Ja, herkenbaar. Ik heb eens samen met mijn vader een auto-ongeluk gehad. Alsof door een wonder hebben we het overleefd. Een vrachtwagen haalde ineens in en had ons niet gezien. Ofnouja, hij dook ineens naar links. Mijn vader reed op cruise-control en ik weet niet precies wat er mis ging, maar de rem werkte niet. Het laatste wat ik zag was dat we 2/3 meter vanaf de achterkant van de vrachtwagen zaten en daarna heb ik mijn ogen dichtgedaan. We doken de vangrail in, knalde een paar keer tegen de vangrail en de vrachtwagen en daarna was het over. De auto was total-loss, alle ramen eruit en flinke deuken uiteraard. Er was amper wat van over. Wij hadden beiden niks... Ja, een hoop glas in mijn broekzak en een schaafwondje Ik ben soms nog steeds doodsbang als een vrachtwagen ons inhaalt en heel soms bij iets te hard remmen zit mijn weer hart in mijn keel. Het is een reden waarom ik mijn rijbewijs niet heb, ik weet dat ik van nature al een paniekerig ding ben en nu helemaal. Hulp hoef ik niet, want het slijt wel heb ik gemerkt. Ik heb dus geen tips, maar ik snap de angst dat je je dierbaren kan verliezen. Ik durfde toen mijn ogen amper open te doen, uit angst van hoe het met mijn vader afgelopen was. Nog steeds smst mijn man als hij langer onderweg isdoor file..