooiste wat er is. Ze hebben gezecht dat ik in mei een baarmoederfoto krijg als ik nog niet zwanger ben. Heeft iemand dit al eens meegemaakt? En wat gaan ze doen als blijkt dat alles goed is bij allebei? Iedereen zegt ook van ja het komt goed. Maar wij denken dan ja wanneer dan? Ik denk dat er misschien meer vrouwen hier zo denken. Sorry Maar wilde even van me afschrijven.
Veel herkenning in jouw stukje... Het is soms zo moeilijk! Ik heb in 2010 ook een baarmoederfoto gehad. Alles zag er prima uit en omdat ook alle andere onderzoeken goed waren, mochten we kiezen: of nog een half jaar zelf proberen, of starten met IUI. We hebben toen gekozen voor het eerste, omdat ik nog niet klaar was voor de MMM. Uiteindelijk, na een heel traject en 5 lange jaren, ben ik nu zwanger van ons eerste kindje.
Zo 5 jaar dat is lang! Gelukkig nu wel zwanger van jullie eerste kindje! Gefeliciteerd! en hoe oud waren jullie als ik vragen mag? Toen jullie de keuze kregen voor mmm of zelf proberen? Bij ons zijn ook alle onderzoeken goed alleen nu nog een baarmoederfoto. We hebben de onderzoeken in november gehad en moesten nog een half jaartje zelf proberen voordat ik een baarmoederfoto krijg. Ik ben wel bang dat ze dan gaan zeggen probeer het nog maar een jaar voordat je weer terug mag komen. Als de foto ook goed zou zijn Wij zijn nog redelijk jong ( 22 en 24 jaar )
Ik begrijp je heel goed, hoor! Het doet ook echt pijn, en het feit dat je niet 100% blij kan zijn voor iemand doet óók pijn. Dus dubbel pijn! Ik heb veel ervaren dat mensen het niet goed begrepen en maar bleven zeggen: laat het los. Dan kon ik zo boos worden! Zeg dan liever niets Jullie gaan een vreselijke rottijd door waarbij je gewoon verplicht wordt om te wachten op iets dat je zo vreselijk graag wilt. Je moet geduld opbrengen en dat is zo moeilijk. Misschien heb je iets aan lotgenotencontact. Plan in ieder geval veel leuke dingen en beloon jezelf voor al het wachten en lijden dat je doorstaat! Heel veel sterkte toegewenst en ik hoop dat jullie snel een goede zwangerschap hebben! Groetjes Patricia
Wij zijn na een dik jaar pas naar de huisarts gestapt, omdat men over het algemeen toch niets doet als je eerder komt (tenzij er iets aan de hand is, bv. niet ongesteld worden). Ik was toen 25, mijn man 27. Vijf jaar is lang inderdaad, we hebben heel wat diepe dalen gezien. Maar we zijn er als stel sterker uitgekomen en dat is ook zeker wat waard. Ik hoop voor je dat het snel raak is en dat die baarmoederfoto niet eens meer nodig zal zijn! Zet 'm op, hoor!
Ja tegen ons zeggen ze ook vaak: Laat het los. .. Dan denk Ik Ja makkelijk gezecht dan gedaan gelukkig ben ik niet de enigste waar het wat langer bij duurt. Ik hoop ook inderdaad dat die baarmoederfoto niet nodig is in mei, we hebben nog 2 maanden even afwachten maar weer. En ik slik alleen mama compleet met visolie van davitamon, is dat goed? En gebruik ook ovulatietesten