herinnering aan je bevalling

*zwijmel*
Als ik jouw verhaal lees krijg ik er bijna zin in :-D

 

T enige wat ik dacht was.. éindelijk..

 

Hahaha! Precies wat ik ook dacht!

 

Ik wilde dat ik er zo op terug kon kijken, maar helaas... Het enige wat ik nog steeds denk ik nooit weer! (inleiding + keizersnede). Hoop alleen wel dat nog bijdraai, ben nog jong en wilde altijd graag meer kinderen.

 

ik moet nog 6 maanden wachten, maar voor jou verhaal teken ik zonder twijfel

 

Klinkt cliché maar je draait heeeel waarschijnlijk wel bij. Ook ik zei echt echt echt NOOIT meer. Justin blijft enigst kind. Pas na 6 maanden had ik t n plekje gegeven en nu zeg ik ooit.

 

Hier ging allemaal in een roes aan me voorbij, het ging ook zo snel allemaal. Om 11.30 uur eerste wee en om 15.18 uur*na 20 minuten persen) werd Kyra al geboren. (bevalling duurde dus in totaal 3 uur en 48 minuten)
ik probeer nu nog vaak terug te halen hoe het gegaan is, maar weet alleen maar kleine stukjes.
voelde me wel heel fijn toen ons meisje in m'n armen lag!

 

ik kan me niet veel herrineren nou ja natuurlijk wel wat maar het ging zo snel om iets voor 10 eerste wee en 11.06 cailynn geboren.. ik weet alleen wel dt mn gyn vast stond in het verkeer dus mocht niet persen de waterzak knapte niet lig je dan met pers weeen voor 20 min dat was geen pretje maarja wat mag ik klagen een dik uurtje eb mevrouwtje was er.. zo wil ik m deze keer ook wel

 

inleiding en keizersnede - zei dat ik dat het nooit meer zou doen, wat een vreselijke dag, de ergste van mijn leven...maar ook de mooiste, hoe dubbel! ik ben nu alweer zover dat ik wel een 2e zou willen maar ik blijf erbij, het was de naarste dag die ik me kan en zal herinneren...

 

Ik heb maar 13 minuten hoeven persen maar heb wel 24 uur weeën gehad om de 3 minuten..........
Ook prettig

 

Hier absoluut niet. Mijn bevalling begon aan het begin van de nacht na een hele drukke dag (overdreven nesteldrang). Toen de kleine man er eindelijk uit was, kwam er inderdaad heel veel rust over me. Twee minuten later wilde ik alleen nog maar slapen, slapen, slapen. Ik voelde me compleet uitgeput. Pas 10 uur later kreeg ik kans om te slapen. De volgende dag naar huis, was veel specialer voor mij.

 

Ik huilde meer van opluchting! Ik was zo blij dat het eindelijk achter de rug was..
Ook mijn man moest huilen, vond ik wel mooi om te zien maar ook hij gaf later toe dat het pure opluchting was.

Ik vind het altijd zo vreemd dat mensen het erg romantiseren. Ik snap niet (misschien heb ik gewoon een te lange bevalling gehad hoor, maar heb er meerdere over horen praten) dat mensen meteen overstromen van liefde, rust en puur geluk.

Ik was natuurlijk heel erg blij met mijn kleine meid maar moest er wel heel erg aan wennen. De liefde voor haar is in de eerste week gegroeid.
De uren na de bevalling vond ik het zo vreemd, net of ik dat kleine wezentje gekocht had ofzo..

Mijn liefde voor Eliza zit nu heel erg diep, maar kan niet zeggen dat ik dat meteen voelde na de bevalling.

 

Bij mij is het ook erg snel gegaan allemaal.
Ben een hoop vergeten en er is nog meer langs me heen gegaan.
Zt helemaal in trance.
Het eerste wat ik ook dacht toen Ruben eenmaal op mijn buik lag was:
'Wat raar!'

 

wat fijn voor je dat je er zo op terug kan kijken.
ook hier is dat absoluut niet het geval.
de mooiste dag van mijn leven was tevens mijn slechtste dag.
we hebben hier een verschrikkelijke bevalling achter de rug en ook ik roep nu dat ik het nooit meer ga doen.

en dat zal idd nog wel bijdraaien, maar als ik bij de artsen niets zwart op wit krijg voor een evt volgende bevalling dan durf ik het niet nog eens aan.
ik had nl dat de artsen en ik vonden dat we in moesten grijpen vanwege de pijn.
(24 uur lang continue rug,been en buikweeen)
maar ik had de pech dat zowel de morfine als de ruggeprik niet aansloeg.
fijn he, krijg je pijnstilling werkt het niet!

tenslotte nog ruim een uur moeten persen en het enige wat ik dacht is dat dat DING eruit moest.
klinkt heel erg slecht, dat ding, maar het voelde wel zo voor mij.
maar toen de kleine er was was ik dolgelukkig hoor! en daarna brak dan ook de mooiste tijd uit mijn leven aan.
nu nog steeds groeit de liefde voor ons kleintje met de dag!

liefs joyce

 

Mijn bevalling was op z'n zachts gezegd geen pretje.
Heftige ontsluitingsweeën vanaf vrijwel het begin. Dik anderhalf uur persen ) op bed op de baarkruk weer op bed) uiteindelijk met de vacuum gehaald omdat er totaal geen vooruitgang in zat. Na de geboorte rende ze vrijwel meteen weg met mijn mannetje omdat het niet goed was. De placenta kwam gelukkig wel heel snel (stond de gyn van te kijken ) en daarna hebben ze me nog een dik anderhalf uur gehecht.
Al met al geen leuke ervaring maar ik merk dat ik het nu in mijn gedachten minder erg maak dan het was. Ik 'zie' steeds meer de mooie momenten van de bevalling. Ik weet nog heel goed dat ik bij iedere perswee in mezelf zei...en nu kom je eruit Luca nu wil ik je wel eens zien.
Het moment dat Luca even op mijn buik heeft gelegen (nog geen minuut) was er even het moment dat ik idd heel veel rust over me heen voelde komen. Helaas was dat maar van korte duur want er was meteen daarna paniek en zag ik de angst in de ogen van mijn man.
De slechte dingen verdwijnen steeds meer naar de achtergrond. Heel af en toe denk ik er met tranen in mijn ogen nog wel eens aan terug.
Ik heb geen seconde gedacht ' dit nooit meer' het is alle ellende en pijn dubbel en dwars waard geweest.

 

Dit zouden zo mijn woorden kunnen zijn. Heb het precies zo ervaren als jij.... Echt superbijzonder, het mooiste wat me ooit is overkomen. Ok, die pijn is geen pretje, mijn hobby zal het niet worden, maar ik zou toch bijna zeggen: kom maar op met die tweede! Bevalling ging snel ongeveer 6/7 uur en na een kwartier persen was ze er Doe mij nog maar zo'n bevalling!