Ik herken het gedeeltelijk. Mijn broertje is hoogbegaafd en heeft een heel sterk rechtvaardigheidsgevoel. Alles moest volgens zijn regels. Hij kon zich totaal niet inleven in anderen en besefte gewoon niet wat anderen voelen of zien. Wanneer iets volgens hem niet eerlijk was, kon hij als kind helemaal uitbarsten. Schreeuwen tegen volwassenen (kennissen) en zich niet laten corrigeren. Vaak had hij dan ook gelijk. Mijn vader (ook begaafd) gaf mijn broertje bijna nooit straf, omdat hij dus gelijk zou hebben. Maar goed, mijn broertje was als kind sociaal echt onhandig. Hij is nu, mede door een ontzettend goede school en genoeg uitdaging ontwikkeld tot een zeer positief, welbespraakt persoon. Hij is zo slim dat hij exact weet welk gedrag er van hem verwacht wordt. Vaak gaat de ontwikkeling van het cognitieve en het sociale niet gelijk op bij hoogbegaafdheid. Zo schijnt hoogbegaafdheid en autisme ook vaak hand in hand te gaan. Ik zou je dochter daar dus op laten testen, zeker omdat je zoontje ASS heeft.
dat van de ASS blijft mij dus ook door het hoofd spoken, mede omdat wij dus als gezin al via de gmd 5 methode draaien dat ze daardoor niet opvalt. Mijn man en haar juffen (incl, de IB-er) herkennen haar niet in de ASS , daarom heeft school het protocol hb opgestart en daarin draait ze heel lekker mee. Het vreemde ook is dat ze sociaal juist heel erg sterkt is (of lijkt te zijn), waar je bij mijn zoon echt aangeleerd en gewenst gedrag ziet, zie je dat zij dit vanuit zichzelf doet. Daar waar mijn zoon totaal onbewust is van gevoelens van een ander lijkt zij het juist extra op te pikken. Ze zegt ook vaak dat mensen tegen haar liegen, waardoor mensen soms boos op haar worden omdat ze niet liegen. We zijn er nu achter gekomen dat mensen dan b.v zeggen dat ze blij zijn maar zich zo van binnen helemaal niet voelen. Zij pikt dit dus op en vertaald het naar liegen . Het kan zomaar wezen dat het een karaktertrekje is, ze is ontzettend eigenwijs en bijt zich echt vast in dingen, maar ze wil ook haar hoofd niet boven het maaiveld uit laten komen en laat dus gedrag zien waarvan zij denkt dat het bij een 7/8 jarige hoort.
ik herken het niet. bij zoon ook niet. zoon is juist erg blij als hij iets cadeau krijgt en geeft dat nooit weg. vergeet nooit wie het hem gegeven heeft en waarom. Maar ik zie het gedrag dat jij beschrijft bij sommige meisjes op die leeftijd, die altijd hun zin willen krijgen. Ze heeft dus een dominante karakter. ik zou haar meer verantwoordelijkheden geven en meer ruimte, vaker de kans geven om haar gedrag uit te leggen en goed te maken. ik zou haar dus in dit geval toch leren dat dit echt niet zo hoort.n cadeau is niet iets dat je bestelt bij mensen. niet iets waar jij recht op hebt. dat men bij jou bestellend cadeau krijgt(ze gaf precies wat haar broer wilde hebben, dus hij moet ook zo doen) ligt totaal aan haar eigen keuzes bij het kiezen van broers cadeau. Ik zie hier alleen een beetje verwend meisje(dat ook HB kan zijn, maar daar heeft het weinig te maken) Zo komt zij over omdat zij nog niet snapt hoe het hoort en wat de ander zou voelen als je je zo gedraagt. de sociale ontwikkeling dus in de gaten houden, goed begeleiden. Ik had bij haar reactie de knuffel meteen weg gehaald bijvrbeeld. mijn zoon kan wel erg boos worden als iemand iets beloofd heeft en niet nakomt. maar zelf dat is met hem bespreekbaar op dat moment. deuren slaan etc? meteen recht zetten. naar zijn kamer sturen om te kalmeren. want dat accepteer ik absoluut niet (1x gebeurd). maar goed, als je zoon met haar n afspraak gemaakt heeft over wat zij zou krijgen dan moet jouw zoon het aan haar uitleggen. als er geen afspraak was maar alleen dat zij dacht dat zij zoiets aan haar broer kon dicteren, dus een misverstand, moet jij haar uitleggen hoe het zou moeten werken. laat ze met elkaar praten, want het kan ook gewoon een uiting zijn van meerdere zaken tussen die twee die niet goed lopen en zij de degene is die steeds maar moet tolereren (volgens haar mening) en zij nu ineens haar cadeau kwestie als de laatste druppel ervaart. ik begrijp dat zij geen spijt heeft van haar uitbarsing. ze moet dus wel leren over haar eigen gedraag kritisch na te denken. hoe intelligenter iemand is hoe meer is dat nodig. zoiets leer je niet zo maar, maar wel jong beginnen door op te merken 1) geloven dat je alles Mag/Kunt doen als je boos bent, NIET ok is en 2) denken dat jij alleen maar boos wordt, omdat anderen je boos maken alsof jij zelf daar geen aandeel kon hebben/niets aan kunt doen, niet realistisch is. zo leert zij eigenlijk ook haar eigen krachten. zelf-besturing, kanaliseren van eigen emoties/gedachten.
sociale emotionele ontwikkeling kan gewoon getest worden. als je daarin juist meer begrijpt dus voorloopt krijg je op deze leeftijd juist een slecht sociaal leven. Omdat de leeftijd genoten er niets van snappen.
Haar groep (totaal aantal leerlingen) is 40 leerlingen groot. Afgelopen schooljaar hebben ze die opgesplitst in een klas van 30 (waar mijn dochter in zat) en 10 leerlingen bij groep 5 in. Deze opzet liep niet goed en er bleken heel wat kindjes achter te gaan lopen (mijn dochter hobbelde gewoon lekker, deed wat haar gevraagd werd en maakte alles goed). Halverwege het jaar hebben ze het voor elkaar gekregen dat de klas (van 30 leerlingen) tot half 10 opgesplitst werd in 2 groepen van 15 naar niveau. Toen kwam ook naar boven drijven dat er veel meer in onze dochter zat en kreeg ze extra uitdaging. Wij hebben ook echt het gevoel dat de aandacht dit jaar zo naar de achterblijvende kindjes is uitgegaan dat de kindjes zoals mijn dochter zijn "achter" gebleven. Voor dit jaar hebben ze het voor elkaar gekregen de klas op te delen in 2 klassen en komt ze dus in een klas met kinderen die allemaal qua niveau wat dichter bij elkaar liggen. Juf vroeg ook wat wij het liefste zagen voor dit aankomende jaar. Wij hebben ook aangegeven dat we het liefste hebben dat ze wat minder snel gaat mbt leren en dat er wat meer aandacht aan het sociale en het zelfvertrouwen wordt gegeven. Wat betreft leeftijdsgenoten, ze haakt vaak aan bij oudere kinderen of juist jongere kinderen (waarbij ze meteen een verzorgende/lerende rol op zich neemt) Zo heeft ze zich deze week prima vermaakt met twee meisjes van 12 in het zwembad, die (ondanks de verschillen van hun lichamelijke bouw) niet in de gaten hadden dat dochter nog maar 7 was. En dus ook erg verbaast reageerden toen ze erachter kwamen.
Ik herken sommige dingen wel erg bij mijn oudste (nu 5,5), ze kan heel fel reageren en echt in een overreactie blijven hangen. Maar niet altijd, ze heeft periodes waarin ze minder kan hebben en periodes waarin ze juist heel kalm blijft en weloverwogen, begripvol reageert op 'tegenslagen'. Bij haar spelen overprikkeling en onderprikkeling een belangrijke rol daarin; het is echt zoeken naar de balans, maar als die gevonden is, loopt alles op rolletjes. En als we die balans gevonden hebben, zijn we 'm ook snel weer kwijt het blijft een zoektocht. Op school wordt dat super goed aangevoeld, gelukkig! (Ze krijgt veel 'gouden werkjes' en wordt gekoppeld aan oudere kinderen omdat dat veel beter werkt.) Thuis heb ik er wel veel moeite mee als we weer die balans kwijt zijn.
Hoe goed zit ze in haar vel? Ik vind het best 'jong' gedrag om vast te houden aan je plan cq zo emotioneel te reageren op teleurstelling e.d. Ik herken het in die zin dat mijn dochter dit ook deed (thuis heel 'peuter'-achtig reageren) toen ze overspannen was (op school geen vuiltje aan de lucht, daar reageerde ze juist vaak heel 'wijs'), dan kon ze echt reacties hebben die een 2-jarige niet zouden misstaan... Het was bij haar een teken van chronische overprikkeling en compleet met zichzelf in de knoop zitten, voelde zich ook niet begrepen (door zo ongeveer iedereen), voelde zich anders dan andere kinderen. Ik zag wel overeenkomsten met onze ASS zoon, dus wij hebben er toen voor gekozen haar te laten onderzoeken toen ze 7 jaar was. Ze bleek wel enkele kenmerken te hebben, maar niet voldoende voor een diagnose. Ze was vooral op gebied van sociaal inzicht 'te goed'. Psycholoog benoemde dat ze een 'bijzonder' meisje is en met kenmerken die opvallen en buiten het 'gemiddelde' liggen en waar wij ook rekening mee moeten houden (zoals prikkelgevoeligheid, fors dysharmonisch IQ profiel en sterke behoefte aan structuur en voorspelbaarheid), ook al valt het niet onder een stoornis. Wij hebben veranderingen thuis, in onze aanpak en op school moeten doorvoeren, die bij haar aansloten, en sindsdien is ze opgebloeid. En verdween ook dit 'peuter'-achtige gedrag. In drukke stress periodes komt het nog wel eens terug, maar we weten nu goed waar het vandaan komt en hoe we het weer in goede banen kunnen leiden.
Niet in de voorbeelden die jij geeft. Maar moeite hebben met schakelen, bv een afspraak die niet door kan gaan, een andere dagindeling op school oid dat herken ik heel erg bij mijn dochter. Die heeft ADD.
15 leerlingen met nivoo, dat klinkt echt geweldig. met HB profiel werken. ja dat is heel goed voor haar, tenminste zo klinkt het.
Ik herken het ook niet. Ben geen psycholoog of wat dan ook maar volgens mij ligt dit toch echt heel erg op het vlak van 'gedrag'. Ik zou eerder aan ASS of iets gerelateerds denken. En met alle respect, maar het kan ook gewoon een hele vervelende actie van haar geweest zijn zonder dat het meteen aan een diagnose gekoppeld hoeft te worden denk ik? Of is het structureel gedrag?