Hoi dames, Even een vraagje van een verdrietige mama. Mijn zoontje liet ik in het begin heel makkelijk bij andere slapen. Niet de eerste weken, maar daarna werd het steeds makkelijker en had ik er geen problemen meer mee. Dit is alleen helaas veranderd de laatste weken. Net waren wij bij mijn schoonouders sinterklaas aan het vieren en mijn man zou nog even iemand ergens mee helpen, dus mijn zoontje zou bij mijn schoonouders blijven slapen. Toen we eenmaal klaar waren met de cadeaus gingen mijn man en ik hem naar bed brengen. Ik kreeg het boven helemaal benauwd en kon mijn zoontje onmogelijk daar op bed leggen. Mijn man heeft toen zijn neefje afgezegd en we zijn naar huis gegaan. Dit is zeker niet de eerste keer dat mij dit nu gebeurd. Mijn zus wil ook graag dat ie een keer blijft slapen, maar alleen bij het idee al krijg ik het benauwd. Ik laat hem ook liever niet bij mijn moeder slapen, terwijl ik weet dat het geen probleem is. Ook overdag krijg ik steeds meer moeite. Zelfs op het kdv terwijl ik weet, dat ie het daar ontzettend naar zijn zin heeft en het voor juist heel goed is. Ik weet echt niet wat het probleem is, maar voel me er zo'n slechte moeder bij, dat ik nu alleen maar heel erg verdrietig ben. Ligt dit aan de hormonen van mijn zwangerschap, of heb ik echt een probleem? Hebben jullie misschien antwoorden cq tips voor me. Ik vind het echt niet leuk en ik kreeg ook nog fijn even van mijn schoonvader te horen dat ie het niet leuk vond. Dat maakt het idee dat ik een slechte moeder ben alleen maar groter. Ligt het aan mij? Veel liefs, een verdrietige moeder. P.S. Sorry voor het lange verhaal.
He tascha, je bent geen slechte moeder hoor. Hoe kom je erbij?! Een slechte moeder ben je als je je kind verwaarloost en jij doet dat toch niet. Als ik het zo lees dan heb ik de neiging om het snel op je hormonen te gooien. Als het eerder geen probleem was om hem ergens anders te laten slapen en nu ineens wel, dan lijkt me dat het door je zwangerschapshormonen komt. Wat is je angst eigenlijk? Wat denk je dat er gebeurd als je hem ergens anders laat logeren? Of mis je hem dan te veel?
tjee wat lastig zeg! Is het een beetje op komen zetten met je zwangerschap dan? Het lijkt me lastig hoor. Ik laat onze dame ook niet graag ergens anders de nacht doorbrengen, heeft ze ook nog maar 1 keer gedaan. Ik denk niet dat het erg is als je ervoor kiest dat niet te doen.
Als je er eerder geen last van had, dan zullen het wel de hormonen zijn en dan kan het best volgende week over zijn hoor Het is toch ook niet verplicht om je kindje te laten logeren, dat kan later toch ook nog? ik denk wel dat het verstandig is je kindje niet te laten merken hoe moeilijk het voor je is en het lachend bij het kdv of elders achter te laten.
Je bent geen slechte moeder hoor! Ik heb er ook last van gehad tijdens mijn zwangerschap en mijn eerste is al 4. Het komt echt door de hormonen. Nu gaat het al veeeel beter! Ik heb wel geprobeerd altijd een blij gezicht te houden zodat mijn oudste het niet door zou hebben... (dat lukte niet helemaal). Hij ging nog steeds uit logeren maar wel veel minder! Sterkte en geniet van je zwangerschap!
Bedankt voor jullie antwoorden. Ik probeer hem overdag altijd met een zo vrolijk mogelijk gezicht achter te laten. Als ie aan me gaat hangen(waar hij zelf de laatste tijd ook nogal last van heeft) dan geef ik hem aan een leidster, geef hem een kus, zwaai nog even en ga dan weg. Dat doe ik eigenlijk overal, omdat ik hem absoluut het idee niet wil geven dat het niet leuk is. Het is gewoon erg lastig. Zal inderdaad wel door de hormonen komen, hopelijk lost het zich snel op en heb ik er minder moeite mee.