hey meiden, Ik had de verwachting dat ik na onze miskraam 13 maart me nu wel weer wat beter zou voelen maar integendeel. Vind het alleen maar zwaarder worden ( waarschijnlijk voel ik me ook wat labieler door de bijwerkingen van de provera die ik nu slik ) en we zouden as maandag onze eerste echo krijgen. Ik zie dan ook heel erg op tegen deze dag al heb ik hem wel expres helemaal vol gepland. Hoe ervaren andere meiden dit en hebben jullie nog tips?? liefs natascha
Ha Natascha, Ik vind het heel herkenbaar. Na een miskraam ga ik me de eerste weken alleen maar slechter en depressiever voelen, en bij elke miskraam duurt het alleen maar langer voor ik weer enigszins functioneer, op emotioneel vlak. Je moet het echt uitzitten, althans, zo voel ik het. Afleiding helpt wel, maar dat moet je wel kunnen opbrengen, en dat lukt mij niet altijd. Wat mij wel helpt, is veel lezen over hoe je een miskraam de volgende keer misschien kunt voorkomen. Dan ben je toch nog positief bezig, of zo. Maar dat is heel persoonlijk. Heel veel sterkte. Suus
Ik had begrepen dat je een miskraam niet kunt voorkomen maar dat het gewoon pech is. Hoe zie jij dit en waar kan ik meer info vinden?
Ten eerste, heel veel sterkte met jullie verdriet. Geef het de tijd en praat er over meis! Echt, het lucht zo veel op om er over te praten. En het verwerken heeft nu eenmaal tijd nodig. De een voelt zich sneller goed dan de ander. Na mijn 1e mk ben ik ook 2 weken thuis gebleven omdat ik het niet aan kon op mijn werk maar "vrolijk en normaal" te doen. Daarna, merkte ik dat ik weer aan de gang wilde... niet thuis gaan zitten piekeren. Hier op het forum ben ik heel veel nuttige tips en lotgenoten tegen gekomen. Maar ook in het dagelijks leven... pas als je er over praat merk je hoe veel bekenden zoiets hebben meegemaakt. Nu ben ik ook wel een hele gemakkelijke prater hoor. En tja... onderhand weet iedereen van onze kinderwens... maar dat vind ik niet erg. De verassing is straks nog nét zo groot als het wél een keer goed mag gaan. En je krijgt tenminste niet zo vaak de vraag "wanneer beginnen jullie aan kinderen?" Heel veel sterkte meis!
Ha Natascha, Door veel artsen wordt idd gezegd dat het gewoon pech is, maar dat is vooral omdat het meestal niet duidelijk is wat de oorzaak is, en in sommige gevallen is het een kwestie van gebrek aan kennis bij de arts. Natuurlijk is een foutje in de deling een belangrijke oorzaak van een miskraam, maar als je de ene na de andere miskraam krijgt is de kans aanwezig dat er iets anders aan de hand is. Er kunnen allerlei (soms ook behandelbare) oorzaken voor miskramen zijn. Zie de topics 'Wie heeft er ook meerdere miskramen gehad?' en 'Is er nog hoop na miskramen?' Mocht je nog vragen hebben, dan mag je me ook pb'en. Suus
Heel herkenbaar. Ik heb 1,5 maand geleden een curretage gehad en ben echt door een vreselijke emotionele rollercoaster gegaan. Nu, ruim 1,5 maand later, kan ik eindelijk pas zeggen dat het iets beter gaat. Maar ik zal er niet van schrikken als er nog een flinke dip volgt.... Sterkte!
bedankt voor jullie reactie 's. Dat doet me goed. Op dit moment begin je toch overal aan te twijfelen en ben je zo onzeker. en inderdaad de achtbaan van emoties die zo snel kunnen wisselen dat ik er soms duizelig van word. Ook zit ik dan zo te doemdenken zoals; hoelang gaat het dan duren voordat we weer zwanger zijn, word het dan geen miskraam, waarom overkomt ons dit......enz. ik moest van de gyno 10 dagen na mijn miskraam starten met provera zodat ik helemaal schoon ben en ik heb eerst een ontrekkingsbloeding nodig omdat ik op de derde dag van die opgewekte ongesteldheid pas mag starten met het spuiten van puregon dus vandaar. Ik zal blij zijn als het zover is want zit nu op dag 6 van de provera en ik denk zelf dat, als ik eenmaal weer aan het spuiten ben, ik ook beter verder kan met de verwerking. Het voelt nu nog als stil staan. ja, sorry voor al mijn gezeur maar ik merk dat de mensen om me heen, die het zelf gelukkig nog nooit hebben meegemaakt, ook niet zo goed weten hoe of wat te zeggen.
Nee hoor, het is helemaal geen gezeur, maar juist heel erg herkenbaar. Je wilt gewoon vooruit en wachten op een onttrekkingsbloeding voelt als stilstaan. Dat begrijp ik helemaal. Mensen die dit niet hebben meegemaakt, snappen er meestal niet zo veel van, dat merk ik ook in m'n omgeving. Gelukkig zijn er fora zoals deze. Ik hoop voor je dat het snel weer raak is en dat het dan 'gewoon' goed gaat! Suus
Dat stilstaan is inderdaad geen opkikker. Ik moest ook een cyclus wachten na mijn bbz operatie... echt een hele cyclus die 34 dagen heeft geduurd en dat lijkt zo lang! Het voelt als een verloren kans... iedereen gaat door, iedereen maakt kans behalve jij... Ik vond dat heel moeilijk. Ik zit nu op cd 3 van mijn "2e" cyclus weer. Dus we hebben weer groen licht! We mogen weer en we maken weer kans! Dat is toch ook wel weer iets beter voor je humeur... voor mij iig wel.
Voor Timo heb ik 2 miskramen gehad. Ik bleef heel erg emotioneel,het is ook niet niks. In gedachten had ik mijn kindjes al vast. Bij de zwangerschap van Timo ben ik tot week 30 erg zenuwachtig geweest. Groot was onze blijdschap dat we in feb postief testte, afgelopen zaterdag zouden we 10 weken zijn en de echo hebben, helaas kwam er bloed op donderdag, dat gaf me zo'n slecht gevoel gelukkig kon ik naar de verloskundige komen voor een spoedecho, en helaas was het mis. Mijn wereld is weer ingestort, maar nu moet ikdoorgaan voor Timo. Dat houdt me op de been. Wat me ook heel zwaar valt is de uitgerekende datum van een vlindertje. Die dag ben ik ook altijd erg emotioneel. Heel veel sterkte, liefs miek
Jeetje, Miek, dus ook al drie miskramen. Wat heftig. Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel wél goed gaat. Miskramen 'wennen' niet hè, helaas. Het blijft een enorm verdriet dat je samen met je partner te verwerken krijgt. @Cyntje: hier gaat het goed, naar omstandigheden. Het is moeilijk om er vertrouwen in te hebben, maar het is niet anders. Over twee weken een echo, dan zien we wel verder. Suus
Miek; wat verschrikkelijk, heel veel sterkte gewenst! Ik vind het na 1 miskraam al moeilijk om de draad op te pakken dus hoe moet het dan voor jullie zijn! Suus; die echo zal dan wel superspannend zijn, wanneer is de precieze datum, dan kunnen we met je meeduimen of wil je dit liever niet laten weten? Ik heb ook iets vreemd, zit vandaag op dag 7 van mijn provera-kuur en bern zojuist ongesteld geworden. Eigenlijk wel heel blij maar wat onzker want moet ik nu toch de kuur afmaken wat mij niet nodig lijkt.... Morgen zouden we de eerste echo hebben. En nu ben ik al ongesteld wat toch wel fijn is om verder te kunnen. Wel heel toevallig.
Ha Natascha, Die datum is er nog niet, want ik moet nog een afspraak maken (en ik heb niet zo'n haast.) Wat 'fijn' dat je ongesteld bent geworden. Weet je zeker dat je de kuur moet afmaken? Suus
Nee, ik snap dat je niet zo'n haast hebt. Ik zou de volgende keer als ik een positieve test heb ook niet meer meteen het zkh bellen zoals ik de afgelopen keer wle heb gedaan. Ik denk idd dat ik dan de kuur ook niet meer hoef af te maken. Ik spuit namelijk ook puregon en moet daarmee op dag 3 van mijn ongesteldheid beginnen dus het lijkt mij tegenstrijdig als ik dan moet beginnen met spuiten maar ook nog de laatste tablet provera moet slikkken....zal morgen weleens bellen naar zkh.
Het valt niet mee inderdaad, en het went ook niet. Maar we gaan vol goede moed verder. Timo is er ook gekomen dus het kan wel