Hallo meiden, ik moet even van me afschrijven.. Eind april kwamen we er bij de 10weken achter dat ik een MA had, dag later Cytotec kuur gehad, 4 dagen later een curettage. De maanden daarna zijn ontzettend zwaar geweest, ontzettend veel verdriet gehad Voelde me ook heel erg alleen met mijn verdriet, op het begin krijg je steun maar na een aantal weken lijkt iedereen het wel vergeten.. Mijn partner is er gelukkig wel voor me en mijn beste vriendin ook. Dus helemaal alleen ben ik nu ook weer niet De laatste weken krabbelde ik weer wat op maar vandaag ben ik weer zo intens verdrietig.. Vandaag is mijn NOD, niet ongesteld maar wel een negatieve test. Ben zo onzeker, en verlang zo naar weer zwanger zijn.. Om mij heen zie ik veel mensen zwanger zijn of net bevallen. Ik ben heel blij voor ze , maar het doet me erg veel pijn om dat te zien. Pfff dacht dat het op zou luchten om het van me af te schrijven, maar voel me nog even rot... Liefs.
Hey Fietje86, Vreselijk is dat zeg! Het verdriet wordt er niet minder om, hoeveel weken je ook was! Ik ken het verdriet niet, maar heb het met mijn schoonzusje meegemaakt, zij was ook 10 weken zwanger en bij de echo bleek het hartje niet te kloppen. Dus ik wens je heel veel sterkte met dit verdriet! Het enige wat ik je kan meegegeven is om het niet 'zo hard' te proberen om weer zwanger te raken, dan kan je lijf je allemaal verkeerde signalen geven en kan de klap des te harder aankomen als je wel weer ongesteld word. Probeer te genieten van je man/vriend en ik hoop en zal duimen dat je snel een mooie test in handen mag hebben! Liefs
dat lijkt me heel verdrietig. Ik vind ook dat dat verdriet er mag zijn hoelang geleden het ook is. Jammer dat veel mensen het weer 'vergeten' dan voel je je alleen in je verdriet. Ik vind het fijn te lezen dat je partner het begrijpt en er voor je is. Ik snap heel goed dat de onzekerheid wel of niet zwanger nu ook speelt. Ik hoop voor je dat je snel zwanger mag zijn en dat alles goed mag gaan. Heel goed dat je hier je verhaal verteld. Ik hoop dat het helpt.
Ik ken het helaas ook hoor. 18 maanden geleden (!!) een vroege miskraam gehad. Het doet nu nog steeds pijn, ook omdat het gewoon niet meer gelukt is om zwanger te worden. En dan zijn er dus doodleuk mensen die vorig jaar wisten van de miskraam die nu dan vragen: èn, komt er nog een tweede kleine? Echt heel fijn... Kop op meid, praat erove rmet man en vriendin als je er behoefte aan hebt. Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt over deze ronde,
Meid, neem je tijd ervoor. Ik heb het ook meegemaakt in juni/juli. Het hartje zien kloppen met 7,4 weken en bij de echo met 11,5 weken bleek dat het hartje gestopt was met kloppen met 11 weken. Moest gecurreteerd worden. Daarna dachten we lekker te gaan ontspannen in Turkije, maar kreeg daar helaas weer bloedingen. Mijn baarmoeder bleek niet goed leeg te zijn en moest weer gecurreteerd worden. Ik was er kapot van en ben er af en toe nog steeds kapot van. Ben nu opniew zwanger en ontzettend onzeker. Mijn ervaring is dat mensen die het niet meegemaakt hebben er gewoon heel weinig van begrijpen. En gelukkig maar voor hun, want het doet gewoon heel veel pijn en dat wens je niemand toe. Neem je tijd en accepteer je verdriet. De tijd zal het doen slijten, maar het zal nooit helemaal weg gaan denk ik. Je kan het alleen een plekje geven.
Voor mij heel herkenbaar. Heb in januari een miskraam gehad en ben daar zo kapot van geweest. Eind mei bleek ik weer zwanger te zijn. Helaas wordt het weer afscheid nemen. De eerste maanden na een miskraam zijn ook gewoon zwaar. Het kindje is zo gewenst en wordt dan plots van je afgenomen. Je weet dat het kan gebeuren, helaas komen miskramen wel vaak voor, maar dat maakt de schok en pijn niet minder voor je. Iedereen zijn leven gaat door, dat van jou blijft nog stilstaan. Tsja, en mensen vergeten het nu eenmaal, vooral als ze het zelf niet hebben meegemaakt begrijpen ze het ook niet. Ik had zelf pas het gevoel het verwerkt te hebben toen ik de uitgerekende datum gepasseerd was, met 'nieuwe' beeb in buik (niet voor lang meer helaas). Het duurt gewoon een tijd, je mag hier verdriet om hebben maar laat het niet je hele leven beïnvloeden. Er komt vast gauw weer een mooi wondertje in jullie leven!
sterkte zeg... Ik kan het me voorstellen da top zon moment de grond onder je vandaan gaat... Ik kan al verdrietig worden omdat ik het zelf te lang vind duren.. ook al zijn we pas in ronde 5.. het maakt me erg onzeker of alles wel werkt... Laat staan dat we al een kindje zouden moeten verliezen.. jeetje..
Hoi Fietje, Wat jij hebt meegemaakt en hebt gevoeld is niet niks hoor! Je mag verdrietig zijn... en nu nog steeds ook al is het een aantal maanden geleden!! Ik hoop dat het je goed doet dat je hier je verhaal kwijt kunt. En dat je de kracht weer vind om verder te gaan met zwanger worden! Ik wens je heel veel sterkte en inspiratie toe... Liefs jufaman
Meiden, bedankt voor de lieve reacties! Dat doet me echt goed.. Ik heb ook wel vertrouwen in de toekomst, er staat ons vast iets heel moois te wachten. En dat verzacht ook wel de pijn. Desiree1986; ik wil jou ook erg veel sterkte wensen, jeetje wat heftig... Geen woorden voor! En alle andere meiden die ook iets hebben meegemaakt wat hen pijn doet, sterkte!! Ik moet zeggen dat dit forum mij wel helpt in het verdriet door te lezen wat andere mee maken, alle verdrietige maar zeker ook veel blije berichten!