Ik ben heel benieuwd of mijn gevoel herkenbaar is voor andere meiden....het blijft door m'n hoofd spoken... Ben op 4 november bevallen van ons 2e kindje, een prachtige dochter waar we superblij mee zijn! Een zoon en een dochter, geweldig!!! Na 2 weken had ik al een ontzettend "heimwee"-gevoel naar de zw.schap, bezoeken aan verloskundige, de dikke buik en het idee dat je "speciaal" bent. Het idee dat dit de laatste keer was geweest, pfff, moet er niet aan denken. Ik kan dit niet loslaten. Ik heb altijd gezegd dat ik niet meer als 2 kinderen zou willen, maar krijg nu zo mijn twijfels. Het lijkt me geweldig 3 kindjes aan tafel te hebben en achterin de auto. Zijn het nou de hormonen of niet...
ik herken het wel hoor, maar dat slijt wel. Ik had het met mijn 1e ook, maar nu heb ik het zo druk dat ik het wel uit mijn hoofd laat om uberhaupt aan een 3e te denken. Het was inderdaad wel fijn die zwangerschap, maar je moet ook maar zo denken: je bent niet meer zo kwetsbaar en mag weer alles eten enzo. Dat is ook wat waard. Ik had afgelopen woensdag mijn laatste controle met mijn gynaecoloog. Ik vind haar fantastisch, ze heeft allebei mijn geboortes gedaan (keizersnede, allebei spoed) en is dus eigenlijk een beetje mijn held (zoals overigens ook de kraamverzorgende bij mijn eerste). Dan word ik echt weemoedig, zo jammer dat je die nooit meer ziet (tsja, of ik moet een verzakking gaan krijgen ofzo lol).