Ik kreeg vanavond even de creepy kriebels van mijn zoon. Hij vertelde dat hij oma had gezien. Mijn moeder is vorig jaar juni overleden. In eerste instantie dacht ik, yeah, right, maar vroeg hem toch of ze misschien iets gezegd had. Nee, dat niet. Had ze dan gezwaaid? Misschien dat hij iemand of afstand gezien had die hem aan oma deed denken. Maar nee, dat ook niet. Ze stond gewoon naar dingen te kijken. Wanneer heb je haar gezien dan? Toen ik bij jou sliep Ik wist even niet hoe ik moest reageren, heb het maar luchtig gehouden. Achteraf heeft hij me dit ook al verteld toen we laatst naar oma gingen zwaaien op de maan. Daar zou ze af en toe naar toe gaan om te zwaaien en als ie dan overdag nog zo mooi aan de hemel staat is dat natuurlijk een uitgelezen momentje voor de kinderen om even naar oma te zwaaien. Toen zette ik het verhaal nog een beetje in de Pieten sfeer. Veel kinderen zien Pieten op het dak rond 5 december. Maar dit gesprekje was toch anders. Hij was bloedserieus. Hij was ook niet bang ofzo, maar tja, ik heb er toch een beetje een dubbel gevoel bij. Dit zijn verhalen die anderen vertellen, ik toch niet? Moest dit even kwijt, sorry.
Hij kan dit inderdaad hebben gedroomd. Ik zou het even in de gaten houden of hij veel vaker met dit soort verhalen komt, snap dat je er de kriebels van krijgt maar als het zo onschuldig is kan het ook iets mooi zijn.
Ik zou zeggen, mooi!! Ik denk zelf zeker dat het waar is. Kinderen zijn nog zo puur dat zij dit soort dingen wel nog kunnen. Wij zijn al teveel door ons verstand overgenomen. En wat 'wij' dus zelf niet kunnen ervaren is dus niet zo bij de meeste mensen. Vandaar dat sommigen dat ' creepy' vinden, het is niet tastbaar en bewezen zeg maar . Ik zou gewoon vragen stellen uit interesse en hem er gelukkig mee laten wezen, het lijkt of hij het erg prettig vind. Ook al geloof je er zelf niet in, dan hoef je dat niet te zeggen. Luister lekker naar hem en vindt er vervolgens niks van, ik denk dat het heel mooi en waardevol is
Heb hem gevraagd of hij over oma gedroomd had maar hij zegt dat hij wakker was. Ik zeg niet dat ik hem niet geloof, maar vind het wel heel bijzonder dat juist hij met dit verhaal komt. De kleine denker, het kereltje dat altijd als zo vreselijk nuchter omschreven wordt door anderen en ook door ons. Met beide voeten stevig op de grond. Maar hij verteld het of het de normaalste zaak van de wereld is en ik luister naar hem, praat er met hem over. Het klinkt allemaal zo bizar. Mijn broer zei ook al dat kinderen veel meer open staan voor dit soort dingen en dat het prima zo kan zijn. En ik vind het ook mooi. En ergens ben ik ook wel een beetje jaloers dat ik haar niet kan zien als ze er is. Zolang hij er prima onder is, laat ik het gewoon iets zijn wat bij hem hoort. Maar mijn eerste gevoel gisteren, brrr. Dat is nu ook wel weer weg hoor. Moest er even aan wennen denk ik.
Het is natuurlijk ook niet omdat hij zegt dat hij wakker was, dat het geen droom is... Maar zolang hij het prettig vindt, geen probleem toch.
Mijn nicht had een soortgelijke ervaring met haar kinderen een tijd nadat haar moeder was overleden. Ze waren op verjaardag bij haar vader. Toen ze weer naar huis gingen zei een van haar kinderen 'oma was er ook'. Zij dacht eerst dat haar zoontje bedoelde dat oma er in gedachten bij was. Maar toen zei hij heel serieus "ik zag haar. Ze zat op de klok en keek naar ons en glimlachte". Geen idee of dit een uiting is van fantasie. Het gevoel dat oma erbij is, wat geprojecteerd wordt als een beeld. Of dat er echt 'iets' van oma nog in die kamer aanwezig was. In elk geval was het gevoel erbij goed. En dat is het belangrijkste. Ik vond het ook wel fijn en troost geven. Het idee dat ze er nog bij is.
Ik heb ooit gehoord dat kinderen hier meer voor open staan als volwassenen. Mijn jongste is vernoemd naar mijn oma, die stierf op de dag dat ik volgens 4 echo's zwanger moet zijn geraakt (wat absoluut niet kan omdat we rondom die datum geen sex hebben gehad). Ze vertelde toen ze nog heel klein was oude oma is heel lief he?! Waarop ik zei dat ze idd heel lief was toen ze nog leefde, waarop ze zei als ik op mijn kamer ben komt ze vaak even op visite. Ik geloof dat er meer js tussen hemel en aarde.
Mijn oudste vertelde ook een keer over oma, ze had haar gezien op haar slaapkamer en samen hadden ze naar haar lievelingsknuffels gekeken. Oma is 35 jaar geleden overleden, toen mijn man een kleuter was. Hij vertelt vaak over haar (bv op haar verjaardag), ik denk dat dat het voor onze dochter ook levendig maakt en dat vind ik heel fijn Met mijn opa had ze het ook, bij mijn oma thuis wees ze naar opa's stoel en zei;'Daar zit opa.' Heel mooi Ik geloof niet in geestverschijningen etc, dus ik zie dit als een soort van projectie van wat er omgaat in het hoofd van een kind.
Mijn jongste komt ook wel eens met sterke verhalen over personen (of dieren) die ze 's nachts heeft gezien. Laatsts had ze een heel verhaal over dat onze overleden kat op haar bed kwam spelen met onze twee andere katten. Ik geloof niet in geesten en een van de twee andere katten durft niet eens op haar kamer te komen (is bang voor al het peuterlawaai...), dus ik was niet gelijk overtuigd. Daarna voegde ze er echter nog aan toe dat alle katten met haar knuffels gingen spelen en samen een liedje voor haar hadden gezonden . Kleine kinderen hebben enorm veel fantasie en hebben het soms niet eens door wanneer hun fantasie wat doordruppelt in de echte wereld. Gezien de onwaarschijnlijkheid van het bestaan van geesten en de waarschijnlijkheid van het vertellen van sterke verhalen door kleine kinderen, zou ik 100% van het laatste uitgaan.