Rustig met iets spelen waarvoor het is bedoeld gebeurd hier zelden. Met blokken wordt gegooigd en gesmeten als ik even niet oplet of in de buurt ben, met playmobil wordt gegraven en alles op een hoop gegooid om er vervolgend met een buldozer over heen te gaan, hoezo puzzelen....de stukjes is zand wat opgegraven wordt... ...ik hoor woorden als zo die is kapot gemaakt, die is dood...zucht. Ze spelen regelmatig iets van bouwvakker, typisch jongens natuurlijk....maar het gebeurd altijd met een hoop rotzooi en kabaal... Net een poging gedaan om te kleuren, de stift wordt door het papier gedrukt, gevolg geen streep op papier maar overal gaten en stift op mn kleed...uitgedaagd op een poppetje te tekenen oid, maar vergeet het maar...geen interesse. Herkenbaar? Ik kijk soms jaloers naar meisjes die langer dan 10 minuten kleuren of spelen met een pop...zonder de boel af te breken. Af en toe vind ik het vermoeiend!
Nee gelukkig niet heel herkenbaar. kleuren puzzelen of knutselen duurt hier ook maar 2 minuten maar hij kan heel mooi spelen met zijn playmobil, auto's. Buiten speelt hij ook heel mooi. Heeft nog nooit iets kapot gemaakt en is heel zuinig op zijn spulletjes. gezelschapsspellen vind hij nu ook leuk maar dat zijn 5 a 10 minuutjes.
Vandaag geprobeerd te knutselen. Resultaat: Met pijn en moeite iets geknutseld en ik zal maar niet zeggen hoe gezellig het was met kleien... Maar met bowlen, voetballen, verstoppertje, pakkertje, wedstrijdje vergooien etc hebben we de grootste lol. Maar mama wil ook een ijsje kleien Hij kan trouwens wel heel lief spelen met zijn duplo of met een puzzel.
Hoewel het voor mij heel herkenbaar is, denk ik dat er genoeg rustige jongetjes zijn en net zoveel drukke meisjes Maar vermoeiend is het wel om heel 'ondernemende' kinderen om je heen te hebben! En toch he, liever een kind dat heel actief is en veel initiatief neemt, dat is een ticket naar succes En nu mopper ik erom, maar later zal ik het ze inwrijven, met mijn vieze schoenen op hun salontafel enzo of ze om 4 uur 's nachts wakker maken met mijn sokken in hun gezicht. Karma Tot die tijd ruim ik zuchtend en steunend de brokken van de grond en geniet van de momenten dat ze naar school zijn...
Ik ben heel blij dat ze zo ondernemend zijn hoor, ze zijn niet verlegen en kletsen met iedereen. Maar vermoeiend vind ik het wel! Kleien eindigd hier ook in een chaggie mama Echt speelgoed slopen doen ze niet, ze gebruiken het niet waarvoor het bedoeld is (zoals de playmobil countrypoppetjes laten vechten met ontploffingen en dynamiet, een hoop kabaal dus)
Gedeeltelijk herkenbaar.. Zo lang ik met hem mee speel, dan speelt hij rustig, maar als hij zich alleen moet vermaken dan kan het blijkbaar niet zonder geweld
Knutselen begint en eindigd hier ook wel met ruzie. Daar begin ik dus voorlopig niet meer aan. Wij spelen nu graag gezelschapspellen maar daar kreeg ik de eerste 3 keer letterlijk hoofdpijn van want hoe rustig hij ook is, langs de andere kant kan hij niet stilzitten en is zijn concentratie 0'0. Of was, is nu ietsje beter
Nou heb ik nog maar een baby jongen.. Maar ik zou het, zolang ze niks stuk maken of niet gillen het niet zo erg vinden.. Mijn dochter gebruikt ook zoveel dingen voor iets waar het niet voor hoort... Hoe oud zijn ze? Hebben ze misschien moeite met concentratie?
Mijn jongetje is nog maar 1,5 maar ik zie echt wel verschillen met zn zus! Is misschien ook een deel karakter, maar ook wel een deel typisch jongens/meisjesgedrag.. Dochter op die leeftijd aan het puzzelen; pakt rustig de puzzelstukjes eruit en gaat dan puzzelen. Zoontje; klapt de puzzel op de kop en gaat puzzelen. Of nog een puzzel op de kop gooien... Dochter op die leeftijd in de zandbak: proeft voorzichtig aan het zand op haar handen. Zoontje: graait een grote kluit zand en HAP. Sowieso houdt hij ervan zo veel mogelijk uit de kast te halen en over de vloer te strooien. Duploblokjes, dominoblokjes, boekjes, puzzelstukjes, vanalles. Ook klomt hij overal bovenop, dochter was lang zo ondernemend niet. Bij alles wat je denkt oeh dat kan niet, hij kan het.....
Deels herkenbaar! Botsen met auto's op elkaar, de dinosaurus die little people poppetjes opeet, tractors die bovenop duplo liggen, dieren die overal op gebalanceerd worden, alles van de zandbak in het badje en alles van het badje in de zandbak, gauw uitgekeken op vrijwel alles; zit je net de aquaplay waterbaan op te zetten, wil hij 2 minuten daarna naar boven om met zijn boerderij te spelen. 5 minuten daarna moet hij perse zijn brandweerkazerne overhoop halen en met werkelijk alle brandweerauto's tegelijkertijd spelen; om daarna naar beneden te komen rennen en weer naar buiten te struinen en daar weer de boel op stelten te zetten. Het enige moment waarbij hij rustig een half uur kan blijven zitten is achter de tablet. En dat mag dan gerust ook wel van me. Knutselen is hier trouwens ook zo; heb je net alles klaargezet en kun je zo goed als het kan aan de slag, roept hij 'uit uit uit uit' en wil hij alweer iets anders gaan doen. Je bent daarin langer bezig met het opruimen en pakken dan dat hij bijvoorbeeld gaat verven, knippen of plakken. Kleien is leuk, maar als je hem niet helpt mengt hij alle soorten klei door elkaar heen of gooit hij het door de kamer heen en is hij er al weer klaar mee. Concentratieboog nul komma nul Ik heb hier zo'n mannetje dat binnen een uur je nette opgeruimde huis veranderd in een klein-ballorig waarvan werkelijk alles door de ruimte ligt. En ik stop altijd alles netjes in van die ikea-bakken en zorg dat de vloer leeg is, maar hij kiept ze desnoods gewoon allemaal één voor één om omdat hij precies dat ene dingetje zoekt dat ergens onderin ligt - daar speelt hij dan weer 2 minuten mee en hij gaat weer door naar het volgende. Als ik ook maar half zijn energie had, was ik een gelukkig mens
Ja hoor, heel herkenbaar. Wij hebben 3 jongens en spelen gaat hard, met veel geluid, maar ook veel lol.
Dat geluid inderdaad, haha! Gillen, roepen, giechelen, bulderen van het lachen. Stil is het nooit. En elke paar minuten mama-mama-mama-mama-mama-mama, mag ik dit dat zus zo
Deels herkenbaar. Kleuren, knutselen e.d. is er hier ook niet bij. De jongste van 2,5 lijkt er misschien nèt iets meer interesse in te hebben dan zijn broer van 5,5. Spelen gaat hier ook wel vaak gepaard met veel lawaai. Auto's moeten botsen. Altijd zijn er noodgevallen, sirenes, geroep, BRRRRRRROEM!! poppetjes die tegen elkaar vechten etc En dat kan natuurlijk nooit zachtjes. Als ze met zijn tweeën bezig zijn, wordt er regelmatig flink gestoeid en achter elkaar aan gerend. Ook dat gaat met het nodige lawaai. Maar als ik weer even rust in de tent wil hebben, lukt dat meestal toch ook wel. Dan lees ik even voor of ik stel toch iets voor dat 'aan tafel' is. Kleien vinden ze allebei nog wel aardig. Met de oudste speel ik ook wel eens gezelschapsspellen. Ook een knikkerbaan bouwen is iets waar ze vaak wel weer voor te porren zijn. En nu ik dit typ denk ik: ik zal binnenkort mijn doos domino stenen ook weer eens mee naar huis nemen. Dat zal de oudste inmiddels ook wel leuk vinden. Dingen kapot maken gebeurt hier niet. Nou ja, er sneuvelt heus af en toe wel iets. Maar dat is dan echt per ongeluk en daar schrikt 'de dader' dan zelf ook echt van. Ik zou het ook echt heel vervelend vinden als ze zo onvoorzichtig met spullen omgaan dat er echt regelmatig iets kwijtraakt of kapot gaat. Laat staan als het met opzet gebeurt. Daar zou ik echt van balen en daar zou na een waarschuwing echt wel straf tegenover staan.
Onze oudste zoon heeft naast een aantal vriendjes één vriendinnetje dat hier wel eens speelt. Ze kan heel erg meisjesachtig zijn, bijna op het 'queen-bee' af. Maar vaak is het ook keen enorme rouwdouwer. Ik stoei vaak met m'n zoons en dat vindt zij prachtig en dat wil zij dan ook. In het begin hield ik me in ('t is niet mijn eigen kind, tenslotte) maar inmiddels heb ik wel gemerkt dat ik bij haar vaak 'harder' kan stoeien dan met m'n oudste. En ze houdt zich zelf ook niet bepaald in, haha. Zo was ik zelf vroeger ook. Ik wilde als kind liever een jongen zijn en vaak zag ik er ook wel zo uit, met kapotte knieën en overal blauwe plekken. Ik klom in bomen en op schuurtjes, speelde oorlogje met de jongens in de straat enzovoorts. Dus als je mij of het vriendinnetje van mijn zoon als dochter had gehad, zou je denk ik net zo 'afzien' als met je zoons.
Hey das fantasiespel, doen ze juist hartstikke goed En dat kabaal, ja, daar word ik ook weleens kriegelig van. Maar hier is het kabeel (en het rondvliegende spul) wel een tandje erger dan bij de meeste mensen helaas, twee ASS'ers met ADHD dus ja kleien? Ik ga nog liever naar de tandarts, echt serieus. Mijn oudste kan echter wel ontzettend leuk, lief en mooi knutselen, de jongste echter grrr.
Ja hoor, heel herkenbaar. Blokkentorens worden vooral gebouwd om ze daarna lekker om te smijten, er worden gewelddadige dino-gevechten gehouden, met auto's is niets leuker dan botsen of ze van het randje van de tafel laten afrijden, ze racen samen (te voet of op loopauto's), klimmen, trekken, duwen, en allesallesalles moet HARD. Ik denk dat ik minimaal 30 keer per dag het zinnetje 'jongens, maak eens niet zo'n herrie' bezig. Gelukkig zijn er een paar 'rustpuntjes' die meestal wel werken: ze kunnen heel lief kleuren, tekenen of verven (al vliegen bij de jongste wel de kleurtjes door de kamer), lezen graag boekjes, en mijn oudste is dol op puzzelen en strijkkralen. Maar over het algemeen is het herkenbaar: (mijn) jongetjes zijn druk!
Dl speelt meestal een half uur lekker, dan vergeet je bijna dat ze er is, en dan verandert ze in zo'n jongetje dat opeens alle stempels op de onderknt vd tafel heeft gezet, en duizend gaatjes in het tafelblad, of al het speelgoed ligt op een berg in de hal en zij jankend er tussen want er af gevallen