Weer een missed abortion. Vandaag een echo gehad, en ons kindje is met 6 weken gestopt met groeien. Ik had ruim 8 weken zwanger moeten zijn. In een jaar tijd heb ik 3 vroege miskramen gehad en twee MA's. Wie heeft er nog meer ervaring hiermee? Zijn hier oorzaken voor gevonden? Volgende week kan ik pas bij de gynaecoloog terecht. Afwachten maar. Het is zo oneerlijk. Ik voel me zo zwanger en had ook zo'n goed gevoel over deze zwangerschap. We willen heel graag een vierde. Maar misschien vragen we teveel en moeten we het boek maar sluiten Mijn hart breekt.
Sterkte! Geen ervaring met meerdere miskramen vond er 1 al super heftig hoop dat een 4e wondertje jullie nog gegund is.
Wat heftig zeg, sterkte Ik hoop voor je dat er een oorzaak gevonden kan worden. Ik weet niet of je kinderen verschillende geslachten hebben? Heb wel eens gehoord over vrouwen die alleen maar meisjes of juist alleen maar jongens konden krijgen omdat ze zelf een bepaalde afwijking hadden waardoor dat zo was.
Helaas ervaring mee al dan niet zoveel keer als bij jou. 2 vroege miskramen. 5 en 7 weken. Daarna een gezonde zoon en in januari een MA met 10 weken. Hartje gestopt tussen de 7 en 8 weken. Ik ben nu weer 5 weken zwanger. Ik heb een aangeboren baarmoederafwijking. Het zou heel goed kunnen dat dat de reden is aangezien ik op Amerikaanse sites alleen maar hoge miskraamkansen tegenkom met deze aandoening. Ik heb super gynaecologen in mijn ziekenhuis maar die zeggen dat het gewoon pech is. Te weinig over bekend hier blijkbaar. Nu weer afwachten. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Het is afschuwelijk zo vaak het te moeten meemaken.
Wat verdrietig en frustrerend! Heb je voor/tussen de 3 kinderen ook mk/ma gehad of heb je het sinds dit jaar ineens?
@hummeltje5 we hebben twee zoons en een dochter. Dus geslacht lijkt het niet te zijn. @MevrouwH wat naar dat hij het ook heb meegemaakt. Ik heb geen afwijkende baarmoeder. Tenminste, daar ga ik vanuit na drie gewone zwangerschappen Spannend dat je nu weer zwanger bent! Hopelijk gaat alles voorspoedig. @Pechvogol Het is inderdaad heel frustrerend. Ik ben het vertrouwen in mijn lichaam nu even kwijt. Tot vorig jaar nooit miskramen gehad (op 1 hele vroege na, maar dat was zwanger met een spiraal) Ik werd drie keer makkelijk zwanger, en bleef zwanger. Ik wordt nu nog steeds makkelijk zwanger, maar zwanger blijven... Deze vraag ga ik ook voorleggen aan de gynaecoloog. Leeftijd kan het nog niet zijn, ben net 34. Ik zie aan je handtekening dat je heel veel verdriet hebt doorgemaakt. Zwanger zijn zal voor jou geen ontspannen bezigheid zijn... Gelukkig nog maar heel even voordat je weer een kleintje mag vasthouden! Succes met de laatste loodjes!
@Bloeme de zwangerschappen vind ik idd helemaal niks, maar helaas kan een ander het niet voor me doen Gelukkig ga ik nu alweer mn laatste weekje in en hoop ik er dan een gezond kindje bij te hebben. Wat ik je nog wilde vragen: ben je 3x natuurlijk bevallen of heb je misschien ook een keizersnede gehad?
Ik heb helaas ervaring met (vroege) miskramen en word ook makkelijk zwanger. In 2014 zwanger geraakt van onze dochter*. Zij had een chromosoomafwijking is met 23 weken overleden in mijn buik. Hard gezegd (door de gyn en clinisch genetica): te zwak voor de wereld, te sterk voor een miskraam. Veel kindjes met deze afwijking zijn miskramen. In 2015 een vroege miskraam bij 5.4 weken. In 2016 een gezonde zoon. In oktober 2018 een vroege miskraam bij 5 weken. In december 2018 een vroege miskraam bij 4.6 weken. In maart 2019 een miskraam bij 8 weken (lege vruchtzak). 1 menstruatie afgewacht en daarna zwanger van ons 2e zoontje. In januari 2019 hebben ze bij mij bloed geprikt voor een dna onderzoek. Hier is niks uit gekomen. We hebben er toen voor gekozen om eerst mij te onderzoeken omdat aan mijn kant miskramen voor komen. We hadden mijn vriend nog kunnen testen, maar omdat we al een gezonde zoon hadden, achten ze de kans klein dat het aan hem lag. Wij hebben toen zelf besloten: nog 3 rondes en anders gaat hij ook prikken. Gelukkig was dit nier nodig. Dit kindje zal ook onze laatste zijn. Ook omdat we dit niet meer willen meemaken. Zo veel verdriet en lichamelijke ongemakken..
Hier helaas 5 van de 6 mis gegaan. Alles wat er te onderzoeken valt hebben we (bijna) gedaan. Ik denk dat je voor jezelf moet beslissen wat de kosten (heel veel tijd, energie en ook geld) zijn om aan onderzoeken te beginnen en of je dat ervoor over hebt voor een 4e of dat je misschien het lot laat bepalen en zelf door blijft gaan. Je kunt het "simpele" onderzoek in NL doen, bloedprikken en een echo maar kleine kans dat daar iets uitkomt. Na 3 kids zonder problemen, niet al te lang geleden en ik neem aan met dezelfde man, is het wel heel frappant. In België doen ze veel uitgebreider onderzoek. Je baarmoeder kan bijv na bevallingen en met de jaren veranderen en zou qua vorm bijv anders zijn geworden maar ook adenomyose kun je ontwikkelen. Het zaad van je partner kan slechter geworden zijn (vanaf 35 gaat dat ook achteruit bij hun en krijg je er meer foutjes in). Sterkte met beslissen.
Bedankt voor de uitgebreide reacties! Het is ergens fijn om te lezen dat er meer stellen zijn die worstelen met dergelijke problemen. Vandaag bij de gynaecoloog geweest. De tabletten zijn weer in huis. Voor nu zien we af van verder onderzoek. Zeer waarschijnlijk komt daar toch niets uit. De gynaecologe houdt het op pech en leeftijd (Ik ben 34, man 42). @Pechvogol De tweede is met een keizersnede geboren. Ik heb geen niche, dat is een aantal jaar geleden gecheckt. @mimi1988 Fijn dat je weer zwanger bent! Vanwege het verdriet en de lichamelijke ongemakken die jij noemt, weet ik niet of ik weer zwanger wil raken. Het valt ons erg zwaar. Daarbij hebben we al drie prachtige kinderen. Het is een moeilijke beslissing, de wens voor een vierde is sterk. @vlinderCN Frappant, goed woord Ik heb nog steeds dezelfde man. Ook lichamelijk is er niets veranderd ten opzichte van een aantal jaar gelden, behalve de leeftijd. Ik neem aan dat endometriose / adenomyose op een echo zichtbaar is? Over zes weken heb ik weer een afspraak bij de gynaecoloog, ik zal het vragen. Weet jij toevallig of er nog andere zaken zijn die invloed kunnen hebben en waar ik naar kan vragen? Morgen de pillen innemen, op naar de volgende stap. Hopelijk gaat het, net als de vorige keer, vlot. En daarna moeten we toch een keer een beslissing nemen. Doorgaan, of het boek sluiten. Maar wat een nare manier om deze periode in mijn leven af te sluiten. (Nu stop ik met klagen , drie prachtige en gezonde kinderen, ik ben een bofkont)
Ja ik herken het gevoel dat het verschrikkelijk voelt om het te moeten afsluiten zonder die mooie beloning na alle ellende, alsof al die mk dan voor niks zijn geweest. Aan de andere kant kan het ook zijn dat je 3x heel veel geluk hebt gehad in combi met heel jong begonnen ... je kunt alleen zelf bepalen of je dit hele gedoe nog een keer trekt mocht het nog een keer misgaan, de kans dat het goed gaat is overigens wel groter bij jullie. Ik vond mijn laatste mk vorige week niet zo heftig omdat die voor mijn doen vrij vroeg was en ik geen zwangersch aspsklachten heb gehad waardoor ik het nog wel een keer aandurf. Adenomyose zouden ze kunnen zien op echo als ze heel gericht kijken maar lang niet altijd. Echter in de meeste oorzaken en behandelingen geloven ze in NL niet dus denk niet dat ze er in mee gaat. Je kunt er ook niet heel veel mee. Voor mij Persoonlijk zou ik het mega interessant vinden of de dna fragmentatie van je partners zaad goed is (maar daarvoor moet je naar gent of DD en valt toch niet heel veel aan te doen ) omdat dat de enige test is die niet goed was bij ons maar ze zeggen dat het geen mk veroorzaakt terwijl ik denk en lees van wel, maar ze controleren dit nooit omdat je gewoon zwanger wordt en kinderen krijgt. Mijn partner inmiddels ook al 45 dus dan krijg je daar gewoon foutjes in.
Ik herken je gevoel, net een curettage gehad. Een 4e zou zoooo mooi zijn, maar ik vrees ook dat we overvragen. Miskraam na miskraam zonder goede reden eig. Omdat ik nooit uit mezelf kan stoppen, laat mijn man zich steriliseren. We zijn op, steen kapot en willen het nooit meer meemaken. Sterkte met je beslissing.
Dan kan dat het niet zijn idd. Ik hoop voor je dat het ZH mee wilt werken aan onderzoeken hoe het kan dat je keer op keer miskramen krijgt. Sterkte met alles. Edit: lees net al scrollend dat jullie af zien van verder onderzoek. Ook prima natuurlijk als dat de beslissing is die bij jullie past.
Ohh wat verdrietig @Bloeme Het is zo oneerlijk he! Wij hadden in maart tegelijk een MA. Inmiddels heb ik afgelopen maand ook weer een miskraam gehad. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Herkenbaar wat je schrijft. Het is inderdaad al meerdere keren door mijn hoofd geschoten: misschien hebben we al drie keer ontzettend veel geluk gehad. En valt nu, door toeval, de dobbelsteen telkens verkeerd. Onze iets hogere leeftijd speelt daarin misschien nog een rol. Over wat jij schrijft over vervolgonderzoeken en wat in daarover al heb gehoord in het ziekenhuis, denk ik niet dat ik daarmee iets opschiet. Ik denk zeker wel dat we een reden is van alle ellende. Maar waarschijnlijk kunnen ze of deze niet vinden, en anders er niets aan doen. Overigens vermoed ik ook iets met het zaad/dna van mijn man. De broer van mijn man en zijn vrouw hebben vele miskramen gehad. Misschien hebben ze allebei een erfelijk dingetje waardoor het vaak mis gaat.
Oh, Cindy! Wat vind ik dat naar voor jullie! Hele dikke knuffel. Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je nu voelt. Wij hebben de deur nog niet gesloten. Maar als ik dan bedenk dat dit weer kan gebeuren... Ik kan het niet nog eens aan. En dan blijft er nog meer 1 optie over. Maar oh wat doet het pijn om deze droom op te geven.
He, wat naar dat jij zo'n pech hebt! Het moet toch een keer goed kunnen gaan. Wisten maar wanneer, zou een hoop schelen. Jij ook heel veel sterkte! Het is zo balen en zo oneerlijk.
Ondertussen lijken de pillen niet echt te werken... Heb minimaal bloedverlies (denk: een gewone menstruatie). Het wordt niet meer en niet minder. Maandag een afspraak bij de gynaecoloog. Ben heel benieuwd, maar ik vermoed dat het er nog allemaal inzit.
Hoeveel pillen heb je ingebracht? Ik heb het nu 3x gedaan met pillen elke keer goed verlopen. De beste manier is volgens mij door eerst mifegyne te slikken (moet je vaak om zeuren bij gyn maar is echt goed om je lichaam voor te bereiden op mk) en dan 24-48uur later ineens 4 tabletten cytotec in te brengen. Mochten deze niet (genoeg) werken dan 24 uur later nogmaals 4 tabletten inbrengen, maar bij mij nooit nodig geweest. Sterkte!
Ja vreselijk hartverscheurend moeilijk hè, beide wegen. Ik weet dat we zooooo gezegend zijn met 3 prachtige meiden! Maar toch ... Sterkte <3